гарэзлівыя зоркі,
быццам дзеці,
так разгуляліся —
ні ўпыну,
ні спачыну,
падміргваюць адна другой вачыма
і ў люстра возера
не наглядзяцца,
ім толькі б абдымацца,
мілавацца.
З вышынь
адна
ў ваду нырае,—
са дна
другая
выплывае.
Паддайся толькі,
заглядзіся,
зачараваны,
здзіўлены,
спыніся —
аслепіць вочы свіцязянка,
і не пабачыш
яснага світанку,
як набліжаецца
той бераг
нізкі,
як разбіваецца
на пырскі
сярэбранай лускі налоска,
як прыбярэжная
трымціць
бярозка.
Адзіны ён
навечна ўзяў уладу,
князь песень,
князь рамансаў
і баладаў,
над гэтым возерам
зачараваным
і над уласпым сэрцам
закаханым,
над сітнягамі
і над берагамі,
што ў свет ідуць
бясконцымі
кругамі.
ДЗЕЛЯ МЯНЕ ІДЗЕШ ТЫ
не высільвайся дужа
навошта
не будзе ўсё роўна факт зразуметы
я радуюся ад таго што
ходзіш дзеля мяне ты
ідзеш насустрач прыгодзе
якая была
альбо не была
а магла і адбыцца
з трыма галубятнікамі
п’янымі
у пустым гразкім завулку
што сыра імгліцца
і нічога ты не разумееш
ні таго што са мной ідзеш поруч
але
для мяне цёмнай ноччу
твае міны нязграбныя жэсты
і не баючыся нічога ідзеш ты
не тое што ты — а не хтосьці
важна што йдзеш
дзеля мяне такі моцны
што
дзеля мяне такі важны і ўзнёслы
што
дзеля мяне такі ўжо дарослы
мой гладыятар са школьнага балю
ПЕРШЫ ПРЫХОД
спярша было па-дурному
чаму — здагадайся
ты ўсміхалася кветкам
кветкі мне
я табе ўсміхаўся
за акном стаяў шэры дзень
хату
дождж здаецца ахутваў
а ў пакоі трывожна напята
як у баладах
усё было яўнае дома
нашто сваё першае ўкладваць
у сказ у якім усё сцёрта вядома
паглядзела на маятнік
магніціцца ціша замшавым ценем
вагаешся
ісці — не ісці
ужо — ці яшчэ не...
падае падае слова
і чыесь вершы
а потым клавіш першы
абудзіў піяніна
кветкі прапалі
гадзіннік спыніўся
і не было ўжо нічога ў пакоі
я зноў паўтараю іграю
пласціпку светлых мелодый
і дзякую
дзякую
за першы прыход твой
ВЫПУСКНІЦА
калі маладосць калышацца
і напінаецца
пад звон каруселі
калі плыве пад ветразем
надзьмутым пругка
ружа вятроў у валасах
і ружа вуснаў
параўноўваю
археалогію ікаравай тугі
з галоўкай касмічнай ракеты
ведаю
напачатку былі птушкі
а сёння лячу ў блакіт
напачатку былі птушкі
напачатку была младосць
напачатку было каханне
калышу калышу
вачамі свет
зоркі сцягваю ўніз
кіўком галавы
і касу з кручком
ізумруднай какарды