Norrij knipperde met zijn ogen door de onverwachte vraag. ‘Een van de koks zei dat ze warme geitenmelk voor u naar boven had gestuurd toen ik zelf wat ging halen, Vrouwe. Ik vind warme geitenmelk erg kalmerend wanneer ik niet kan slapen. Maar ze had het ook over wijn, dus nam ik aan dat u bezoek had en mogelijk nog wakker was.’
Elayne snoof. Ze had nog steeds zin om te snauwen. Het kostte haar moeite dat niet in haar stem te laten doorklinken, ik neem aan dat u succes te melden hebt, baas Hark?’
‘Ik heb hem gevolgd zoals u zei, Vrouwe, en hij is drie avonden achtereen naar hetzelfde huis gegaan, ook vanavond. Het ligt aan de Vollemaanstraat in de Nieuwe Stad. De enige plek waar hij ooit naartoe gaat, behalve taveernes en gelagkamers. Hij drinkt behoorlijk, jazeker. Dobbelt ook veel.’ De man aarzelde en wreef zenuwachtig in zijn handen. ‘Ik kan nu gaan, toch, Vrouwe? U haalt weer van me af wat u dan ook over me heen had gelegd?’
‘Volgens de belastingregisters,’ zei Norrij, ‘is het huis van vrouwe Shiaine Avarhin, Vrouwe. Zij schijnt de laatste van haar Huis te zijn.’
‘Wat kunt u me nog meer over dat huis vertellen, baas Hark? Wie woont er nog meer, behalve die vrouwe Shiaine?’ Hark wreef onbehaaglijk over zijn neus. ‘Nou, ik weet niet of ze er wonen, Vrouwe, maar er waren vanavond twee Aes Sedai. Ik zag een van hen Mellar uitlaten, terwijl de andere binnenkwam, en degene die binnenkwam zei: “Jammer dat we maar met ons tweeën zijn, Falion, zo hard als vrouwe Shiaine ons laat werken.” Maar ze zei vrouwe alsof ze het niet meende, nee. Grappig. Ze had een zwerfkat bij zich, een even mager ding als zijzelf.’ Hij maakte plotseling een zenuwachtige buiging. ‘Vergeef mij, Vrouwe. Ik wilde u niet beledigen, door zo over een Aes Sedai te praten, maar het duurde even voor ik in de gaten had dat ze Aes Sedai was, ja. Het licht vanuit de hal was goed, maar ze was zo dun en gewoontjes, met een brede neus, dat niemand haar zonder wat extra aandacht voor een Aes Sedai zou aanzien.’
Elayne legde een hand op zijn arm. De opwinding borrelde door in haar stem, maar dat stond ze toe. ‘Wat voor tongval hadden ze?’
‘Hun tongval, Vrouwe? Nou, zij met de kat, zij komt gewoon hier uit Caemlin zou ik zeggen. Die andere... Nou, ze zei niet meer dan twee zinnen, maar ik zou zeggen dat ze Kandori is. Noemde de andere Marillin, als dat helpt, Vrouwe.’
Elayne huppelde lachend een paar pasjes. Ze wist nu wie Mellar op haar af had gestuurd, en het was erger dan ze had gevreesd. Marillin Gemalfin en Falion Bhoda, twee Zwarte zusters die de Toren hadden verlaten nadat ze een moord hadden begaan. Dat hadden ze gedaan om een diefstal te kunnen plegen, maar de moorden zouden ervoor zorgen dat ze gestild en onthoofd werden. Om hen te vinden, en de anderen bij hen, waren zij, Egwene en Nynaeve uit de Toren weggestuurd. De Zwarte Ajah had Mellar bij haar in de buurt gezet, waarschijnlijk om te verspieden, maar toch een verkillende gedachte. Erger dan ze had gevreesd, en toch, nu ze die twee gevonden had was het kringetje rond. Hark staarde met open mond naar haar, besefte ze. Meester Norrij bestudeerde de bevlekte staart van zijn leeuw.
Ze hield op met huppelen en vouwde haar handen. Domme mannen! ‘Waar is Mellar nu?’ in zijn vertrekken, geloof ik,’ zei Norrij.
‘Vrouwe, haalt u het nu van me af?’ vroeg Hark. ‘En kan ik dan gaan? Ik heb gedaan wat u vroeg.’
‘Eerst moet je ons naar dat huis leiden,’ zei ze, en schoot langs hem heen naar de dubbele deuren. ‘Dan praten we.’ Ze keek de gang in en zag Deni en nog zeven gardevrouwen aan weerszijden van de deuren staan. ‘Deni, stuur iemand om zo snel mogelijk vrouwe Birgitte te halen, en nog iemand om de Aes Sedai te wekken en ze te vragen om te komen, met hun zwaardhanden en klaar voor een rit. Ga dan alle gardevrouwen wakker maken die je denkt nodig te hebben om Mellar in hechtenis te nemen. Je hoeft niet al te zachtzinnig te doen. We gaan hem aanklagen als moordenaar en Duistervriend. Sluit hem op in een van de voorraadkamers in de kelder, met een sterke wacht.’ De forse vrouw glimlachte vreemd en begon al bevelen te geven toen Elayne weer naar binnen ging.
Hark wrong in zijn handen en verschoof ongerust van de ene voet op de andere. ‘Vrouwe, wat bedoelt u met dan praten we? U had beloofd dit ding van me af te halen als ik die man volgde, echt waar. En dat heb ik gedaan, dus moet u zich aan uw woord houden.’ ik heb nooit gezegd dat ik de Vinder zou verwijderen, baas Hark. Ik zei dat u zou worden verbannen naar Baerlon in plaats van opgehangen te worden, maar zou u niet liever in Caemlin blijven?’ De man zette grote ogen op en probeerde er oprecht uit te zien. Dat mislukte. Hij glimlachte zelfs. ‘O, nee, Vrouwe. Ik droom van de frisse plattelandslucht in Baerlon, jazeker. Ik wed dat je je daar niet druk hoeft te maken om bedorven vlees in je soep. Hier moet je eerst ruiken voor je iets in je mond stopt. Ik kijk ernaar uit, ja.’ Elayne zette het strenge gezicht op dat haar moeder altijd getrokken had als ze een vonnis uitsprak. ‘U zou meteen nadat de wachten u hadden gebracht weer weggaan uit Baerlon. En dan zou u alsnog hangen omdat u uw verbanning had geschonden. Het is veel beter als u in Caemlin blijft en een nieuw vak kiest. Meester Norrij, zou u een man met de talenten van Hark kunnen gebruiken?’
‘Jazeker, Vrouwe,’ antwoordde Norrij zonder na te denken. Zijn dunne lippen vertrokken in een tevreden glimlach, en Elayne besefte wat ze had gedaan. Ze had hem een middel gegeven om zich op vrouw Harfors terrein te begeven. Maar nu was er niets meer aan te doen.
‘Het werk zal niet zo lucratief zijn als uw vorige “vak”, baas Hark, maar u zult er in ieder geval niet voor hangen.’
‘Niet zo wat, Vrouwe?’ vroeg Hark, krabbend over zijn hoofd. ‘Het betaalt minder goed. Wat zegt u ervan? Baerlon, waar u zeker een beurs zult afsnijden of zult vluchten en waarvoor u zult hangen, of Caemlin, waar u een vaste baan krijgt en de beul niet hoeft te vrezen. Behalve als u weer beurzen gaat snijden, natuurlijk.’ Hark wankelde en wreef met de rug van zijn hand over zijn mond. ‘Ik heb een borrel nodig,’ mompelde hij hees. Waarschijnlijk dacht hij dat de Vinder het haar zou laten weten als hij een beurs pikte. Als dat zo was, was ze niet van plan hem wijzer te maken. Meester Norrij keek boos naar de man, maar toen hij zijn mond opendeed, zei ze: ‘Er staat wijn in de kleine zitkamer. Geef hem een beker en kom dan bij me in de grote zitkamer.’ Het was donker in de grote zitkamer toen ze binnenkwam, maar ze geleidde om de staande spiegellampen tegen de muren met donker hout aan te steken, en het aanmaakhout onder de houtblokken in de tegenover elkaar liggende haarden. Toen nam ze plaats in een van de stoelen met lage rugleuningen bij de tafel met besneden randen en liet saidar weer los. Sinds haar proef waarbij ze de Kracht de hele dag had vastgehouden, had ze de Bron nooit meer langer dan nodig omhelsd. Haar stemming sloeg van vrolijke opwinding om naar chagrijnige onrust en weer terug. Aan de ene kant was ze Mellar helemaal zat, en ze zou snel de twee Zwarte zusters in handen hebben. Hen ondervragen kon misschien naar de anderen leiden, of hun plannen onthullen. En zo niet, dan zou die Shiaine haar eigen geheimen hebben. Iedereen die twee zusters ‘in dienst had’ die Duistervrienden waren, had ongetwijfeld geheimen die het weten waard waren. Aan de andere kant, wat zou Duhara doen om haar te dwingen haar als raadsvrouwe te aanvaarden?
Duhara zou proberen zich er op de een of andere manier mee te bemoeien, maar ze zag nog niet in hoe. Het Licht brande haar, ze zat niet te wachten op nog meer obstakels tussen haar en de troon. Met een beetje geluk zouden ze vanavond niet alleen twee Zwarte zusters grijpen, maar misschien ook een derde onthullen, een tienvoudige moordenaar. Heen en weer ging ze, van Falion en Marillin naar Duhara, zelfs nadat meester Norrij en Hark zich bij haar voegden.