Dopiero w dwa tysiące lat później archeolodzy pod wielkim piaskowym pagórkiem odkryli miasto, które kiedyś nie miało równego na świecie.
Miłym Czytelnikom, których zaciekawiłyby bliżej fascynujące dzieje Babilonu i imperium staroperskiego, chciałbym polecić następujące książki:
Historia Powszechna, tom I i II (KiW) S.N. Kramer:,.Historia zaczyna się w Sumerze” (PWN) Sabatino Moscati: „Kultura starożytnych ludów semickich” (PWN)
Georges Conteau: „Życie codzienne w Babilonie i Asyrii” (PIW)
Marian Bielicki: „Zapomniany świat Sumerów” (PIW) H. i G. Schreiber: „Zaginione miasta” (Śląsk) L. Sprague de Camp: „Wielcy i mali twórcy cywilizacji” (Wiedza Powszechna)
H. W. F. Saggs: „Wielkość i upadek Babilonu” (PIW) A. T. Olmstead – Dzieje imperium perskiego (PIW)
Chciałbym także wyjaśnić, że jeśli chodzi o postacie historyczne, to w powieści przyjęto powszechnie obecnie obowiązującą nomenklaturę zhelenizowanych imion perskich i babilońskich: na przykład zamiast perskiego Chszajarsza – Kserkses, zamiast Bagabuchsza – Megabyzos. Natomiast wszystkie postacie fikcyjne noszą imiona albo babilońskie, albo perskie. Również opis Babilonu, sposobu życia Babilończyków i Persów, ich stosunki społeczne, i polityczne oraz organizację i uzbrojenie wojska zostały ukazane zgodnie z tym, co dotychczas ustalili uczeni-archeologowie.
Jeśli czytając, „Króla Babilonu” zainteresujecie się epoką, która zakończyła się przed prawie dwudziestu pięciu wiekami, będzie to największą satysfakcją dla autora.
Jerzy Edigey
