jaroj je la problemo pri internacia lingvo, refutis Volapŭkon kaj esprimis
sin favore al nia lingvo, kaj la sekretario de tiu ĉi societo, Dr. Henry
Phillips, eldonis anglan gramatikon de nia lingvo kaj nun laboras super
kompilado de plena angla-esperanta vortaro. Sed ĉiuj tiuj ĉi moralaj
1 forstrekita en la originalo. 2 letero originale skribita en rusa
lingvo , tradukita esperanten de N. V. Nekrasov.
478
Vladimir Majnov. — N-roj 67—68
venkoj ne savos nian aferon el pereo, se ni ne sukcesos trovi subtenon
en nia propra patrolando. Tie ĉi laboro nia fariĝas kun ĉiu tago pli
malfacila; ne parolante jam pri pezaj materialaj oferoj, kun kiuj estas
ligita ĉiu mia paŝo antauen, mi estas devigata ankoraŭ batali kun baroj
de alia speco. Kaj se al mi, fine, restos senforte mallevi la manojn,
tiam nia afero estos pereinta por ĉiam! Ĉar kion al mi helpos la
alilandaj aproboj, se mi tie ĉi sur la loko estas ligita je la manoj kaj
la piedoj!
Por ke afero nia poyu regule disvolviĝadi, estas bezonate, ke ĝi
havu sian organon, per kiu la amikoj de tiu ĉi afero povus inter si
interŝanĝi la pensojn kaj kune labori super disvastigado de la lingvo,
ĝia pliperfektigado kaj pliriĉigado de ĝia literaturo. Sen simila organo
afero nia teni sin ne povas, eĉ se ĝi estus kreita de la plej genia kaj
influa persono. Ĉiuj amikoj niaj konscias, kompreneble, la necesecon
de simila organo, kaj ĉiutage mi ricevadas leterojn insistantajn ke mi
pli baldaŭ fondu similan organon. Vidante, ke mi ĝis nun ankoraŭ
ne komencis eldonadon de gazeto, multaj kredas, ke tio ĉi estas pro
nevivkapableco de nia lingvo kaj tute perdas konfidon al ĝi. Miaj
korespondantoj montras al mi la ekzemplon de Schleyer, kiu de la
unua momento mem de sia elpaŝo fondis gazetoii; sed ili forgesas,
ke Schleyer laboris inter tute aliaj kondiĉoj ol mi: al li sufiĉis nur
ekdeziri, kaj li fondis gazeton, — dum por mi io simila prezentas ĝis
nun dume neefektivigeblan revon. Delonge jam mi celis tion ĉi, sed
ĝis nun mi ne sukcesis ricevi permeson! Jam en Septembro de la
jaro 1888 mi sendis peton al la Ĉefa Administrejo por la aferoj de
Gazetaro, ke estu permesite al mi eldonadi ĉiusemajnan folion en la
internacia esperanta lingvo; sed malgraŭ tio ke la donita de mi programo estis la plej senkulpa kaj la aldonita de mi presaĵo en la
internacia lingvo („Dua Libro“) estis pruvanta, ke mi sukcesis trovi
cenzuriston por tiu ĉi lingvo, — mi ricevis rifuzon,kaj la motivoj
de tiu ĉi rifuzo estas por mi ĝis nun nekonataj.
Se vi sukcesos favorigi al nia afero iun influhavantan personon,
kiu volus diri por ni vorton en la Ĉefa Administrejo por la Aferoj
de Gazetaro, tiam mi ripetos mian provon; sed ĝis kiam ni ekhavos
protektanton, ĉiu peno, post unufoje ricevita rifuzo, estus kompreneble
maltrafa. Tial, se vi esperas favorigi al nia afero iun influhavantan
personon, kiu konsentus subteni mian peton en la Ĉefa Administrejo,
uzu do ĉiujn fortojn, ĉar de tio ĉi dependas la tuta estonteco
de nia afero. En mia jam sen tio ekstreme malfacila afero mi petas
ne subtenon, — mi petas nur, ke oni permesu al mi labori!
Estas vero, ke eksterlande estas farataj nun preparoj por eldonado
de gazetoj en la esperanta lingvo (Schmidt en Nŭrnberg^Gross en
Mŭnchen, kaj post ili intencas sekvi Demonget en Francujo kaj Marignoni en Italujo); sed se la unuaj ĵurnaloj, anstataŭ eliradi sub
479
V. B. Ĝis nun nepresitaj leteroj al
redaktado de la autoro, elirados sub redaktado de personoj relative
ankorau malmulte konantaj la aferon, tiam kompreneble, la tuta estonteco de la afero troviĝas en danĝero. Mi ne parolas jam pri tio, ke
estus tre maljuste, se la afero, kiu kostis por mi tiom da penoj kaj
oferoj, transirus definitive en la manojn de alilanduloj, kaj la autoro
mem estus tute flankigita de ĝi!
Aldonita al vi L. Zamenhof (Esperanto) 1 .
N-ro 69. N L. [11. V. 1889]
Estimata amiko! — Mi dankas vin kore por via lasta letero kaj
por la esperoj esprimitaj en ĝi. Se ĝi p.rosperos al vi ebligi al mi la
eldonadon de gazeto, tiam ĝi estos tre grava por nia afero, ĉar mi
tiam havos la eblon regule labori por ĝi. Kune kun tiu ĉi letereto
mi aldonas al vi alian leteron, skribitan ruse, kiun vi povas montri
al la granda princo. La letero estas skribita kiel letero privata al vi.
Pri la granda princo mi skribis „nekonata de mi persono <<2 , — ĉar
estos multe pli bone, se la princo ne scios ke vi jam skribis al mi
pri li; al la Princo vi devas diri, ke mi ne scias ankorau kiu estas
la persono de kiu vi atendas helpon; ke vi skribis al mi nur ke de „unu
granda persono* vi atendas helpon (li povus koleri se li sciiĝus, ke vi
enmiksas lian nomon ankoraŭ antaŭ ol li efektive promesis sian helpon)
Kun senpacienco mi atendas jam la rezultaton de via penado.
N-ro 70. N P. 15 . (27.) V. 1889
Estimata amiko! — Se vi volas, vi povas doni la „Renaskitan
Manfred^on* por subskribo ankaŭ ne sendinte al mi antaŭe la tradukon.
— La 30 kopekojn mi ricevis; ĉu mi ne skribis al vi pri la ricevo?
kredeble mi forgesis. Antaŭ kelkaj tagoj mi sendis al vi leteron por
montri al via Protektoro (pri la permeso por gazeto); vi kredeble ĝin
jam ricevis? — La adreso de Phillips estas: Dr. Henry Phillips,
Jr., 320 S 11 th St. Philadelphia U. S. A. — La vortojn oni devas
traduki: naznaĉatj 3 : difini, fari, decidi; matka 3 (anat.) utero;
stolko-to 3 tiom-tiom; to jestj 3 tio estas (t. e.). — En Ameriko kaj
Aŭstralio nia lingvo havas adeptojn sed ili ĉiuj sendis al mi nur promesojn simplajn (ne senkondiĉe).
N-ro 71. N P. 3 . ( 15 .) vi. ig89
Estimata amiko!— La 3 kop. por la vendita vortareto mi ricevis.
En multaj el la urboj, pri kiuj vi demandis, esperantistoj jam ekzistas.
1 Noto de V kolektinto: ĝis n-ro 67 Zamenhof subskribis ĉiujn le -
terojn al Majnov per sia pseŭdonimo. Ĉi tie li la unuan fojon montras
sian nomon. 2 en la originalo skribita ruse: „neizvestnoe mne lico“. 3 en
la originalo ruslitere.
480
Vladimir Majnov. — N-roj 68 —73
— La unua serio de la adresaro estos eldonita en la fino de Julio.
— La manuskripto de la vortaro internacia—rusa estas jam preta, kaj se
mi ricevos la permeson eldonadi ĵurnalon, tiu vortaro tuj estos eldonita.
N-ro 72. Nl. 12. (24.) VI. 1889
Estimata amiko! — E 1 la urboj pri kiuj vi demandis, esperantistoj
ekzistas en Tomsk, Vladivostok, Tiflis, Batum, New-York; pri la ceteraj
urboj mi povas al vi nenion diri, ĉar de tie mi ne ricevis ankoraŭ
promesojn.
De s-ro Sveŝnikov el Saratov mi ne ricevis leteron; sed inter la
promesintoj „senkondiĉe a sin trovas unu Sveŝnikov (ankoraŭ de la
pasinta jaro) el Vjatka: ĉu tiu ne estas la sama?
Mian karton fotografan vi nenie ricevos; sed post kelka tempo mi
intencas min fotografT, kaj tiam mi sendos al vi mian fotografaĵon.
Pri ĵurnalo vi jam ne devas peni, ĉar vidante kiel malfacile ĝi
estas en nia lando kun ĵurnalo, mi jam forĵetis mian intencon. De
la monato Aŭgusto komencos eliradi ĵurnalo en Nŭrnberg, sub la
redakcio de sinjoro Chr. Schmidt kaj mi promesis esti la ĉefa redaktoro
de tiu ĵurnalo.
En tiu ĉi letero vi trovos la eltranĉon el la Londona ĵurnalo
„Athenaeum“. Sinjoro Max Mŭller tie presis vian leteron al li, kaj
kun granda surprizo mi vidis, ke vi salutis kaj dankis lin en mia