‘Jawel, we hebben nog steeds de zonnegetijden,’ verbeterde Kleine Man. ‘Kleintjes, natuurlijk, zoals ze bij Tahiti hebben.’
‘Ik vraag me af wat er met de restanten van de maan gaat gebeuren?’ vroeg Margo, kijkend naar het westen. ‘Blijven die in een kring ronddraaien?’
Opperley hoorde dat en zei ter verklaring: ‘Nee, nu hun zwaartepunt met de Zwerver is verdwenen zullen de fragmenten uit elkaar gaan met de snelheid die ze in hun baan hadden — ongeveer negen kilometer per seconde. Sommige zullen de atmosfeer van de aarde over ongeveer tien uur raken. Er komt een regen van meteoren, maar niet met een erg verwoestende uitwerking, stel ik me voor. De ring lag in een vlak dat boven de Noordpool passeerde. De meeste fragmenten zullen ons wel missen. Veel ervan zullen in lange, elliptische banen rond de aarde gaan.’
‘Jee,’ merkte Wojtowicz nogal vrolijk op, ‘het is net alsof we Doc weer terughebben om alles te verklaren.’
‘Wie is Doc?’ vroeg Opperley.
De groep bleef even stil. Toen zei Rama Joan: ‘O… een man.’
Op dat ogenblik laaide er in het zenit een gele vlam op, die veranderde in een citroengele streep vuur en naar de aarde zakte. Er klonk een langzaam luider wordend gebrul, zoals van een open haard wanneer al het hout vlam vat. De Baba Yaga kwam omlaag, de gele jets stierven weg, en hij landde volmaakt.