КАНАН - Хлопчык з БУДУЧЫНЯ!
АНАТАЦЫЯ
У абмен на неѓміручасць пажылы мужчына становіцца хлопчыкам-мульцяшкай Конанам. І зараз змушаны выконваць вялікае мноства місій каб адпрацаваць вечнае жыццё. Але сапраѓды слаѓныя прыгоды чакаюць незлічонага хлапчука-мультяшку, і гэта выдатна быць дзецюком Конаном.
. РАЗДЗЕЛ Љ1
Адзін чалавек вельмі хацеѓ вярнуцца ѓ сваё дзяцінства. І наогул жудасна баяѓся старасці і смерці. Яму надзвычай хацелася пазбегнуць завядання і старэння, тое, ад чаго пакутуюць іншыя людзі. І ён актыѓна шукаѓ у тым ліку і Інтэрнеце, хто дапаможа яму стаць зноѓ юнаком.
І вось знайшоѓ... Адна дзіва экстрасэнс дала аб'яву - вярнуць юнацкасць рэальна!
Мужчына гадоѓ пад восемдзесят, вядома, з радасцю дзяѓбнуѓ. Вельмі ѓжо вялікая спакуса. Узяѓ з сабой прыстойна грошай і адправіѓся да дадзенай мегеры.
Масква горад вялікі і ѓ ёй усё можна знайсці.
Павел Іванавіч Рыбачэнка, вядома, не самы дурны чалавек на свеце і разумеѓ, што можна натрапіць і на махляроѓ.
Але як спяваецца ѓ песні:
Неѓміручасці з даѓніх часоѓ,
Шукаѓ чалавек дзівоснай мэтай запалонены...
У рэлігіі старажытных кніг,
І строгіх навуках найпозні часоѓ.
І рухаѓ не толькі страх,
Але таксама жаданне прарабіць увесь шлях,
Убачыць світанак, пачуць адказ,
Да вяршыняѓ нябачаных ведаѓ ступіць!
Гады пройдуць, мы можам зразумеем,
Як перасекчы гэтую раку бязмежную,
Як не знікнуць у дзікай віхуры часоѓ,
Растварыѓшыся ѓ пустаце светабудовы,
Гады пройдуць і з'явіцца святло,
Часу моц лопнуць ѓсе ланцугі,
У зарыве зорак праз тысячы гадоѓ,
Усе мы сустрэнемся на нашай планеце!
І вось прыехаѓ ён, і апынуѓся каля будынку. Там і здымала пакойчык варажбітка. Сам будынак бізнэс-цэнтр. І ѓсё па-навуковаму. І жанчына, якая яго сустрэла, таксама была тая яшчэ штучка. На цыганку не падобная. Але і не руская. Нібы індыянка, асмуглая скурай, але валасы не чорныя, а светла-карычневыя. Прыгожая, быццам бы маладая. Але адчувае, што ёй ужо шмат год.
Хай нават на твары ні адзінай маршчынкі, ні сетачкі, ні плямкі... Але ѓсё роѓна такое адчуванні што даме з бездакорнай постаццю ѓжо за сорак. Хоць яна і мускулістая, і не відаць слядоѓ узросту. А зубкі, калі ѓсміхаецца такія белыя і вельмі буйныя.
Павел Іванавіч нават падумаѓ, што яны ѓ яе ѓстаѓныя. Але не, хутчэй за ѓсё сапраѓдныя. Наогул, гэтая мадам нечым нагадвала шоѓ-зорку. Накшталт варажбіткі з фільмаѓ.
Жанчына запрасіла сесці і прыемным галаском спытала:
- Ты, я бачу, вельмі хочаш зноѓ стаць юнаком?
Павел Іванавіч паводле кіѓнуѓ:
- Так! І вельмі!
Жанчына хіхікнула і адказала:
- Але за ѓсё ты разумееш у нашым свеце трэба плаціць!
Павел страсянуѓ лысеючай голай і прасіпеѓ:
- Я гатовы! За цаной не пастаю!
І дастаѓ з кішэні пачак стодоларавых купюр.
Варажбітка пагардліва фыркнула:
- Калі б мне патрэбны былі грошы, я б папрасіла сто мільёнаѓ даляраѓ у якога-небудзь састарэлага мільярдэра. І ён бы дзеля вечнай маладосці не адмовіѓ... Няма мне патрэбны не проста грошы!
Павел здзіѓлена спытаѓ:
- А што?
Варажбітка паціснула плячыма і адказала:
- Узамен на вяртанне маладосці ты станеш маім слугой, ці нават рабом! - Жанчына выскаліліся і дадала. - Ці гатовы ты дзеля юнацтва стаць нявольнікам?
Павел з нясмелай надзеяй спытаѓ:
- А юнацтва будзе вечным?
Варажбітка актыѓна кіѓнула галавой:
- Магчыма! Дакладней сказаць, я магу зрабіць так, што ты больш ніколі не састарышся!
Павел Іванавіч хруснуѓ пальцамі і ѓрачыста сказаѓ:
- Была не была! Адказ мой ясны, на ѓсё згодзен!
Варажбітка шырока ѓсміхнулася і заѓважыла:
- Ну добра... У цябе ёсць вышэйшая адукацыя?
Мужчына кіѓнуѓ:
- Так! Канечне!
Экстрасэнс заявіла:
- Ну і дзіѓна! Мне патрэбен чалавек з інтэлектам. А цела... Цела я сама зраблю, якое мне трэба!
Павел Іванавіч нясмела заѓважыѓ:
- Але спадзяюся я не стану вырадкам?
Варажбітка ѓ адказ адмоѓна матнула галавой:
- Вядома ж не! Мне не патрэбен вырадак! Наадварот, ты будзеш здаровым, сімпатычным і моцным!