Юначка
Ты ў дзіўным харастве стаяла перад намі.
Так велічны‚ так горды быў твой гнеў!
Ад роспачы‚ тугі сьціскала кулакамі…
У вачох агонь маланкава зіхцеў.
І раптам‚ угару з мальбою ўзьняўшы рукі‚
Ты абвяла бязьмежны далягляд.
Там… дзесьці у тайзе‚ зьняможаныя ў муках‚
Гібеюць бацька‚ маці‚ родны брат.
І позірк той‚ як сымбаль перад сьветам‚
Нас заклікаў да новых перамог;
І на сьцягах уваскрасалі запаветны
Сьвятыя словы: Бацькаўшчына й Бог.
Рыд — Аўстрыя, 26 студзеня 1949 г.
Уцекачам
Браты мае! Браты-Беларусы!
Што гоніць вас ў чужы далёкі вырай?
Пакінулі Смаленск‚ Ржэў. Бранскія лясы…
А колы круцяцца‚ пяюць жалобнай лірай.
Скрыбава, 1 красавіка 1944 г.
Галашчыву Янку
Незваротнай плыняй
Праплываюць годы.
Будзь-жа верным сынам
Ты свайму народу!
Ў горы ня згінайся
Пад цяжкім прымусам!
З гонарам трымайся
Назвы Беларуса!
Бо і наш час прыйдзе
Й нам засьвеціцж сонца‚
Промень Волі ўзыйдзе
Ясным валаконцам.
Шчасьця дні паймкніуцца
Й з дальняе дарогі
Мусім мы вярнуцца
Ў Край свой з перамогай.
Рыд — Аўстрыя, 22.02.1947
І гады мінаюць за гадамі
І гады мінаюць за гадамі…
Палазамі Коляды рыпяць‚
Закавала рэчку ланцугамі‚
Замяло зямельку саванамі‚
Ды калядак нешта ня чуваць.
І у гэту сумную часіну
Пазірае Маці у вакно:
Ўсё чакае моліцца па сыну‚
Ці жывы яшчэ‚ ці мо загінуў
Яе любы‚ родненькі сынок.
Кліўленд — ЗША, 1958
Адзіны шлях
Родны Край! Матуля дарагая!
Пачарнелы ад пажараў сад!
Разьвітаўся з вамі я ля гаю‚
Не сказаў‚ на колькі пакідаю‚
Ці вярнуся к Колядам назад.
Не сказаў‚ зь якім глыбокім болем
Ехаў я ў чужую старану…
І цягнуўся дзень за днём паволі
У адзіноце суму‚ як ніколі‚
Без спагады‚ радасьці‚ бяз сну.
Толькі ў мроях бачыў родны далі:
Ткуць дзяўчаты ў Слуцку паясы;
На рабінах чырваньню каралі
Над зямлёй пакутай пазьвісалі‚
Пазіраюць ў сінія лясы.
Край мой родны! Ведай: я вярнуся‚
Бо адзіны толькі маю шлях.
Зь ім Цябе ніколі не зракуся‚
Зь ім іду да вольнай Беларусі
Пад Пагоні пераможны сьцяг.
Кіргхайм — Аўстрыя, 6 сьнежня 1944 г.
Гісічу Аляксандру
Куды-б цябе лёс ні закінуў‚
Якім-бы ні джаліў асьцём‚
Сваю дарагую Краіну
Любіць мусіш больш за жыцьцё.
Кіргхайм — Аўстрыя
Ідзі пад Пагоні Штандар
Напорная моладзь‚
Хадою упартай
Ідзі пад Пагоні Штандар!
Хоць ветры сваволяць‚
Грукочуць гарматы‚
Ты — новай прадвесьні ўладар.
Зьвініць звон Сафіі‚
Плюскочуць азёры‚
Шуміць пушча славай былін…
Хай выюць стыхіі!
Адважна‚ бадзёра
Шукай палымністых пуцін!
Ты — гонар народу‚
Ты — войнік Краіны‚
Ты будучай славы пясьняр‚
Скрозь шал непагоды
Рашуча‚ няспынна
Ідзі пад Пагоні Штандар!
Кліўленд — ЗША, 30 верасьня 1962 г.
Родны край
Я — сын таго Краю
Я — сын таго Краю‚ дзе гаі‚ лясы‚
Дзе рэчкі тасёмкаю ўюцца‚
Дзе пекныя кветкі‚ дзе ткуць паясы‚
Дзе сонца і хмаркі сьмяюцца.
Я — сын таго Краю‚ дзе нівы‚ сады‚
Дзе ў зелені топяцца хаты‚
Дзе жніўныя песьні з грудзей маладых
Зьвіняць дыямэнтамі шатаў.
Я — сын таго Краю‚ дзе сінь васількоў
Гуляе з русалкамі ў жыце‚
Дзе льлецца бадзёрасьць з дрыгвіцкіх вянкоў‚
Дзе краскамі поле іскрыцца.