V
Ni ĉiuj, vere, lernis ion,
poiomete, iel ajn,
do per eduko, danke Dion,
facilas brili, je verŝajn'.
Laŭ juĝo de l' mondum' rigora,
Onegin estis ja bonmora
instruitulo, sed pedant':
talenton de sufiĉa grand'
li havis por preter-mencio
de ĉiuj temoj en parol';
silentis dum diskuta bol'
kun la aspekt' de granda scio,
kaj flamis por ridet' de dam'
li per subita epigram'.
XVI
Mallumo. Sledo lin atendas.
Vetur'. Koĉero krias: “For!”
Per frosta neĝopolv' arĝentas
kolumo lia el kastor'.
Li hastas ĉe Talon aperi:
atendas tie lin Kaverin.
Kork' al plafon'! Salutas lin
ekŝpruco de kometa vin',
roast-beef sanganta — laŭ bonvolo,
kaj trufoj — lukso de junec',
de franca art' elita spec';
Strasburga kuk' el ladskatolo,
fromaĝ Limburga — alta klas',
kaj orkolora ananas'.
2
XXXV
En paca vivo ili amis
kutimojn de l' gepatra ter':
alvenon de printemp' ornamis
per rusaj blinoj kun buter';
konfesis dum la jar' dufoje;
rond-balancilon ŝatis ĝoje,
popolajn kantojn, dancojn plu.
Dum festo de la Triunu'
oscedas la popol-amaso —
sur levistikon kun fervor'
larmetis ili laŭ la mor';
por ili vivnecesis kvaso,
kaj en festen' laŭ ranga skal'
por gastoj estis la regal'.
XXXVI