Выбрать главу

Конец.

2. Письмо Брунгильды императору Маврикию (около 586 г.){1066}

DOMINO GLORIOSO, РЮ, PERPETUO, INCLITO, TRIUM-PHATORE AC SEMPER AUGUSTO, MAURICIO IMPERATORE, BRUNICHILDIS REGINA.

Serenissimi principatus vestri dementia ad praecellentissimum filium nostrum, Hildebertum regem, directa pervenit epistula: significamus nos pacis dedisse consilium. Quapropter tranquillissime pietatis vestrae debito tanti culminis honore salutis officia reverentissime persolventes, sicut legatariis partis vestrae promisimus, praesentium latores ad clementiam vestram directi sunt, quibus de certis titulis vestrae serenitatis verbo proferenda conmisimus. His igitur benignissime ad tranquillitati vestrae receptis ac deliciter remeantibus, illud vestris agnoscere mereamur eloquiis, quod prosit rebus omnibus foederatis.

КОРОЛЕВА БРУНГИЛЬДА — ИМПЕРАТОРУ МАВРИКИЮ, СЛАВНОМУ, БЛАГОЧЕСТИВОМУ, ВЕЧНОМУ, ЗНАМЕНИТОМУ ГОСУДАРЮ, ТРИУМФАТОРУ И ВСЕГДА АВГУСТУ.

Письмо, направленное милосердием Вашей высокой монаршей Светлости, дошло до нашего превосходнейшего сына, короля Хильдеберта; знайте, что мы посоветовали заключить мир. Вот почему мы адресуем почтительнейшие приветствия Вашей благочестивейшей Светлости, как требует честь Вашего наивысшего Высочества; и, как мы обещали прибывшим от Вас послам, мы направили подателей настоящего послания к Вашему Милосердию и доверили им сведения, имеющие касательство к некоторым делам, дабы они сообщили их Вашей Светлости устно. После того как они будут благосклонно приняты Вашей Светлостью и беспрепятственно вернутся, мы обретем Ваши устные указания относительно всего, что имеет касательство к договорам.

3. Письмо Бругильды Атанагильду (около 586 г.){1067}

Domino glorioso atque ineffabili desederio nominando, dulcissimo nepoti, athanagyldo regi, Brunehildis regina.

Accessit mihi, nepus carissime, votiva magne felicitatis occasio, per quam, cuius aspectum frequenter desidero vel pro parte relevor, cum directis epistulis amabilibus illis oculis repraesentor, in quo mihi, quam peccata subduxerunt, dulcis filia revocatur; nee perdo natam ex integro, si, praestante Domino, mihi proles edita conservatur. Quapropter dulcissime cel-situdini vestrae salutantes officia devinctissime persolventes et, ut me divina dementia de tua praecipiat innocentia gratulari ac refici, instanter exorans, significo, piis-simo imperatore per nostros legatariis de quibusdam condicionibus aliqua verbo intimanda mandasse, per quos de his, quae disponenda sunt, poteritis agnoscere, si Christus propitius praeceperit dignanter implere. Finit.

Королева Брунгильда — ее сладчайшему внуку, королю Атанагильду, славному государю, им коего она не может назвать, не испытав невыразимого желании его увидеть.

Мой дражайший внук, я охвачена великой радостью, каковой ожидала столь долго: я могу явить себя перед тем, о невозможности видеть кого так скорбела. Ибо, посылая это письмо, я представляю себя перед любезными глазами того, кто вызывает во мне воспоминания о милой дочери, принявшей смерть за мои грехи. Если с Божьей помощью я сохраняю потомство, каковое произвела на свет, я не совсем утратила свою дочь. Вот почему в приветствия, посылаемые Вашему сладчайшему Высочеству, я вкладываю всю свою любовь; и знай, что я, неустанно молясь, дабы милосердие Божие позволило мне вознести благодарность и вновь обрести надежду относительно твоей невинной особы, направила через послов благочестивейшему императору устное послание, имеющее касательство к нашим делам. Эти послы дадут Вам знать, что должно свершиться, если Христос соблаговолил проявить милость и внять нашим мольбам. Конец.

4. Письмо Брунгильды Анастасии, теще императора Маврикия (около 586 г.){1068}

DOMINAE GLORIOSAE ATQUE INCLITE AUGUSTE ANASTASIE BRUNECHILDIS REGINA.

Serenissime dominationi vestrae, quam, tribuente Domino, summo principe coniuge Romanum cognovimus rempublicam gubernare et praecipuo culmine subiectis illis partibus dominari, summa devotions salutis officia reverentissimae persolventes, significamus, praesentium legatarios praecellentissimi filii nostri, Hildeberti regis, ad vos causa communis utilitatis, si Christus effectum tribuit, fiducialiter direxisse, quibus, ut confidimus, dignanter receptis, et his, quae verbo mandavimus, patefactis, tali serenissimo principi ministrate consilio, per quod, dum inter utramq ue gentem pacis causa conectitur, coniuncta gratia principum subiectarum generent beneficia regionum. Finit.