Cia granda kaj abnegacia ofero, miaj infanoj, pli aŭ malpli frue donis siajn fruktojn. Mia martireco tion pruv- is al vi: mia sango, verŝita por mia doktrino, savos la homaron kaj forviŝos la erarojn de la grandaj kulpuloj!
Estu benitaj, vi, kiuj hodiaŭ prenas al vi lokon en la revirtiĝinta familio! Antaŭen, kuraĝon, infanoj!
JESUO.
Rimarko. Sendube nenio malbona estas en ĉi tiuj du komunikaĵoj, sed ĉu la Kristo iam uzis tian afektan, emfa- zaĉan kaj patosan parolon? Oni komparu ilin kun tiu an- taŭa (>), subskribita per tiu sama nomo, kaj oni vidos ĉe kiu flanko estas la stampo de aŭtentikeco.
Ciuj ĉi komunikaĵoj estas ricevitaj en la sama rondo. Oni rimarkas en la stilo ian familian mienon, identajn pa- rolturnojn, la samajn ofte ripetatajn esprimojn, kiel ekzem- ple antaŭen, antaŭen, infanoj, k. a., el kio oni povas konkludi, ke ilin diktis unu sama Spirito sub malsamaj nomoj. Tamen en tiu rondo, cetere tre konscienca, sed iom tro kredema, oni faradis nek elvokojn nek demandojn; ĉion oni atendadis de spontaneaj komunikaĵoj, kaj tio certe ne estas garantio de indenteco. Per demandoj iom premaj kaj kun streĉa logiko oni facile estus remetinta tiun Spiriton sur lian lokon; sed li sciis, ke li havas nenion por timi, ĉar oni demandis lin pri nenio, kaj sen la kontrolo, kun fermitaj okuloj oni akcept- adis ĉion, kion li diradis. (Vd. § 269.)
XXXIV
Kiel bela estas la Naturo! Kiel saĝa estas la Pro- videnco en sia antaŭvidemo! Sed via blindeco kaj viaj homaj pasioj malhelpas vin preni al vi paciencon el la saĝeco kaj boneco de Dio. Vi lamentas ĉe la plej mal- granda nubo, ĉe la plej eta malfruiĝo de viaj antaŭvid- aĵoj; sciu do, senpaciencaj dubemuloj, ke nenio okazas
(,) La antaŭa mesaĝo, n-ro XV, estas subskribita de la Spirito de Vero. — La Trad.
sen ia motivo ĉiam antaŭvidita, ĉiam antaŭdecidita por la profito de ĉiuj. La kialo de tio antaŭa estas pro tio, por disneniigi, homoj kun hipokritaj timoj, ĉiujn viajn antaŭvidojn pri jaro malfavora por viaj rikoltoj.
Dio ofte inspiras al la homoj maltrankvilecon pri la estonteco, por ilin instigi al antaŭvidemo, kaj vidu, kiel grandaj estas la rimedoj, por kompletigi viajn timojn, intence dissemitajn kaj kiuj plej ofte kaŝas pensojn avid- ajn prefere, ol ian penson de saĝa provizo, inspiritan de humana sento por la malgrandaj. Vidu la rilatojn inter la nacioj, el tio rezultantajn; vidu kiaj transakcioj devos efektiviĝi; kiom da rimedoj kunhelpos, por antaŭforigi viajn timojn! ĉar, vi scias, ĉio estas interligita, kaj tial grandaj kaj malgrandaj venos al la laboro.
Tiam, ĉu vi ne vidas jam en tiu tuta movado ian fonton de kelka komforto por la plej laboranta klaso de la ŝtatoj, klaso vere interesa, kiun vi, la granduloj, vi, la ĉiopovuloj de tiu Tero, rigardas kiel homojn arbitre tajleblajn, kreitajn por la kontentigo de viaj kapricoj?
Nu, kio okazas post tiu tuta iroreiro de unu poluso al la dua? Tio, ke, post kiam oni estas bone provizitaj, tiu tempo ofte ŝanĝiĝas; la suno, obeante la penson de sia Kreinto, en kelke da tagoj maturigis viajn grenkamp - ojn; Dio metis abundecon tien, kie via avidemo pensadis pri nesufiĉeco, kaj spite al vi la malgrandaj povos vivi; kaj, tion ne konsciante, vi estis la kaŭzo de la abundeco.
Tamen okazas — Dio ĝin iafoje permesas —, ke la malbonaj sukcesas en siaj avidaj projektoj, sed tiam tio estas instruo, kiun Dio volas doni al ĉiuj; tio estas la homa antaŭvidemo, kiun Li volas stimuli; tio estas la eterna ordo, kiu prezidas en la Naturo, estas la kuraĝo kontraŭ la okazaĵoj, kiujn la homoj devas imiti kaj re- zignacie elteni.
Koncerne tiujn, kiuj el kalkulemo profitas el la mal- feliĉegoj, kredu, tiuj estos punitaj. Dio volas, ke ĉiuj Liaj kreitoj vivu; la homo devas neniam amuzi sin per la bezono kaj komerci per la superfluaĵo. Justa en Siaj bonfaroj, granda en Sia indulgemo, tro bona por via ne- dankemo, Dio, en Siaj projektoj, estas nepenetrebla.
BOSSUET. ALFRED DE MARIGNAC.
Rimarko. Ci tiu komunikaĵo ja havas nenion malbonan; ĝi eĉ enhavas profundajn filozofiajn ideojn kaj tre saĝajn konsilojn, kiuj povus trompi, pri la identeco de la aŭtoro, homojn, ne multe kompetentajn pri literaturo. La mediumo kiu ĝin ricevis, submetis ĝin al la kontrolo de la Spiritisma Societo de Parizo, kaj oni unuanime deklaris, ke ĝi ne povas esti de Bossuet. Konsultite, Sankta Ludoviko respondis: "Ci tiu komunikaĵo, per si mem, estas bona, sed ne kredu, ke ĝin diktis Bossuet. Skribis ĝin iu Spirito, eble iom sub ties inspiro, kaj subskribis la nomon de tiu granda episkopo, por ĝin pli facile akceptigi; sed laŭ la parolo vi devas rekoni la substituiĝon. Gi estas de tiu Spirito, kiu metis sian nomon apud tiun de Bossuet." Demandite pri la motivo, kiu instig- is lin tiel agi, tiu Spirito respondis: "Mi deziris skribi ion, por rememorigi min al la homoj; vidante, ke tio ne multe helpos, mi volis aldoni al mia parolo la prestiĝon de iu granda nomo. — Sed ĉu vi ne pensis, ke oni malkovros, ke ĝi ne estas de Bossuet? — Kiu ĝuste scias la aferojn? Vi eble erarus. Aliaj malpli sagacaj ĝin estus akceptintaj."
Efektive la facileco, kun kiu iuj homoj akceptas ĉion, kio venas el la nevidebla mondo sub la egido de iu granda nomo, estas tio, kio kuraĝigas la trompemajn Spiritojn. Van- igi la ruzaĵojn de ĉi tiuj, jen tio, sur kio oni devas fiksi sian tutan atenton, kaj tion atingi oni povas nur per la helpo de la sperto, akirita per serioza studado. Tial mi senĉese ri- petas: studu, antaŭ ol praktiki, ĉar tiu estas la sola rimedo, por ne akiri sperton per sia propra kostopago.
ĈAPITRO XXXII
SPIRITISMA GLOSARO
AGENERA. (El la greka lingvo: a, seniga prefikso, kaj geinй, geinomai, generi: kiu ne estas generita). Ri- lata al variaĵo de la palpebla aperaĵo; rilata al la stato de iuj Spiritoj, kiuj povas momente preni la formojn de vivanta homo ĝis tia grado, ke ili faras plenan iluzion.
FRAPANTA. Oni tia nomas tiun Spiriton, kiu mal- kaŝas sian ĉeeston per diversaspecaj frapoj kaj bruoj.
MEDIANIMA. Vd. Mediuma.
MEDIANIMECO. Vd. Mediumeco.
MEDIUMO. (El la latina lingvo: medium, rimedo, peranto). Homo kapabla servi kiel peranto inter la Spiritoj kaj la homoj.
MEDIUMATO. Providenca misio de la mediumoj. Ĉi tiu vorto estas kreita de la Spiritoj. (Vd. Ĉap. XXXI, komun. XII.)
MEDIUMECO. Kapableco de la mediumoj. Sinoni- mo de medianimeco. Ĉi tiuj du vortoj estas ofte uzataj indiferente; se oni volas fari ian distingon, oni povas diri, ke mediumeco havas sencon pli ĝeneralan, kaj medianim- eco, sencon pli limitan, ekz-e: li havas la kapablecon me- diumeco; la mekanika medianimeco.
PERISPIRITO. (El la greka lingvo: peri, ĉirkaŭ.) Duonmateria envolvaĵo de la Spirito. Ĉe la enkarnuloj ĝi servas kiel ligilo aŭ perilo inter la Spirito kaj la materio; ĉe la vagantaj Spiritoj ĝi konsistigas la fluidaĵan korpon de la Spirito.
PNEŬMATOFONIO. (El la greka lingvo: pneuma, aero, blovo, vento, spirito kaj phonй, sono, voĉo.) Voĉo de la Spiritoj; buŝa komunikado de la Spiritoj sen la helpo de la homa voĉo. ( )
PNEŬMATOGRAFIO. (El la greka lingvo; pneuma — Vd. Supre — kaj grapho, mi skribas.) Senpera skribado de la Spiritoj sen la helpo de la mano de mediumo. ( )
PSIKOFONIO. Komunikado de la Spiritoj per la voĉo de paroliva mediumo.
PSIKOGRAFO. (El la greka lingvo: psike, papilio, animo, kaj grapho, mi skribas.) Tiu, kiu faras psikogra- fion; skribiva mediumo.
PSIKOGRAFIO. Skribado de la Spiritoj per la mano de mediumo.