Spojrzała ponownie na niego. Był rozdrażniony i agresywny. Czyżby chował w rękawie jeszcze jakąś niespodziankę? Na to chyba brakowało mu sprytu.
– Oboje mamy po czterdzieści procent udziałów. Ciotka Tilly i Danny Riley dysponują pakietem dwudziestu procent, ale zawsze postępowali zgodnie z moimi sugestiami. Znają mnie i znają ciebie. Wiedzą, że ja zarabiam pieniądze, ty zaś je tracisz, a jeśli są dla ciebie uprzejmi, to tylko ze względu na pamięć o ojcu. Będą głosować tak, jak im powiem.
– Riley mnie poprze – stwierdził stanowczo Peter.
W jego uporze było coś, co ją zaniepokoiło.
– Dlaczego miałby cię popierać, skoro doprowadziłeś przedsiębiorstwo niemal do całkowitej ruiny? – zapytała z przekąsem, ale w głębi duszy nie czuła nawet połowy tej pewności siebie, jaką starała się okazać. Peter jednak wyczuł jej obawy.
– Przestraszyłaś się, co? – parsknął.
Niestety miał rację. Z każdą chwilą bała się coraz bardziej. Nie sprawiał wrażenia tak przybitego, jak się tego spodziewała. Musiała się koniecznie dowiedzieć, czy tylko blefuje, czy też istotnie ma jeszcze jakieś atuty.
– Jestem pewna, że jak zwykle próbujesz mnie nabrać.
– Właśnie że nie.
Jeżeli będzie go dalej podjudzać, Peter w końcu nie wytrzyma i wygada wszystko.
– Zawsze lubiłeś udawać, że coś chowasz w zanadrzu, ale jak przyszło co do czego, okazywało się, że to guzik warte!
– Obiecał mi.
– Riley jest równie godny zaufania jak grzechotnik.
To go wyraźnie dotknęło.
– Nie wtedy, kiedy otrzyma… zachętę.
Więc o to chodziło: Danny Riley został przekupiony. Zdumiało ją to, gdyż o Dannym Rileyu mogła powiedzieć wiele złych rzeczy, ale na pewno nie to, że bierze łapówki. Co takiego zaproponował mu Peter? Koniecznie musiała się dowiedzieć, aby nie dopuścić do sfinalizowania transakcji lub przebić jego ofertę.
Roześmiała się pogardliwie.
– Cóż, jeśli twój plan opiera się na wiarygodności Danny'ego Rileya, to chyba mogę spać spokojnie!
– Mój plan opiera się na jego chciwości – odparł Peter.
– Na twoim miejscu podchodziłabym do tej sprawy bardzo ostrożnie – powiedziała, ponownie zwracając się bezpośrednio do Nata Ridgewaya.
– On wie, że to prawda – wtrącił pośpiesznie Peter.
Nat wyglądał na człowieka, który najchętniej w ogóle nie brałby udziału w dyskusji, ale teraz, kiedy oboje wpatrywali się w niego z oczekiwaniem, skinął niechętnie głową.
– Obiecał Rileyowi, że przekaże mu część obsługi prawnej General Textiles – dodał Peter.
Nancy poczuła, jak na jej gardle zaciska się żelazna obręcz. Największym marzeniem Danny'ego było związać się z jakąś wielką firmą w rodzaju General Textiles. Dla właściciela małej nowojorskiej kancelarii adwokackiej stanowiło to życiową szansę. Za taką łapówkę Danny sprzedałby nawet własną matkę.
Peter i Danny dysponowali w sumie pięćdziesięcioma procentami udziałów. Nancy i ciotka Tilly także miały pięćdziesiąt procent. W przypadku równego rozdziału głosów ostateczna decyzja należała do prezesa zarządu – czyli do Petera.
Zorientował się, że zapędził siostrę w kozi róg, gdyż pozwolił sobie na zwycięski uśmiech.
Jednak Nancy nie zamierzała tanio sprzedać skóry. Przysunęła sobie krzesło, usiadła, po czym skoncentrowała uwagę na Nacie. Podczas całej sprzeczki wyczuwała jego wyraźną dezaprobatę. Zastanawiała się, czy wiedział o tym, że Peter działał bez jej wiedzy i zgody. Postanowiła przedstawić mu jasno całą sprawę.
– Przypuszczam, iż wiesz, że Peter kłamał mi w żywe oczy?
Zacisnął wargi i wpatrywał się w nią nieruchomym spojrzeniem, ale ona doskonale znała te sztuczki i sama często z nich korzystała, więc po prostu cierpliwie czekała na odpowiedź.
– O nic go nie pytałem – odparł wreszcie. – Wasze rodzinne nieporozumienia nic mnie nie obchodzą. Nie jestem pracownikiem pomocy społecznej, tylko biznesmenem.
Ale kiedyś trzymałeś mnie za rękę, całowałeś na dobranoc i pieściłeś moje piersi – pomyślała, głośno zaś zapytała:
– Uczciwym biznesmenem?
– Przecież wiesz, że tak – odpowiedział z godnością.
– W takim razie nie powinieneś akceptować nieuczciwych metod, które inni stosują w twoim imieniu.
Zastanowił się przez chwilę, po czym odparł:
– Tu chodzi o interesy, nie o spotkanie towarzyskie.
Chciał powiedzieć coś jeszcze, ale nie pozwoliła mu na to.
– Skoro korzystasz z nieuczciwości mojego brata, oznacza to, że sam także jesteś nieuczciwy. Zmieniłeś się od czasów, kiedy pracowałeś dla ojca. – Nie czekając na odpowiedź zwróciła się do Petera: – Czy ty naprawdę nie zdajesz sobie sprawy, że mógłbyś podwoić wartość swoich akcji, gdybyś pozwolił mi wprowadzić w życie mój plan?
– Twój plan zupełnie mi się nie podoba.
– Nawet bez restrukturyzacji firma zyska na wartości w związku z wojną. Zawsze dostarczaliśmy obuwie armii – pomyśl, jak wzrosną zamówienia, kiedy Stany Zjednoczone przystąpią do wojny!
– Ameryka nie będzie się mieszać w tę europejską awanturę.
– Nawet wtedy obroty zdecydowanie wzrosną. – Spojrzała na Nata. – Ty o tym wiesz, prawda? Właśnie dlatego chcesz nas wykupić.
Nic nie odpowiedział, więc zajęła się znowu Peterem.
– Naprawdę postąpiłbyś dużo mądrzej, gdybyś trochę zaczekał. Posłuchaj: czy kiedykolwiek pomyliłam się w takich sprawach? Czy choć raz straciłeś na tym, że posłuchałeś mojej rady? A może zyskałeś, postępując wbrew niej?
– Ty niczego nie rozumiesz, prawda? – zapytał.
Zbił ją tym z tropu.
– Czego nie rozumiem?
– Dlaczego postanowiłem doprowadzić do połączenia firm.
– A więc, dlaczego?
Wpatrywał się w nią bez słowa, a ona wyczytała odpowiedź w jego oczach.
Nienawidził jej.
Doznała autentycznego wstrząsu. Poczuła się tak, jakby rąbnęła głową w niewidzialną ścianę. Nie chciała w to uwierzyć, jednak nie mogła zignorować wyrazu nienawiści malującego się na jego twarzy. W przeszłości często dochodziło między nimi do napięć powstających na tle całkiem naturalnej rywalizacji między rodzeństwem, ale to, co teraz widziała, było okropne, przerażające i nienormalne. Nigdy nie podejrzewała, że jej młodszy brat może jej aż tak bardzo nienawidzić.
Chyba tak właśnie czuje się kobieta, której mąż oświadcza po dwudziestu latach małżeństwa, że nawiązał romans ze swoją sekretarką i że już jej wcale nie kocha – myślała zrezygnowana.
Była zupełnie oszołomiona, jakby ktoś zdzielił ją mocno w głowę. Potrzebowała trochę czasu, by oswoić się z szokującą rzeczywistością.
Peter nie tylko postępował głupio, wstrętnie i nieroztropnie, ale wręcz celowo czynił szkodę samemu sobie, aby tylko pogrążyć siostrę. Oznaczało to, że musiał być przynajmniej trochę nienormalny.
Musiała to przemyśleć. Postanowiła opuścić duszne, zatłoczone wnętrze i zaczerpnąć trochę świeżego powietrza. Wstała i wyszła, nie odzywając się ani słowem.
Kiedy znalazła się na dworze, od razu poczuła się trochę lepiej. Od strony morza wiał chłodny wiatr. Nancy przeszła na drugą stronę drogi, po czym ruszyła wzdłuż nabrzeża, przysłuchując się krzykom mew.
Clipper unosił się majestatycznie na powierzchni wody. Nie wyobrażała sobie, że jest aż tak ogromny; ludzie uzupełniający paliwo wyglądali przy nim jak mrówki. Widok olbrzymich silników i wielkich śmigieł podziałał na nią uspokajająco. W tym samolocie nie miała czego się bać, szczególnie po tym, jak przeleciała jednosilnikową Pchłą przez Morze Irlandzkie.
Co jednak powinna zrobić po powrocie do domu? Nigdy nie uda się jej przekonać Petera, by zrezygnował ze swojego planu. Lata skrywanego gniewu i nienawiści odcisnęły zbyt głębokie piętno na jego duszy. W pewnym sensie wzbudzał w niej litość; musiał być bardzo nieszczęśliwy. Mimo to nie miała zamiaru ustąpić. Musiał istnieć jakiś sposób, by ocalić owoc wieloletniej pracy ich ojca.
Najsłabszym ogniwem w planie Petera był Danny Riley. Człowiek, który dał się przekupić jednej stronie, mógł zostać przekupiony także przez drugą. Może Nancy uda się znaleźć coś, co okaże się dla niego pokusą nie do przezwyciężenia i skłoni go do zmiany sojusznika. Jednak nie wyglądało to na prostą sprawę. Łapówka Petera, w postaci prawnej obsługi części interesów General Textiles, była trudna do przebicia.
W takim razie, może zdoła go nastraszyć? Na pewno mniej by to ją kosztowało. Ale jak to zrobić? Mogłaby przestać korzystać z usług jego firmy, lecz niewiele by to dało, gdyż straty, jakie poniósłby w ten sposób, nadrobiłby z nawiązką pracując dla General Textiles. Do Danny'ego najłatwiej trafiały argumenty w postaci znacznych sum w gotówce, ale niemal cały majątek Nancy był zablokowany w Butach Blacka. Kilka tysięcy dolarów, które mogła bez większego trudu zdobyć w każdej chwili, to za mało. Danny na pewno zażądałby więcej, kto wie, czy nie stu tysięcy, a ona nie zdążyłaby zebrać na czas tak ogromnej sumy.
Z zamyślenia wyrwał ją czyjś głos wykrzykujący jej nazwisko. Odwróciła się i ujrzała młodego pracownika Pan American machającego do niej ręką.
– Telefon do pani! – zawołał. – Dzwoni pan MacBride z Bostonu.
Poczuła przypływ nadziei; może Macowi uda się znaleźć wyjście z tej sytuacji? On także znał Danny'ego Rileya. Obaj przypominali jej ojca – należeli do drugiego pokolenia irlandzkich emigrantów, trzymali się z Irlandczykami i odnosili nieufnie do wszystkich protestantów, w tym nawet do tych, którzy także pochodzili z Zielonej Wyspy. Mac był uczciwy, Danny natomiast nie, ale poza tym niemal się nie różnili. Ojciec również był uczciwy, lecz potrafił od czasu do czasu przymknąć oko na jakiś niewielki szwindel, szczególnie jeśli mógł w ten sposób wyświadczyć przysługę rodakowi ze Starego Kraju.