"Sendube la Spiritoj povas fariĝi videblaj kaj tuŝebl- aj por bestoj, kaj ofte la subitan teruron, kiu ilin atakas kaj kiu ŝajnas al vi senkaŭza, ĝin naskas la vido je unu aŭ pli multe da Spiritoj, portantaj malican intencon kon- traŭ ĉeestantaj homoj aŭ kontraŭ la mastroj de la best- oj. Tre ofte ĉevaloj rifuzas iradi pluen aŭ posteniĝi, aŭ baŭmas antaŭ ia imaga baro; nu, estu certaj, ke tia ima- ga baro ofte estas iu Spirito aŭ grupo da Spiritoj, kiuj plezuras malhelpante ilin sin movi. Rememorigu al vi la azeninon de Bileam (-1, tiun beston, kiu, ekvidinte antaŭ si anĝelon kaj timante lian elingigitan glavon, for- turniĝis de la vojo; tiel estis tial, ĉar, antaŭ ol videble manifestiĝi al Bileam, la anĝelo volis fariĝi videbla nur por la besto. Sed, mi ripetas, ni ektrancigas rekte nek la bestojn, nek la inertan materion; ni ciam bezonas la konscian aŭ nekonscian kunhelpon de iu homa mediumo, ĉar estas por ni necesa la unuiĝo de fluidaĵoj inter si si- milaj, kion ni trovas nek ĉe la bestoj, nek en la senviva materio.
"S-ro T., li diris, magnetizis sian hundon; al kio li venis? Li ĝin mortigis: la kompatinda besto mortis, fal- inte en ian atonion, ian konsumitecon, sekvon de ĝia magnetiziĝo. Efektive, saturinte ĝin per fluidaĵo, ĉerpita el esenco supera, ol la esenco propra al besto, li ĝin fra- kasis kaj agis sur ĝin, kvankam pli malrapide, simile al fulmo. Sekve, ĉar tute ne eble estas por la fluidaĵa en- volvaĵo de la bestoj asimili nian perispiriton, tial ni ilin tuj frakasus, se ni ilin ektrancigus.
"Ĉe tiu ĉi konstato, mi ja konfesas, ke ĉe la bestoj ekzistas diversaj kapablecoj; ke ĉe ili disvolviĝas certaj sentoj, certaj pasioj, identaj al la homaj pasioj kaj sent- oj; ke ili estas sentemaj kaj dankemaj, venĝemaj kaj malamemaj, laŭ tio, ĉu oni kondutas kontraŭ ili bone aŭ malbone. Tiel estas, ĉar Dio, kiu faras nenion nekom- pletan, konsentis al la bestoj, kunuloj aŭ servantoj de la homo, societemajn inklinojn, kiuj tute ne ekzistas ĉe la sovaĝaj bestoj, vivantaj en solulejoj. Sed inter tiu
(*' Vd. en Nombroj, 22: 21 - 33. — La Trad.
ilia karaktero kaj tio, ke ili povus servi kiel perantoj, por transigi la planon de la Spiritoj, oscedas abismo: la malsameco de materioj.
"Vi scias, ke ni ĉerpas el la cerbo de la mediumo la elementojn, kiujn ni bezonas, por havigi al nia penso formon senteblan kaj kapteblan por vi; ĝuste per la ma- terialoj, kiujn li posedas, mediumo tradukas nian penson en la vulgaran lingvon; nu, kiajn elementojn ni trovus en la cerbo de besto? Cu tie ekzistas vortoj, nombroj, literoj, iaj ajn signoj similaj al tiuj ĉe la homo, eĉ ĉe la homo malplej inteligenta? Tamen, vi diros, la bestoj komprenas la penson de la homo; ili eĉ divenas ĝin; jes, la dresitaj bestoj komprenas iujn pensojn, sed ĉu vi iam konstatis, ke ili reproduktas tiujn pensojn? Ne; el ĉi tio vi devas do konkludi, ke la bestoj ne kapablas servi al ni kiel interpretantoj.
"Resume: la mediumaj faktoj ne povas manifestiĝi sen la konscia aŭ preterkonscia kunhelpo de la medium- oj; kaj sole nur ĉe la enkarnuloj, Spiritoj kiel ni, ni povas trovi tiujn, kiuj povus servi al ni kiel mediumoj. Dresi hundojn, birdojn aŭ aliajn bestojn, ke ili plenumu tiajn aŭ tiajn ekzercojn, tio estas via, ne nia afero.
ERASTO."
NOTO. En la Revue Spirite, de Septembro 1861, estas detale priskribita unu procedo, uzata de la dresistoj de ins- truitaj birdoj, por igi ĉi tiujn preni el amaso da kartoj tiujn deziratajn.
ĈAPITRO XXIII
PRI LA OBSEDO
Simpla obsedo. Fascinado. Subjugigo. Kaŭzoj de la obsedo. Rimedojpor kontraŭbatali la obsedon.
Al la rifoj, kiujn prezentas la praktikado de Spiritismo, oni devas antaŭ ĉiuj alkalkuli la obsedon, t. e. la superregadon, kiun iuj Spiritoj scias havi super iuj homoj. Gi ĉiam fariĝas nur de la flanko de malsuperaj Spiritoj, kiuj strebas al superregado. La bonaj Spiritoj faras nenian perforton; ili konsilas, kontraŭbatalas la in- fluon de la malicaj kaj, se oni ilin ne aŭskultas, ili for- iĝas. La malicaj, kontraŭe, alkroĉiĝas al tiuj homoj, kiujn ili povos fari siaj potencatoj; se ili sukcesas superregi iun, ili identiĝas kun ties Spirito kaj kondukas lin kva- zaŭ infanon.
La obsedo prezentas diversajn flankojn, kiujn estas tre necese distingi unu de alia, rezultantajn el la grado de la ĝeno kaj el la naturo de ĝiaj efikoj. La vorto obsedo estas iele ĝenerala termino, per kiu oni nomas ĉi tiun specon de fenomeno, kies plej ĉefaj variaĵoj estas: la simpla obsedo, la fascinado kaj la subjugigo.
La simpla obsedo okazas tiam, kiam iu mal- bonfarema Spirito imponas al mediumo, sin enmiksas, kontraŭ lia volo, en la komunikaĵojn, kiujn li ricevas, neebligas al li komunikiĝi kun aliaj Spiritoj kaj substi- tuiĝas al tiuj, kiujn li elvokas.
Iu ne estas obsedita pro tio sola, ke lin trompas mensogema Spirito; eĉ la plej bona mediumo estas el- metita al tio, precipe en la unua tempo, kiam ankoraŭ mankas al la novulo la necesa sperto, tiel same, kiel inter ni la plej honestaj homoj povas esti moktrompataj de friponoj. Oni do povas esti trompata, sed ne ĝustadire obsedita; obsedo kuŝas en la persisteco de Spirito, de kiu oni ne povas liberiĝi.
Ĉe la simpla obsedo la mediumo ja scias, ke li trakt- as kun trompema Spirito, kaj ĉi tiu sin ne kaŝas antaŭ li, tute ne maskas siajn malicajn intencojn kaj sian de- ziron ĉikani. La mediumo senpene rekonas tiun friponan agadon kaj, ĉar li sin tenadas garde, tial li mal ofte estas trompata. Ĉi tiu speco de obsedo estas do nur mal- agrabla kaj havas nenian alian malbonaĵon, ol starigi baron al la komunikiĝoj, kiujn oni dezirus tenadi kun seriozaj Spiritoj aŭ kun tiuj, por kiuj oni portas kor- inklinon.
Oni povas alkalkuli al ĉi tiu kategorio la okazojn de fizika obsedo, t. e. tiu, kiu konsistas en la bruaj kaj obstinaj manifestiĝoj de iuj Spiritoj, kiuj memvole aŭd- igas frapojn aŭ aliajn bruojn. Pri ĉi tiu fenomeno mi parolis en la ĉapitro Pri la spontaneaj fizikaj manifest-
iĝoj. (§ 82.)
239. La fascinado naskas multe pli gravajn sekv- ojn. Gi estas iluzio, kaŭzita de la rekta agado de iu Spi- rito sur la menson de mediumo kaj iamaniere paralizanta lian juĝokapablon rilate la komunikaĵojn. Mediumo fas- cinita ne kredas, ke li estas trompata; la Spirito estas tiel lerta kaj inspiras blindan konfidon al li, konfidon, kiu malhelpas la mediumon vidi la friponaĵon kaj kompreni la absurdecon de siaj skribaĵoj, eĉ tiam, kiam ĝi ĵetiĝas en la okulojn de ĉiuj; la iluzio povas eĉ atingi ĝis tia grado, ke ĝi igas la mediumon trovi superbela la plej ridindan parolon. Estus eraro pensi, ke ĉi tiu speco de obsedo povas trafi nur simplanimajn, senklerajn kaj sensaĝajn homojn; ĝin evitas eĉ ne la homoj plej sprit- aj, plej instruitaj kaj plej inteligentaj en aliaj rilatoj, kio pruvas, ke tia eksternormaĵo estas efiko de ia kaŭzo ekstera, kies influon ili suferas.
Mi diris, ke la sekvoj de la fascinado estas multe pli gravaj; efektive, profitante de tiu iluzio, kiu el ĝi re- zultas, la Spirito kondukas la mediumon, kiun li sukcesis superregi, kvazaŭ blindulon, kaj povas igi tiun akcepti la plej ekstravagancajn doktrinojn, la plej malverajn teo- riojn, kvazaŭ la solan esprimon de la vero; eĉ plue, li povas instigi la mediumon al ridindaj, kompromitantaj kaj eĉ danĝeraj paŝoj.
Oni facile komprenas la absolutan diferencon inter la simpla obsedo kaj la fascinado; oni komprenas ankaŭ, ke la Spiritoj, kiuj okazigas ĉi tiujn du efikojn, devas diferenci inter si per sia karaktero. Ce la unua, la Spi- rito, kiu alligiĝis al la mediumo, estas nur ia estulo, kiu tedas pro sia persistemo kaj pri kiu la mediumo ardas de senpacienco por liberiĝi de li. Ce la dua okazas tute alie; por trafi tian celon, la Spirito devas esti lerta, ruza kaj ekstreme hipokrita, ĉar li povas trompi kaj esti akceptita nur pro la masko, kiun li scias surmeti, kaj per falsa mieno de virtulo. La altaj vortoj: karito, hu- mileco kaj amo al Dio servas al li kvazaŭ kreditleteroj, sed tra ĉio ĉi li tralasas signojn de malsupereco, pri kiuj oni devas ja esti fascinita, por ilin ne rimarki; tial, kion li plej multe timas, tio estas la homoj, kiuj vidas tro klare, ke ili estu trompitaj. Lia taktiko estas do preskaŭ ĉiam inspiri al sia interpretanto la ideon eviti ĉiun ajn, kiu povus malfermi al la mediumo la okulojn; en tia maniero forigante ĉian kontraŭparolon, li estas certa, ke li ĉiam pravas.