- ☆
* Sendi librojn en komision mi povas nur al vi; al aliaj personoj
mi nun neniam sendas, ĉar mi jam tro multe perdis per komisioj.
** Ankaŭ en la eksterlando la Homaranismo vekis intereson kaj
mi ricevas aliĝojn kaj mendojn de broŝuroj.
1 la lasta litero forstrekita en la originalo. 2 surskribita super
la linio. 3 forstrekita en la originalo.
555
V. B. Ĝis nun nepresitaj leteroj al
A1 la Redakcio de „Ruslanda Esperantisto“
N-ro 297. nl. 8. VI. 1905
Kara sinjoro redaktoro! — Mi ricevis la unuan numeron de la
„Ruslanda Esperantisto“ kaj mi sendas al vi mian dankon. A1 la nova
gazeto mi deziras la plej bonan sukceson. Mi deziras al ĝi, ke ĝi
glore plenumu sian taskon, ke ĝi frate unuigu inter si ĉiujn foliojn
de Espero kaj helpu ilin agadi sukcese per fortoj kunigitaj. Mi esperas,
ke ambau (—) x niaj ruslandaj organoj „Esperanto“ kaj „Ruslanda
Esperantisto“ ĉiam reciproke sin helpados kaj subtenados kaj multe
akcelos la ekfloron de nia afero en nia vasta regno.
☆
Vortoj el albumo 1 2 de s-ro Felix Moscheles, London
N-ro 298. 10. VIII. 1905
Ekzistas homoj, al kiuj la aĝo blankigas la harojn, sed tute ne
tuŝas la koron, kiu restas ĉiam en plena freŝeco kaj juneco kaj ĉiam
kun egala forto batas por ĉio bela kaj bona. Ĉiufoje kiam mi vidas
tian homon, mi diras al mi: „jen estas bela minuto en mia vivo!“
10. Augusto 1905 (unua kongreso esperantista en Boulogne-sur-Mer).
L. Zamenhof.
Alia paĝo el la sama albumo 3
N-ro 299. 23. VII. 1907
La unuaj esperantistoj ofte estis desapontataj, sed ne havis la
vorton por esprimi sian desapontiĝon*. S-ro Moscheles kreis la vorton
kaj proponis ĝin al mi. Sed ĉar nek en la tria kongreso esperantista
nek en la gastama domo de gesinjoroj Moscheles mi trovis ion, kio
min desapontus, tial ne trovante en la nuna minuto ian uzon por la
vorto, mi ĝin forsendas al la vortaro, dezirante ke niaj amikoj ne tro
ofte bezonu ĝin uzi en sia vivo.
23. VII. 1907. L. Z.
☆
1 iu vorto forstrekita en la originalo. 2 Aŭtografa albumo aparten-inta al s-ro Felix Moscheles; nun en la posedo de f-ino Dusa Roche ,
103a Fulham Rd. y London y SIF. 3. (S-ro M. C. Butler persone faris por
mia kolekto la kopion.) Intertempe (post lafordono de mia manuskripto)
en , y International Language V. 1928 , paĝ. 161 aperis la 2 albumfoliaj
vortoj de n-roj 298 kaj 299. 3 Vidu la antaŭan rimarkigon! 4 Skribita
„desapotiĝon“; evidente Zamenhof intencis skribi „desapontiĝon“. Ĉu
Zamenhof serioze proponis la uzon de „desapont-“ oni povas dubi;
tamen tiu radiko estus ja utila: ĝi nun eniras ankaŭ lafrancan lingvon
el la angla. (Noto de s-ro M. C, Butler.)
556
Redakcio deRuslandaEsperantisto - Moscheles - Corret. — N-roj297—301
A1 d-ro Pierre Corret, Versailles
N-ro 300. P. 27. XI. 1906
Ekzercoj.
La novaj vestoj de la reĝo.
[Aleksandro Macedona.]
[Kiu estas la plej bona amiko de
la viro?]
[La deveno de la virino.]
[La naskiĝo de la tabako.]
[Karagara.]
La virineto de maro.
Anekdotoj (pliparte de mi).
[Nokto.]
La hejmo de la metiisto.
[La forgesita pipo.]
[Arturo.]
[La nigra virino.]
La karaj braceletoj.
[Nur unu vorton.]
1 (poŝtstampo)
[La porcio da glaciaĵo.]
Bagateloj (pliparte de mi).
Fingra kalendaro.
E1 la poŝto.
La loĝejoj de la termitoj.
[Korespondado komerca.]
Kronika katara konjunktivito.
[La sunhorloĝo en Dijon.]
E1 la unua libro de la lingvo
Esperanto 2 .
Plena Gramatiko de Esperanto.
A1 la historio de la provoj de
lingvoj tutmondaj de Leibnitz
ĝis la nuna tempo.
Esenco kaj estonteco de la ideo
de lingvo internacia 8 .
N-ro 301. L. 10. III. 1908 1 4 *
Kara sinjoro! — La historion de la vorto „vipuro w mi nun jam
bone ne memoras. Sed ĉar en la lastaj eldonoj de la universala vortaro troviĝis ne „vipero“, sed vipuro, tial mi tiun formon akceptis en
la „Fundamenton“. Bedaurinde kiam mi legis kelkajn vortarojn de la
„Kolekto Aprobita“, mi ne memoris, ke la vorto (eble pro simpla
preseraro) hava[i]s 6 * du formojn kaj tial mi lasis la vorton „vipero“;
tiamaniere la esperantistoj, kiuj uzas tiujn vortarojn, uzas ankau (sed
sen ia speciala intenco) la formon kun „e“. Sed ĉar en la „Fundamento“ troviĝas la formo kun „u“, tial estus dezirinde, ke ĉiuj aŭtoroj
de vortaroj korektu en siaj verkoj tiun formon konforme al la „Fundamento“.
1 Duono [„Respondo“J de poŝtkarto kun respondo, sendita de d-ro
P. C. kun peto forstreki la titolojn de la artikoloj en la „Fundamenta
Krestomatio“, ne verkitaj de d-ro Zamenhof mem. D-ro P. C. kopiis la
titolojn; d-ro Zamenhof forstrekis fla trastrekoj ĉi tie estas signitaj per
krampoj!] kaj en du lokoj aldonis: „(pliparte de mi)“. Cetere komparu
en „Lingvo Internacia“ XIX. pag. 340, la de „P. C.“ subskribitan artikolon
[„Artikoloj“ verkitaj de d-ro Zamenhof mem en la „Fundamenta Krestomatio“j. En ĉi tiun libron mi envicigis kompreneble nur la originalajn
artikolojn, do ne la tradukojn. 2 komp. 1.1. 8 komp. III. 2. 4 La letero aperis
fotografita en „lnternacia Radio-Revuo“, n-roj 13 — 14. 6 „a[i]“ ne
preseraro! Oni ne povas konstati, ĉu d-ro Zamenhof skribis „havis“
aŭ „havas“. Pro tio d-ro C. skribis leteron, kiun oni devas koni, por
kompreni la respondon de d-ro Zamenhof en la sekvanta letero n-ro 302.
557
V. B. Ĝis nun nepresitaj leteroj al
Mi komencis rigardi la Universalan Vortaron kiel fiksitan nur
post la Bulonja Deklaracio.
La vorto „legiono“, kiun mi uzis en la „Rabistoj“ estas simpla
eraro; devas esti „legio“.
N-ro 302. L. 19. III. 1908 * 1
Kara sinjoro! — Laŭ mia opinio ambaŭ formoj (1. mi ne memoris
ke la vorto havas kaj 2. mi ne memoris ke la vorto havis) egale
bone povas esti uzataj; ĉio dependas de la nuanco, kiun vi volas
doni al via penso.
N-ro 303. P. 30. XII. 1908
Kara sinjoro! — Mi ricevis viajn leterojn de 15/XII kaj 25/XII
kaj ankaŭ la monon. La adresojn, kiujn vi alsendis, mi enskribos kaj
al la adresatoj mi sendos la Adresaron post 2—3tagoj; ankaŭ al viaj
mendintoj mi morgaŭ sendos.
La Adresaro 29 (kiu eliros en Marto aŭ Aprilo 1909) estos la
lasta; novajn enskribojn mi nun jam ne akceptos plu. Tial se iu
volus sin enskribigi per vi, vi povas lin sciigi, ke enskriboj jam ne
estas akceptataj.
N-ro 304. P. 16. V. 1909
Kara kolego! — Kun granda plezuro mi ricevis hodiaŭ la librojn,
enhavantajn vian doktoran tezon pri Esperanto*. Via grava kaj interesa
verko estos por mi ĉiam tre agrabla memoraĵo.
Mi dankas vin tre kore.
* Noto en la marĝeno: ankaŭ „Le Petit Parisien“.
1 D-ro P. C. antaŭe skribis al d-ro Zamenhof la jenon:
«Kara doktoro !— Tre kore mi vin dankas por via afabla respondo
pri la vortoj »vipuro“ kaj „legio“. Pardonu, ke denove mi faras al vi
demandon pri unu frazo de via letero.