Выбрать главу

Дано на 10-й день июльских календ, четвертого индиктиона.

8. Второе письмо от 22 июня 601 г.{1078}

Gregorius Brunigildae reginae Francorum

Gratias omnipotenti Deo referimus, qui inter cetera pietatis suae dona, quae excellentiae uestrae largitus est, ita uos amore christiane religionis impleuit ut, quicquid ad animarum lucrum, quicquid ad propagationem fidei pertinere cognosces, deuota mente et pio operari studio non cessetis.

Quanto autem fauore quantaque opitulatione excellentia uestra reuerentissimum fratrem et coepiscopum nostrum Augustinum proficiscentem ad Anglorum gentem adiuuerit, nee ante silentio lama conticuit et postea quidam ab eo ad nos monachi redeuntes subtiliter retulerunt. Et quidem haec de christianitate uestra mirentur alii, quibus beneficia uestra adhuc minus sunt cognita; nam nobis, quibus experimentis iam nota sunt, non mirandum est sed gaudendum, quia per hoc quod aliis impenditis uos iuuatis. Qualia igitur quantaque in conuersione suprascriptae gentis redemptor noster [uerit operatus miracula, excellentiae uestrae iam notum est. Ex qua re magnum uos oportet habere laetitiam, quia maiorem sibi partem hac in re praestitorum uestrorum solacia uindicant, cuius post Deum auxiliis uerbum illic praedicationis innotuit. Nam qui alterius bonum adiuuat, suum facit.

Sed ut mercedis uestrae magis magisque sit fructus uberior, petimus ut monachis praesentium portitoribus, quos cum dilectissimis filiis nostris Laurentio presbytero et Mellito abbate ad praedictum reuerentissimum fratrem nostrum pro eo, quod illos qui secum sunt sufficere sibi dicit non posse, transmisimus, patrocinii uestri suffragia benignius ministretis atque ita eis in omnibus adesse dignemini, quatenus, dum bonis excellentiae uestrae initiis meliora successerint et nullas illic moras uel difficultates inuenerint, tanto erga uos et dulcissimos nobis nepotes uestros Dei nostri misericordiam prouocetis, quanto pro eius uos amore in huius modi causis misericorditer exhibetis.

Data die X. Kalendarum Iuliarum indictione IIII.

[Григорий — Брунгильде, королеве франков]

Благодарим всемогущего Бога, каковой среди прочих даров Своего милосердия, коими наделил Ваше Превосходительство, исполнил Вас такой любовью к христианской религии, что Вы набожно и с благочестивой поспешностью не прекращаете делать все, что, насколько Вам известно, способствует исправлению душ или распространению веры.

Молва не умолчала о том, какими милостями и с какой готовностью Вы помогли нашему брату и коллеге по епископскому служению Августину, когда он направился к народу англов; и впоследствии монахи, вернувшиеся к нам, сообщили нам подробности. Некоторые, конечно, удивляются, что Ваше христианское Величество совершили такие дела: им еще неведомы ваши благодеяния. Но мы, хорошо о них зная, поскольку испытали на себе, не удивляемся, а как раз радуемся, ибо, тратясь на других, Вы помогаете сами себе. Вашему Превосходительству уже хорошо известно, сколь многочисленны и сколь велики были чудеса, совершенные нашим Искупителем во время обращения означенного народа. Это должно Вам внушать великую радость, ибо Вы вправе утверждать, что основную часть этого успеха составила помощь, оказанная Вашими усилиями: в оных местах слово проповеди распространилось благодаря Вашей поддержке, после Божьей. Воистину кто способствует благу другого, тот совершает благодеяние для себя.

Тем не менее, чтобы плоды этих благодеяний в виде вознаграждения Вам на небесах стали еще значительней, просим Вас проявить милость, оказав покровительство монахам — подателям настоящего послания. Этих людей мы посылаем вместе с нашими возлюбленнейшими сынами, священником Лаврентием и аббатом Меллитом, к нашему означенному преосвященному брату [Августину], ибо он утверждает, что тех, кто находится с ним, не может быть достаточно. Соблаговолите помочь им во всем. Ибо если за добрым началом, каковое было положено Вашим Превосходительством, последуют все лучшие дела и оные [монахи] не претерпят у Вас ни задержки, ни затруднений, Вы призовете милость нашего Бога на себя и на внуков, каковые нам весьма дороги. Эта милость будет под стать милосердию, какое Вы из любви к Нему выкажете в делах такого рода.

Дано на 10-й день июльских календ, четвертого индиктиона.

9. Третье письмо от 22 июня 601 г.{1079}

Gregorius Brunigildae reginae Francorum

Quanta in uobis bona diuino munere sint collata quantaque uos supernae gratia pietatis impleuerit inter cetera uestrorum testimonia meritorum illud etiam patenter cunctis insinuat, quia et effara corda gentilium prouidi gubernatis arte consilii et regiam, quod maioris adhue laudis est, ornatis sapientia potestatem. Et quoniam, sicut multis in utroque gentibus inminetis, ita quoque eas fidei sinceritate praecellitis, magnam de uobis in emendandis iniicitis fiduciam capimus.

Nam qualiter adhortationem nostram excellentia uestra amplexa sit quantaque earn ceuotione gestiat adimplere scriptorum uestrorurn emissa dudum pagina testis est. Sed quia ipse bonarum mentium esse consueuit adiutor, qui etiam earum largitor est, confidimus quod tanto propitius causas uestras sua pietate disponat, quanto ipse de sua uos esse uidet causa sollicitas. Facite quod Dei est, et Deus faciet quod uestrum. Itaque synodum congregari praeci pite et peccatum simoniacae hereseos de regno uestro inter alia, sicut ante scripsimus, definitione concilii studiosius prohibete. Sacrificium Deo, deuicto interiore hoste, offerte, ut exteriores aduersarios ipso adiuuante uincatis et, quale uos contra inimicos ipsius studium gesseritis, talem ilium in uestro iuuamine sentiatis. Mihi autem credite, quia, sicut multorum iam experimento didicimus, in damno expenditur, quicquid cum peccato congregatur. Si igitur uultis nil iniuste perdere, summopere studete de iniustitia nil habere. In terrenis etenim rebus semper causa damni est origo peccati. Uos itaque si eminere aduersantibus gentibus uultis, si eis auctore Deo uictrices existere festinatis, eiusdem omnipotentis Domini cum timore praecepta suscipite, ut ipse pro uobis contra aduersarios uestros pugnare dignetur, qui per sacrum eloquium pollicitus est dicens: «Dominus pugnabit pro uobis, et uos tacebitis».