Secunda radix astronomiae respectu theologiae et proprie respectu textus consistit in locorum mundi consideratione. Nam totus textus est plenus his locis, et ideo nihil magnificum sciri potest nisi sciantur haec loca. Tota enim series scripturae decurrit penes regiones, civitates, deserta, montes, maria, et caetera loca mundi, quorum certitudo non potest haberi nisi per scientias praedictas, quia harum proprium est distinguere partes habitabiles a non habitabilibus, et habitabile dividere in tres partes magnas, Europam, Africam, et Asiam, et istas tres in septem climata nota, praeter alia climata irregularia quamplurima. Et haec climata certitudinaliter nisi per virtutem illarum scientiarum nescit quisquam separare in provincias et regiones et caetera loca, ut inveniantur civitates notae et famosae, sicut Ierusalem, Babylon, Meroe, Alexandria, Antiochia, Ephesus, Athenae, Tarsus, Roma et caeterae prae aliis notatae ab astrologis secundum debitam distantiam ab invicem, et ab oriente et ab occidente, septentrione et meridie, quibus inventis poterunt et regiones famosae ab eis denominatae inveniri, et maria et deserta et montes et omnia quae in sacris litteris continentur. Hic enim est magna utilitas istarum scientiarum in sacra scriptura. Et forte nihil utilius de philosophia potent inveniri; quoniam qui ignorat loca mundi, ei multoties non sapit cortex historiae per loca infinita, et maxime propter falsitatem multiplicem bibliarum novarum: atque per con sequens ad intellectus spirituales impedietur ascendere et non nisi imperfecte poterit eos explicare. Qui vero imaginationem bonam locorum habuerit, et situm eorum et distantiam et altitudinem et longitudinem et latitudinem et profundum cognoverit, necnon et diversitatem eorum in caliditate et siccitate, frigiditate et humiditate, colore, sapore, odore et pulchritudine, turpitudine, amoenitate, fertilitate, sterilitate, et aliis conditionibus expertus fuerit, et optime placebit ei historia litteralis, et de facili atque magnifice poterit ingredi ad intelligentiam sensuum spiritualium. Non enim est dubium quin viae corporales significent vias spirituales, et loca corporalia significent terminos viarum spiritualium et convenientiam locorum spiritualium, quoniam locus habet proprietetem terminandi motum localem et rationem continentiae; et ideo istorum locorum cognitio et litteram facit, ut dictum est, intelligi et vias parat ad intelligentias spirituales. […]
Вторая основная причина значимости астрономии для богословия и, собственно, для [понимания] Священного Писания, состоит в исследовании стран света. Ибо текст Писания полон упоминаниями о них, а потому нельзя познать ничего значительного, если не знать их. Ибо все события, [о которых рассказывает] Писание, разворачиваются в [тех или иных] странах, городах, пустынях, горах, морях и пр., достоверное знание о которых возможно только благодаря вышеуказанным наукам, поскольку их свойством является различать обитаемые и необитаемые страны [мира], а обитаемые разделять на три большие части — Европу, Африку и Азию, а эти три — на семь известных климатов, помимо многих, не имеющих определении границ. И без помощи этих наук никто не сможет достоверно разделить эти климаты на провинции, регионы и прочие места, так что обнаруживается, что местоположение известных и знаменитых городов, таких как Иерусалим, Вавилон, Мероэ, Александрия, Антиохия, Эфес, Афины, Тарс, Рим и многих других, известны астрономам сообразно их [т. е. городов] расстоянию друг от друга, запада и востока, севера и юга. И познав это, астрономы могут указать местоположение знаменитых регионов, сообразно [этим городам] названных, морей, пустынь и гор и всего того, о чем рассказывает Писание. И в этом заключается большая польза этих наук для Священного Писания. И нельзя найти ничего более полезного из философии, поскольку тот, кто не знает мест мира, будет часто не понимать [библейскую] историю в силу бесчисленности упоминаемых в ней мест, но, прежде всего, вследствие многочисленных ошибок в новых книгах, и, следовательно, ему будет сложно достичь духовного смысла и он не сможет разъяснить его совершенным образом. Но кто имеет правильное представление о местах, и познал их положение, удаленность [друг от друга], высоту и глубину, долготу и широту, и знает их различия в тепле и холоде, влажности и сухости, цвете, вкусе, запахе, красоте и безобразии, притягательности, плодоносности и бесплодии, а также в прочих природных условиях, тот хорошо постиг буквальную историю, и он легко и со знанием дела сможет перейти к постижению духовного смысла [Писания]. Ибо нет сомнения, что пути телесные обозначают пути духовные, а места телесные обозначают конечные пункты духовных путей и связаны с местами духовными, поскольку свойством места является прерывание локального движения, а смыслом места является содержание [того, что находится в месте]. И поэтому познание этих мест дает, как уже было сказано, познание буквального [смысла Писания], и предуготовляет путь к постижению духовного смысла. […]
Tertia radix est de temporibus. Totus enim cursus scripturae currit per tempora et saecula et aetates a principio mundi usque ad Christum Dominum, et omnia sunt ordinata propter ipsum, ut alius legislator non expectetur, sed quod ille solus sit salvator mundi per suam legem; quatenus error Iudaeorum evacuetur de expectatione Messiae; et error Saracenorum de Mahometo qui secutus est Christum; et error eorum qui adhaerebunt adhuc legislatori nefariae qui venturus est, ut Albumazar docet libro Coniunctiomim, qui in veritate erit Antichristus; quatenus etiam omnes sectae paganorum, idololatrarum, Tartarorum, haereticorum, et caeterorum infidelium, qui per mundum dispersi sunt per sectas pene innumerabiles, deleantur per certificationem temporis Salvatoris, ut nec ante eum, nec post aliquis alius teneatur, per quem salus humani generis habeatur. Sed nullus potest certificare de temporibus, nisi astronomus, nec aliqua scientia habet de his certificare nisi astronomia. Omnes enim mendicant reliquias eius in hac parte, ut manifestum est. […]