У Максіма Адамавіча склаліся сяброўскія адносіны з С. С.Каныгіным (па журналісцкаму псеўданіму Сяргеем Канам). Той быў старэйшы за яго. Але не розніца ва ўзросце і сацыяльным паходжанні (Каныгін нарадзіўся ў сялянскай сям’і), не розная адукацыя (не прыйшлося Сяргею Сяргеевічу скончыць ні універсітэтаў, ні ліцэяў) не перашкодзіла іх сяброўству. Відаць, звязвала іх прыродная сціпласць, аднолькавае спачуванне простаму народу і інтэлігенцыі. А яшчэ як дзве тяленавітыя асобы яны цягнуліся адзін да другога. Каныгін таксама спрабаваў свае сілы ў белетрыстыцы. I ў «Голосе» можна часта было сустрэць яго апавяданні.
Максім Багдановіч прыносіў у рэдакцыю не толькі публіцыстычныя і крытычныя артыкулы, алэ і апавяданні, вершы, фельетоны. Падрыхтоўваў да друку яго празаічныя і паэтычныя творы М. Р. Агурцоў, які загадваў у той час літаратурным аддзелам. Гэта быў вельмі здольны ад прыроды чалавек, настаўнік па адукацыі. Дзякуючы яго ўспамінам аб М. Багдановічы, мы шмат даведаліся аб творчай спадчыне паэта і крытыка.
У рэдакцыі «Голос» працаваў чалавек, знаёмства з якім было вельмі плённым для Максіма Багдановіча. Яно прывяло яго да супрацоўніцтва з штомесячным часопісам экскурсійнай справы «Русский экскурсант» (выдаваўся з 1914 па 1916 гг. пры Яраслаўскай экскурсійнай камісіі).
Багдановіч змясціў у «Русском экскурсанте» чатыры свае творы. I ўсе яны выйшлі, відаць, не без удзелу П. А. Крацкага, які з’яўляўся адным з рэдактараў часопіса і адначасова адказным сакратаром «Голоса».
Крыцкі, настаўнік па адукацыі, быў энтузіястам і апантаным чалавекам. Ён адзін з арганізатараў стварэння гарадской Пушкінскай бібліятэкі, ініцыятар развіцця экскурсійнай справы ў губерні. Акрамя таго, Пётр Андрэевіч напісаў некалькі даведнікаў па гарадах краю, а таксама кнігу «Наш край». Ярославская губерня. Опыт родиноведения», якая і па сённяшні дзень з’яўляецца адной з лепшых па гісторыяграфіі гэтай зямлі.
Словам, амаль усе супрацоўнікі «Голоса» былі адукаванымі людзьмі, мелі прагрэсіўныя погляды. Цёплая, сяброўская атмасфера, што панавала ў рэдакцыі, прыцягвала Максіма Багдановіча. Тут ён часам знаходзіў тое, чаго не хапала яму дома: душэўнасць, шчырасць, адкрытасць, гумар. Знаёмства і сяброўства з журталістамі газеты не магло не мець уплыву на фарміраванне Багдановіча-крытыка.
Максім Адамавіч плённа супрацоўнічаў з «Голосом». Рэдакцыя заказвала яму рэцэнзіі на новыя кнігі, прапаноўвала напісаць матэрыялы на тую або іншую тэму. Верагодна, зрабіць агляд часопіса «Микроскоп» за цэлы год таксама была прапанова газеты.
Гэты невялічкі (ад 4 да 8 старонак) часопіс, які друкаваўся на паковачнай каляровай паперы з дрэнна намаляванымі карыкатурамі, меў на сваёй вокладцы загаловак «Микроскоп». Еженедельный сатирический Ярославский журнал». Насіў ён “шантажны2 характар. Трапнасцю сатыры, дасціпнасцю ён не вызначаўся. Адзначалі яго грубыя выпады супраць грамадскіх дзеячоў, гандлёвых фірм і прадпрыемстваў. Часопіс чапляўся да якіх-небудзь выпадкаў, здарэнняў, адкупіцца ад клінаў яго супрацоўнікаў можна было толькі змясціўшы ў ім абвестку. Пачаўшы выходзіць без аб’яў, ён такім чынам набыў сабе кліентуру. Тая змяшчала ў ім сваю рэкламу і так падтрымлівала «Микроскоп».
Рэдактар часопіса Семяноўскі не дружалюбна ставіўся да супрацоўнікаў рэдакцыі «Голос». (Відаць, бачачы ў іх сваіх канкурэнтаў). Таму, пачынаючы з першых нумароў свайго выдання, павёў барацьбу супраць газеты. Метады гэтай “вайны” − усё тая ж хлусня і паклёпы. Амаль у кожным нумары часопіса − ад некалькіх слоў аб «Голосе» і яго супрацоўніках да цэлых артыкулаў.
Рэдакцыя «Голоса» доўгі час не звяртала ўвагу на выпады «Микроскопа». Бо той карыстаўся такой дрэннай рэпутацыяй, што на яго не варта было і абражацца. Але нахабства часопіса выйшла за ўсякія межы. I тады ў № 35 ад 12 лютага 1914 г. «Голос» змяшчае памфлет Максіма Багдановіча “Жоўтыя кветкі”, скіраваны супраць «Микроскопа».
Багдановіч уважліва пазнаёміўся з публікацыямі часопіса за цэлы год. I здзівіўся яго беспрынцыпнасці, нічым не прыкрытай прадажнасці. Часопіс быў тыповым прадстаўніком бульварна-сенсацыйнай “жоўтай прэсы”. Ён спекуляваў на крытыцы беручы пад абстрэл розныя камерцыйныя ўстановы, якія не друкавалі ў ім сваіх аб’яў. Для «Микроскопа» быў важны ранг, сацыяльнае становішча яго кліентаў, а не якасць прадукцыі, якую яны выраблялі. На памфлет М. Багдановіча часопіс адгукнуўся трыма артыкуламі: «Расшаркивающиеся лжецы», «Разоблачили», «По поводу «желтых цветов».