Flustra flut',
lula lud'
ĝemas dolĉe,
tremas sorĉe
tra l' dezerto lunarĝenta
por la danco amo-tenta...
por la danco amo-tenta...
Ruĝpapav',
plum' de pav',
ĉen' el oro,
kron' el floro;
min ornamas silkaj ŝaloj,
serpentsiblaj silkaj ŝaloj...
koron kovras kisvualoj...
(Mary, vestita en blanka nokta kitelo, aperas en la elirejo de la tendo kaj avide rigardas al Robby. Robby ne rimarkas ŝin. Li estas ravita de la danco.)
Jeffa (dancas kaj kantas):
Kuras sango al la vango
de la virgulin',
flirtas la muslin'
kun serpenta klin'...
En lunbrilo lula trilo
vekas por delir',
sekvas min sopir'
laŭ balanca ir'.
(Mary ekiras kvazaŭ fantome al Robby)
Jeffa:
Fluu el rigard'
fajreranta ard',
ekbruligu ĝi
flamon de pasi'!
Klinu la koro de l' sinjoro
sin al la sklavin'
ke li amu ŝin...
ke li a...
(Si rimarkas Mary-n proksimiĝantan al Robby. Terurite ŝi ekkrias:)
Moabia! Moabia venas!
(Abu kaj Mehmed salte leviĝas.)
Robby (rimarkante ŝin kun admiro): Moabia venas.
Mary (flate kaj flustre): La vivo venas al vi, Robby.
Abu: La ĉion enteriganta samumo.
Mehmed (terurite al Jeffa): Jeffa, la serpento... atentu!... Ĝi mordos...
Jeffa (la serpentojn premas al sia brusto): Moabia venkis la mizeran sklavinon.
(La lunlumo fariĝas ĉiam pli ruĝa.)
Robby: (konsciiĝante) Mary, vi perdis vian prudenton.
Mary (pasie kaj sugestie): Mi ne volas rezigni pri vi... mi ne volas... Mi estis aĉe malkuraĝa, sed nun ne... neniam plu... Robby, amu min!
Robby (petegante, sed lia vaĉo jam estas tiu de venkito): Mary, ne... ne... iru for!
Mehmed (terurite montras al la luno): Rigardu la lunon!
Abu (same): La samumo!
Mary (jam estas tute ĉe Robby kaj nun katosimile ŝovas sin al lia brusto, ĉirkaŭprenas lin): Al neniu mi donas vin... al neniu...
Jeffa (mallaŭte kaj dolore ekkrias, siajn brakojn forte premas al sia brusto, poste subite disetendas ilin. La serpentoj falas sur la teron).