галавы насы.
Лес пазеляніў раёк –
ідэі намёк.
І я стала чараўніца.
Цуд з вачэй бруіцца.
Я стала лясная вясталка –
Русалка.
* * *
Гляджу на чысты аркуш, коўтаю
ў руцэ аловак – чакаю, што
прыйдзе натхненне.
Мяне раптам заела сумненне,
што ўсё немэтазгодна,
бо часам здаецца (відаць, гэта
праўда), што думаць – для
легкаважкасці жыцця –
шкодна.
Што думаць – для немудра-
гелістага шчасця – дрэнна...
І я то думаю, то тупею
пазменна.
Зашклёнае кола,
Суцэльнае кодла.
Жыццёвая школа,
Чытаючы модлы
Я раптам дапяла,
Што ўсё бессэнсоўна...
* * *
Страх – цікавая фішка.
Я цудадзейка-мнішка –
Страхам
на ўсё адказваю,
Большага не паказваю.
У фужэр з кампотам
Апусціла мары –
Во! Боўтаюцца вішні,
Паказваючы
косткі-фары!
Зорам аддала
Думак сала –
наляцелі, як вараннё,
як зялёнае насланнё!
І ўсё мала!
Я – як бяздонная крыніца,
як знішчаная ўшчэнт капліца,
Знайсці апірышча спрабую –
Ваюю.
* * *
Паглядзіце! У натоўпе нарадзілася
Асоба!
Незаўважна расквітнела і
расце!
Можа, гэта Бога
спроба
Ўласны лёс накрэмзаць на
чужым
лісце?
* * *
Я зусім не прарок.
Жыццё празрыстае, як ручай.
Толькі найлепшы радок
Здольны прабіць адчай.
* * *
Віцебск прарос мною!
Настойліва. Як пшанічнае зерне.
Мне Віцебск за пакуты нараджэння,
Відаць, яшчэ натхненне верне...
2
Я зачапілася за родную зямлю,
Як якар захлынуўся жвірам.
Краіна беларусаў
краіна зялёных вачэй і сініх
краіна натхнення і душаў-красак
дзе ўсе пяшчоты – па сэрцах-скрынях
дзе ўсе прыгоды – паводле казак
краіна ўпартых і працавітых
краіна лёсам зашмальцаваных
дзе сярод думак няма прапітых
ды шмат пачуццямі расстраляных
краіна соннага летуцення
краіна гідкага рэалізму
дзе кожны чуе душы трымценне
дзе кожны схільны да …
* * *
ворагу
Найпрыгажэйшая краіна ў свеце мая Беларусь!
Толькі пакрыўдзь, толькі сунься! Я — кусь!
* * *
я лепш ТУТ
прападаць
застануся
ва ўлюбёным месцы
з сябрамі
й каханымі,
чым ТАМ –
кожны дзень –
па лесцы –
наросхрыст з адкрытымі
ранамі
* * *
Магутныя
Светлыя
Смелыя
думкі.
І вочы
сумленныя.
Жыццё –
недарэмнае.
І шчырыя
Зыркія
Белыя
зоры.
Душа
працавітая.
Кашуля
нямытая.
Рэвалюцыйная
Сенсацыйная
Жыццёвая
музыка.
Гарачая
Вартая
гітара.
І чорна-жоўтая
Сумная
сансара.
Вольны свет рапухі
Спі і сні, мая рапуха, вольны свет.
Дзе ў рот палезе муха на абед.
Дзе няспынна будзе сонца прыграваць.
Кожны за капейку шчасце набываць.
Спіш і верыш у ператварэнне.
У стварэнне цудапакалення.
У чаканы скон спрадвечнай багны.
У вагонь кахання ненаўмысна прагны.
Будзем спадзявацца, што твой сон
Спраўдзіцца калісь, як колісь скон.
А пакуль даводзіцца чакаць –
Па гаях цвілымі думкамі блукаць.