Cu estas preferindaj la elvokoj en fiksaj tag- oj kaj horoj?
"Jes, kaj, se eble, en unu sama loko: la Spiritoj tien venas pli volonte; tio estas via konstanta deziro, kio help- as la Spiritojn ekkomunikiĝi kun vi. La Spiritoj havas siajn okupojn, kiujn ili ne povas forlasi subite por via persona kontentiĝo. Mi rekomendas en unu sama loko, sed ne pensu, ke tio estas absoluta devo, ĉar la Spiritoj iras ĉien; mi volas diri, ke unu loko, difinita pro tio, estas preferinda, ĉar tie la enmemiĝo estas pli perfekta."
Cu iuj objektoj, kiel medaloj kaj talismanoj, havas la povon altiri aŭ forpuŝi la Spiritojn, laŭ la kredo de kelkaj homoj?
"Ci tiu demando estas superflua, ĉar vi ja scias, ke la materio neniel agas sur la Spiritojn. Estu certaj, ke iu bona Spirito neniam konsilas tiajn sensencaĵojn. La efiko de la talismanoj, kiaj ajn ili estas, neniam ekzistis, krom en la imagemo de kredemuloj."
Kion pensi pri la Spiritoj, kiuj difinas ren- devuojn en terurvekaj lokoj kaj por malfruegaj horoj?
"Tiuj Spiritoj sin amuzas pri la homoj, kiuj ilin aŭs- kultas. Estas ĉiam senutile kaj ofte danĝere cedi al si- milaj sugestoj: senutile, ĉar oni el tio gajnas nenion, krom esti mistifikita; danĝere, ne pro la malbono, kiun la Spiritoj povas fari, sed pro la influo, kiun tio povas havi sur malfortajn cerbojn."
Cu ekzistas tagoj kaj horoj pli favoraj por elvokoj?
"Por la Spiritoj tio estas tute indiferenta, kiel ĉio materia, kaj estus superstiĉo kredi la influon de tagoj kaj horoj. La plej favoraj momentoj estas tiuj, en kiuj la elvokanto povas esti malplej absorbita de siaj kutim- aj okupoj, kiam lia korpo kaj lia spirito troviĝas en la plej trankvila stato."
Cu la elvoko estas por la Spiritoj io agrabla aŭ ĝena: Cu ili venas volonte, kiam oni ilin vokas?
"Ci tio dependas de ilia karaktero kaj de la motivo, por kiu ili estas vokataj. Kiam la celo estas laŭdinda kaj la medio estas simpatia por ili, tio estas por ili io agrabla, eĉ altiranta; la Spiritoj ĉiam sentas sin feliĉaj pro la korinklino, kiun oni montras al ili. Por kelkaj estas granda feliĉo komunikiĝi kun la homoj, kaj tial ili suferas de la forgeso, en kiun ili falas. Sed, kiel mi dir- is, tio dependas de ilia karaktero; inter la Spiritoj ek- zistas ankaŭ mizantropoj, al kiuj ne plaĉas esti ĝenataj kaj kies respondoj travidigas ilian galhumoron, precipe tiam, kiam ilin vokas homoj por ili indiferentaj, por kiuj ili sin ne interesas. Iu Spirito ofte havas nenian mo- tivon, por veni, vokite de ia nekonato, por kiu li estas indiferenta kaj kiun preskaŭ ĉiam instigas nura scivolo; se li venas, li ordinare restas nelonge, escepte se la el- voko havas seriozan kaj instruan celon."
Rimarko. Estas homoj, kiuj elvokas siajn parencojn, sole nur por demandi ilin pri la plej ordinaraj aferoj de la mate- riala vivo, ekzemple: unu, por scii, ĉu li luigos aŭ vendos sian domon; alia, por scii, kian gajnon li ricevus de sia ko- mercaĵo, la lokon, kie mono estas kaŝita, ĉu tia afero donos aŭ ne donos al li ian profiton. Niaj transtombaj parencoj sin interesas pro ni nur pro la korinklino, kiun ni portas por ili. Se nia tuta penso limiĝas je la kredo, ke ili estas sorĉ- istoj, se ni pensas pri ili, nur por peti de ili informojn, ili ja ne povas porti por ni grandan simpation, kaj ni ne devas miri la malmultan bonanimecon, kiun ili montras al ni.
XXI. Ĉu ekzistas ia diferenco inter la bonaj kaj la malicaj Spiritoj rilate al ilia servema rapideco por la kon- tentigo de nia elvoko?
"Ekzistas unu tre granda: la malicaj Spiritoj venas volonte nur tiam, se ili esperas superregi kaj trompi; ili forte incitiĝas, kiam devigitaj veni, por konfesi siajn erarojn, kaj nenion alian sopiras, ol foriri, simile al ler- nejano, kiun oni venigas, por lin korekti. Ili povas esti al tio devigataj de Superaj Spiritoj, por puno kaj por ins- truiĝo de la enkarnuloj. La elvoko estas ĝena por la bonaj Spiritoj, kiam ili estas senutile vokataj por vanaĵ- oj; tiam ili aŭ ne venas aŭ foriras.
"Vi povas diri, ke, en principo, la Spiritoj, kiaj ajn ili estas, ne amas, same kiel vi, servi kiel amuzilo por scivoluloj. Vi ofte, elvokante iun Spiriton, havas nenian alian celon, ol vidi, kion li diros al vi, aŭ demandi lin pri apartaj okazaĵoj de lia vivo, kiujn ne koncernas vin koni, ĉar li havas nenian motivon, por fari al vi konfi- dencojn; ĉu vi pensas, ke li eksidus ĉe la pilorio, nur por fari al vi plezuron? Tion forbatu de via kapo: kion li ne estus farinta ankoraŭ sur la Tero, tion li des pli ne farus kiel Spirito."
Rimarko. La sperto efektive pruvas, ke la elvoko estas ĉiam agrabla al la Spiritoj, kiam farita por serioza kaj utila celo. La bonaj plezure venas, por nin instrui; tiuj suferantaj trovas faciligon por ilia doloro ĉe la simpatio, kiun oni mon- tras al ili; tiuj, kiujn ni konis, estas feliĉaj, ke ni ilin me- moras. La frivolaj Spiritoj amas esti elvokataj de ventanim- aj homoj, ĉar tio havigas al ili okazon sin amuzi pri tiuj; ili sentas sin malbone ĉe seriozaj homoj.
Cu, por manifestiĝi, la Spiritoj ĉiam bezonas elvokon?
"Ne, ili tre ofte sin prezentas nevokite, kio montras, ke ili venas volonte."
Kiam iu Spirito sin prezentas propravole, ĉu oni estas pli certa pri lia identeco?
"Tute neniel, ĉar la trompemaj Spiritoj ofte uzas ĉi tiun rimedon, por pli efike mistifiki."
Kiam oni per la penso elvokas ies Spiriton, ĉu tiu Spirito venas, eĉ tiam, se ne okazas manifestiĝo per skribado aŭ alimaniere?
"La skribado estas materiala rimedo, kiun la Spirito uzas, por atesti sian ĉeeston; altiras lin la penso, sed ne la emo skribi."
Kiam iu malsupera Spirito manifestiĝas, ĉu oni povas devigi lin foriĝi?
"Jes, ne atentante lin. Sed, kiel vi volus, ke li for- iĝu, se vi amuzus vin ĉe liaj fiaĵoj? La malsuperaj Spiritoj alligas sin al tiuj homoj, kiuj ilin plezure aŭskult- as, kiel la stultuloj inter vi."
Cu elvoko, farita en la nomo de Dio, estas garantio kontraŭ la ensoviĝo de la malicaj Spiritoj?
"La nomo de Dio ne estas brido por ĉiuj malicaj Spiritoj, sed ĝi retenas multajn; per ĉi tiu rimedo vi ĉiam forigus kelke da ili, kaj des pli efike, se vi farus la el- vokon el la fundo de la koro, sed ne kiel ian banalan formulon."
XVII. Cu oni povus laŭnome elvoki samtempe plurajn Spiritojn?
"Estas en tio nenia malfacilaĵo, kaj se vi havus tri aŭ kvar manojn, por skribi, tri aŭ kvar Spiritoj respond- us al vi unutempe; ĉi tio okazas tiam, kiam oni disponas plurajn mediumojn."
Kiam pluraj Spiritoj estas elvokitaj sam- tempe, sed oni havas nur unu solan mediumon, kiu el ili respondas?
"Unu el ili respondas por ĉiuj, esprimante la kole- ktivan penson."
Cu unu sama Spirito povus, dum seanco, komunikiĝi samtempe per du mediumoj?
"Tiel facile, kiel inter vi ekzistas homoj, kiuj diktas samtempe plurajn leterojn."
Rimarko. Mi vidis Spiriton samtempe per du mediumoj respondi la demandojn, kiujn oni faradis al li, per unu en la angla lingvo, per alia en la franca lingvo; la respondoj estis inter si identaj laŭ la senco, kelkaj eĉ la laŭvorta traduko unu de alia.
Du Spiritoj, elvokitaj samtempe de du mediumoj, povas tenadi inter si konversacion; ĉi tiu maniero de komunikiĝado ne estas por ili necesa, ĉar ili legas la penson unu de la alia, tamen ili iafoje volontas tion fari por nia instruado. Se ili estas malsuperaj Spiritoj, ĉar ili estas ankoraŭ penetritaj de la surteraj pasioj kaj de la enkorpaj ideoj, tial povas okazi, ke ili kverelas unu kun la dua kaj interŝanĝas fiparolojn, al si reciproke riproĉas la mizeraĵojn, kaj eĉ ĵetas krajonojn, korbojn, tabuletojn k. a. unu kontraŭ la duan.
Cu iu Spirito, elvokita samtempe al pluraj lokoj, povas en sama tempo respondi al demandoj, farataj al li?