-- Вось і мы с табой папарыліся ў такой лазні. Гэта Лепшы кожны месяц праводзіць аперацыю "Ачышчэнне" па лазнях -- выбівае з людзей дурныя думкі і намеры”.
-- Не разумею. Навошта?
-- Па-першае – пужае сваіх ворагаў паводле прынцыпа: "Бі сваіх, каб чужыя пужалісь!".
-- Па-другое, людзі ў лазнях асабліва пасля парыльні расслабляюцца. А пасля гэтага адчуваюць волю, бо скура дыхае і цела адчувае невясомасць, узьнікае прага палёту, чысьціня цела выклікае такія ж думкі і пачуцьці. Гэта для Лепшага самы небясьпечны стан электарата. Бо людзі ў такім стане прагнуць волі і робяцца патэнцыйнымі апазіцыянерамі.
Вось у лазьнях перыядычна бьюць насельніцтва і яно адразу трапляе ў стан барацьбы, напружваецца, засяроджваецца, чакае нападу ворагаў і гатова для барацьбы з Захадам і апазыцыяй.
-- І як людзі да гэтага ставяцца?
-- Вельмі добра! Падтрымліваюць! Пасьля кожнай падобнай прапаркі людзі кажуць: "Нам нужан парадак! Наш Лепшы -- сільная рука! Нас нужна дзержаць в строгасці, а то народ распусцілся! А враг схаваўся!»
Лявон, слухаючы дзеда, думаў, што Лепшы, відаць адзін з тых супернікаў, з якім прыдзецца гуляць у рускую рулетку. Яму карціла як мага болей даведацца пра Лепшага і адначасова Лявон імкнуўся хоць на нейкі час уцячы ад усюдыіснага вар'яцтва, даць душы адпачыць.
Спытаў дзеда:
-- А мастакі нармальныя ў вас ёсць? Ці таксама ўсе Лепшыя?
Дзед прапанаваў:
-- У Палацы мастацтваў выстава "Пагоня" ўчора адкрылася. Хадзем?
Перад палацам стаяла шмат людзей. На шкляных дзвярах вісела нейкая папера, якую па чарзе ўсе чыталі. Гучала:
-- Зноў забаранілі выстаўляць карціны!
Дзед патлумачыў, што бітвы з карцінамі пачаліся яшчэ пры Лукашэнка.
Лявон настроіў сканер на бітвы з карцінамі і прачытаў:
МIНIСТЭРСТВА КУЛЬТУРЫ
РЭСПУБЛIКI БЕЛАРУСЬ
"Старшынi Беларускага саюза мастакоў Г. В. Буралкiну.
25 сакавiка 1997 года ў Палацы мастацтваў адбылося адкрыццё выстаўкi суполкi "Пагоня", якая ўваходзiць у склад Беларускага саюза мастакоў. Асобныя творы, прадстаўленыя на выстаўцы, па свайму зместу не адпавядаюць iснуючым заканадаўчым i нарматыўным дакументам. (Дэкрэт Прэзiдента Рэспублiкi Беларусь ад 05.03.1997 № 5, Закон Рэспублiкi Беларусь "Аб культуры ў Рэспублiцы Беларусь", статут Беларускага саюза мастакоў).
Прапаную Вам неадкладна прывесцi экспазiцыю выстаўкi ў адпаведнасць з iснуючым заканадаўствам.
Мiнiстр А. У. Сасноўскi
Ніжэй ішоў пералік твораў, якія парушылі Дэкрэт:
СПIС ТВОРАЎ
якiя парушiлi дэкрэт Прэзiдэнта, i якiя трэба "изъять"з выставы.
Карповiч А. з серыi "Сатырычня малюнкi": "Плошча Незалежнасцi",
"Вусы над Беларуссю", "Свабода слова", "Вертыкаль", "Цяжкая атлетыка",
"Iуда. Сардэчна запрашаем у Беларусь".
Маркавец Г. трыпцiх "Вокны друку".
Крукоўскi У. "Беларуская мадэль".
Карповiч А., Марачкiн А. "Нашы лялькi".
Марачкiн А., Талбузiн Л., Шунейка Я. Iнсталяцыя "Красный уголок -- Зона"".
-- Чым карціны не дагадзілі? – Спытаў Лявон.
-- Людзям кожны дзень дзяржідэёлагі прышчэплівалі прэзыдэнскій позірк на ўсё. А мастакі малявалі так, што людзі бачылі ўсё, што ёсць насамрэч. І прышчэпленыя фільтры у людзей разбураліся, вочы адкрываліся.
Вярнуліся дамоў. Зайшлі ў пад'езд. Дзед адчыніў паштовую скрыню, дзе была паперка. У паперцы паведамлялася, што газеты канфіскаваны падатковай паліцыяй для аплаты штрафаў, пэнсія таксама і дзед мусіць заплаціць яшчэ сто мінімальных заробкаў, каб разлічыцца з дзяржаваю. Дзед аж прысеў на прыступкі.
Лявон узяў зь яго рук другую паперку і прачытаў:
Декрет
Изъять со всех граждан налог за
-- случайные мысли и их передачу другим гражданам;
--случайные чувства и их передачу другим гражданам;
-- Изымать налог на все отрицательные мысли, чувства и эмоции в десятикратном размере.
-- Создать Полицию по Чувствам и Мыслям (ПолЧуМы)
У пакоі сябры ўключылі тэлевізар, з якога перадавалі пра новы ўказ Лепшага, па якому грамадзяне, якія мелі Лепшыя думкі і пачуцьці, атрымліваюць льготы па падатках, а тыя, хто ўвогулле пазбавяцца ад уласных пачуццяў і думак вызваляюцца ад падаткаў. На тэлеэкране віліся чэргі грамадзянаў, якія паглыналі дзверы ПолЧуМы. Дыктар тлумачыў, што грамадзяне пішуць дэкларацыі аб адсутнасці думак і пачуцьцяў і абяцаньні не мець іх у новым годзе.
Дзед разважаў: