Раз-пораз з выведстанцыі дасылаліся на зямлю мінікараблі-выведнікі. Караблі зьбіралі інфармацыю, розныя пробы, часам дастаўлялі на станцыю і людзей, дасьледвалі – і вярталі назад, папярэдне выцершы памяць аб перажытым.
На станцыі працавала яшчэ адна група. Усе звалі іх віжамі і пабойваліся, бо ніхто нават не здагадваўся аб іхняй мэце. Яны мелі на станцыі свой касьмічны карабель, здольны вярнуцца дамоў самастойна. Звышзасакрэчаных астранаўтаў паслаў асабіста Прэзыдэнт пазасонечнай цывілізацыі. Яны мусілі вызначыць стан беларускай душы і кантраляваць бясьпеку немаўляці.
За суткі да народзінаў хлопчыка астранаўты адстыкавалі свой карабель ад станцыі й завісьлі над Беларусьсю. Праз некалькі дзён крыку прылётнікі ўключылі нейкі прыбор і хлопчык больш не крычаў. Ягоная маці са зьдзіўленьнем заўважыла, што немаўлятка раз-пораз да нечага прыслухоўваецца.
А на станцыі слухалі абсалютна ўсе каналы сувязі, праглядалі ўсе тэлеперадачы. Дасьледчыкі ўваходзілі ў электронныя сховішчы бібліятэкаў. Але беларуская душа хавала свае таямніцы. Хаця ўсе падставы, каб адкрыць іх, былі. Роднай мовай пазасонечных астранаўтаў, як ні дзіўна, была беларуская, і ніхто зь іх не ведаў, адкуль такое супадзеньне.
Таямніца беларусаў была схаваная ў адмысловай Кнізе. Яе трэба было знайсьці й дасьледаваць. Яе доўга шукалі. Шмат хто чуў пра яе, нехта чытаў розныя вэрсіі гэтай кнігі, але аўтэнтычнага тэксту ніхто ніколі ня бачыў. Меркавалася, што ў Кнізе зашыфраваныя культурныя коды беларускай нацыі. Расшыфраваўшы гэтыя коды, можна было знайсьці й прычыны невядомай хваробы.
Казалі, што Кніга вяртае беларусам чалавечыя душы, і прылётнікі мусілі раскрыць сакрэт вяртаньня душаў.
Некаторыя нават параўноўвалі кнігу з Бібліяй, дзе быў свой Богаў сын – беларускі Хрыстос, шлях на беларускую галгофу і нават укрыжаваньне Хрыстовай Душы.
І вось урэшце сапраўдны асобнік даставілі на станцыю. Кнігу знайшлі на другім краі Зямлі, ў ЗША -- ў Лесі -- дачкі перакладчыка Васіля Сёмухі, што жыў у Менску. Жыла Леся і хавала кнігу ў прыгарадзе Вашынгтона “Падаючая царква”. Лесява сабака па мянушцы Саша кожны дзень абсцыкала сусецки плот. У хуткім часе дом за плотам купіў прыстойны і таленавіты амерыканец.
Невядома ці то Лесяў характар меў чароўныя ўласьцівасьці, ці то нават беларускія сабакі могуць уплываць на лёсы і гістарычныя падзеі, альбо чаравалі паганскія багі з прыхаванай кнігі, але так здарылася, што дзярждэпартамэнт прызначыў суседа амерыканца амбасадарам ЗША ў Беларусь і той за некалькі месяцаў вывучыў беларускую мову.
А бадай усё разам і паўплывала на Амерыку. А потым і на лёс беларускага прэзыдэнта. Першы беларускі касьмічны спадарожнік завіс над ЗША, над прыгарадам Вашынгтона і плотам Лесі і амбасадара і фіксаваў кожны падыход з абодвух бакоў да плота, кожную прыўзьнятую лапку сабакі Саша…
Выконваўся загад прэзыдэнта Беларусі па адсочваньню шляхоў дастаўкі Кулі ў Беларусь і збор доказаў аб далучанасьці ЗША да Кулі і любові да яе пасла…
Лёсавызначальныя падзеі чакалі і прылётнікаў пасьля доўгачаканай знаходкі. На касьмічным караблі пачалася праца. Кнігу чыталі дасьледчыкі. Кожны меў сваю мэту. Чыталі псыхолягі, біёлягі, фізыкі, астраномы. Чыталі спэцыялісты ў галіне невядомых культурных аб’ектаў і містыкі, парапсіхолягі, уфолягі, а таксама спэцыялісты па паранармальных зьявах. А пілёты і тэхнічны персанал чыталі проста так. Тэкст увялі ў кампутар, і той пачаў аналізаваць яго па шэрагу парамэтраў. Кіраўнікі дасьледных калектываў мусілі прад'явіць вынікі дасьледваньня камандзіру карабля, а той павінен быў прыняць рашэньне: ці вяртацца назад на родную плянэту, ці працягваць дасьледаваньне, пасадзіўшы карабель на Зямлю. Чальцы каманды бясьпекі экіпажу ня толькі чыталі й вывучалі Кнігу самі, але й сканавалі душы чытачоў, улучаючы камандзіра карабля. Яны замяралі парамэтры арганізму ўсіх чальцоў экіпажа ў адпаведнасьці з фрагмэнтамі кнігі, і прыборы пісалі кардыёграмы, асцыляграмы функцыянаваньня ўсіх сыстэмаў арганізму.
Прыборы паказвалі, што ва ўсіх дасьледнікаў зьмяніліся фізыялягічныя парамэтры. І кіраўнік бясьпекі касьмічнага разведцэнтра ўвёў для мэдпэрсаналу рэжым падвышанай гатоўнасьці.
Сама назва Кнігі ды ейны пачатак насьцярожвалі нязвыклых да эмоцый іншаплянэтнікаў.
КНЯЗЁЎНА ПАПАРАЦІ І СЬМЕРЦЬ
“Наверное, всё-таки есть какая-то сила, которая управляет
не только мною и отдельными людьми, но и обществом в целом."