Чырвоная! Бах!
Які цікавы выпадак!
На каралеўскім замку.
На шпілі высокім
Ну, адным словам…
Калі ты гуляеш з мясцовай паненкай
Вуліца ўся расцвітае,
Але ў цэлым нейкі цяжар.
Як быццам гіры.
На ляшках тваіх.
***
Бачыў я тут, як адзін вяшчаў на Ю-Тубе, а пасля ў турме заціх.
Гавораць, што хацеў ён быць прэзідэнтам.
Але на ім нейкая ёсць віна.
Што п'яніць як віноўка
І замест гэтага хлопца на пасаду меціць ягоная жонка.
Хто б такое ўявіць мог…
Не, ёй не выйграць выбары ў Афрыцы.
Ну а тут — спроба пакажа.
Хiба пашанцуе…
Можа быць так…
Але нешта здаецца мне, што іншы сцэнар ёй час прапануе.
***
Хоць, я толькі чапурысты пан.
І мару, дарэчы, трымаць пад каленкай паненку.
З якой шпацырую…
Або нават іншую бэзу-гарэзу.
Хоць не Мапасан.
Не дзікі прыхільнік свята для плоці.
Ёсць і важнейшыя рэчы ў жыццёвым нашым узвары.
Ну і вось…
Я чапурысты пан!
Бываю тупы і бываю п'яны.
Драматызую скажаце?
Тады даведайцеся, як яшчэ я тану ў мясцовым, прыгожым
балоце.
Як прыходжу з царквы, дзе бляск крыжоў, што вісяць
на сьценах…
Тады даведайцеся, што ўчора ў мяне адключылі ваду
Так!
Учора ў мяне адключылі ваду!
І я бачыў па тэлевізары прэзідэнта
Ён казаў, што выбары правядуць у тэрмін.
Ну, гэта ясна.
Тут па раскладзе ўвогуле ўсё, што складае самую соль
жыццёвага эксперыменту.
***
Сутнасць панурай, вывастранай праўды, рэжа сэрца быццам
кінжалам
Калі кінеш мару пад Тытанік рэальнасці
Крыкі гэтай мары пачуюць усюды
І ўжо дакладна аматары салодкіх банальнасцяў.
***
Адпачыць ад паперак мне б.
Схадзіць у галоўны касцёл, там паглядзець каралю ў вочы
Кінуць дур усіх…
Усе цыдулкi складанай вандроўкі…
Ну гэта як пазапрацоўны вольны час
Сакратара рэферэнта.
***
Корань драмы народа гэтага
Не толькі ў ім самім
Пражывае ён у такім месцы
У якім хадзілі і ходзяць усе туды-сюды,
Ператвараючы вёскі ў дым.
Гэта краіна-раўніна!
Па раўніне якраз зручна хадзіць.
І скажыце шчыра,
Ну няўжо ёсць прычына,
Так вось проста іх не любіць?
Я маю на ўвазе мясцовых.
Мясцовых паннаў і панурых мужчын.
Панны тут мілыя і далікатныя,
I вельмі любяць зефір.
Мужыкі — так, суровыя, як і казаў я вышей.
Нешта такое ёсць у іх, што я бачыў раней у Балгарыі.
***
А, зрэшты, да д'ябла стэрэатыпы.
Людзі розныя там і тут, вось так-та.
Бываюць, не схаваю, ціхія італьянцы.
І гаваркія шведы бываюць, раптам.
***
Ну а што яшчэ пра мясцовых?
Сапраўды жывуць яны не на Месяцы.
І розныя сапраўды,
Але як кратэры месяцовыя, нечым падобныя ў сваёй прыродзе.
У асноўным усё ж ціхія, пры любым сходзе.
Але па кватэрах шумяць за сценамі.
Вось жа гэтыя бетонныя замкі.
Акустыка ў іх дасканалая!
Таму добра чуваць
Як начамi стогнуць гражданкi.
***
Пра эканоміку — складаную рэч.
Тут я скажу
Толькі маленькае хоку.
***
Ад дапамогі тут залежыць усё
Ці дасць яе Расія
Сяброўства як цёплы пясок
***
І вось тут надышлі выбары.
Абраны ранейшы яшчэ прэзыдэнт.
А на вуліцах нібыта глыбамі лёду.
Па рэках дарог цячэ кантынгент.
Травяны збор людзей з ідэяй,
Што перамог іншы кандыдат.
Дакладней кандыдатка.
Кантынгент затрымліваюць людзі ў чорным.
Флаг затрыманых называюць «пракладка».
***
Дзіўна бачыць такое
Я — замежнік, я не ўсё разумею тут
Відавочна і мне, аднак, што многіх затрыманых чакае
цёмны кут.
Камера, суд, камера, суд.
Але ў судах няма малаткоў — гэта толькі ў фільмах.
А вось у турме бывае стук.
Там стукаюць зэкi.
Каб размаўляць.
Я такое недзе чытаў, бо чытаць гэта як прычашчацца.
Звяртацца да крыніц інфармацыі.
І асвятляць душу ведамі.
Цікава, калі ты такі злы — гэта следства праф. дэфармацыі?
***
Калі б толькі зразумець народ, што атачае мяне зараз.
Але, мусіць, не прыйшоў час, каб убачыць сутнасць.
***
Ці не пара назад у Беласток?
Я піў тут гарэлку.
Але і ў нас яе хоць залейся.
Дзяўчынкі прыгажэйшыя за мясцовыя краявіды.