р. 824-825:
…з тым генералам Меенам.
Меен праславіўся ў нацыянальным паўстанні ў часы Касцюшкі. Дагэтуль паказваюць пад Вільняй Меенаўскія акопы.
КНІГАТРЭЦЯЯ
р.264-265:
Паненкі дык баравіка ўсё выглядалі,
Якога песні ў нас палкоўнікам назвалі.
Вядомая ў Літве народная песня пра грыбы, якія выходзілі на вайну пад камандай баравіка. У гэтай песні апісаны ўласцівасці ядомых грыбоў.
р.620:
Наш мастак Арлоўскі...
Вядомы мастак, за некалькі гадоў да смерці пачаў маляваць пейзажы. Памёр нядаўна ў Пецярбургу.
р.750-751:
Дзве п'яўкі, слаўныя заядласцю й навукай -
Сабака Спраўнікам завецца, Страпчай - сука.
Парода англійскіх сабак малых і дужых, празваных п'яўкамі, прыдатная да палявання на буйнага звера, асабліва на мядзведзя.
Спраўнік, або капітан спраўнік - начальнік земскай паліцыі.
Страпчы - пасада накшталт дзяржаўнага пракурора. Гэта чыноўнікі, якія, маючы часта нагоду перавышаць сваю ўладу, знаходзяцца ў вялікай пагардзе ў грамадзян
КНІГАЧАЦВЕРТАЯ
р.9:
Закалыханы, сніў ваўка ў жалезнай зброі.
Паводле падання, вялікі князь Гедымін сасніў на Панарскай гары жалезнага ваўка і з парады песняра Ліздэйкі заснаваў горад Вільню.
р.20:
Кароль, што Вітаўтаў насіў каўпак сталёвы.
Жыгімонт Аўгуст быў уведзены на сталіцу Вялікага Княства Літоўскага старым звычаем - падперазаў меч і каранаваўся каўпаком. Вельмі любіў паляванне.
р.27:
Ці той Баўбліс расце, старэчадуплаваты...
У Росенскім павеце ў маёнтку Пашкевіча, земскага пісара, рос дуб, вядомы пад імем Баўбліса, які ў часы паганства ўшаноўваўся, як святыня. У жарале гэтага выгнілага волата Пашкевіч абсталяваў кабінет літоўскай старыны.
р.30 :
Ці ёсць Міндоўгаў гай ля фарнага касцёла?
Недалёка ад фарнага наваградскага касцёла раслі старыя ліпы якіх шмат высеклі каля 1812 г.
р. 40-41:
... Шмат падыктавана
І песняру-казаку дубам-многабаем
Гл. паэму Гашчынскага "Замак Канёўскі".
р.248 :
Прыпеўкі з Галіча...
Каламыйкі - рускія песні, падобныя да польскіх мазурак.
р. 263:
І на віцінным гандлі збожжам добра знаўся.
Гл. "Тлумачэнні" да Кн. II, р. 501.
р.278 :
На покуці сягоння бернардын садзіцца..
Пачэснае месца, дзе даўней стаўлялі хатніх багоў, дзе дагэтуль рускія вешаюць абразы. На покуці літоўскі селянін садзіць госця, якога хоча
ўшанаваць.
р. 536-537:
Арол, якога дзюба так у круг сагнецца,
Што ўжо замкнутай назаўсёды застанецца
Дзюбы старых драпежных птушак з гадамі закрыўляюцца штораз больш і ўрэшце верхняя частка, замкнуўшыся, дзюбу замыкае, і птушка павінна здыхаць з голаду. Гэту народную думку прынялі некаторыя арнітолагі.
р. 540-541
Таму у месцах тых, дзе чалавек праходзіць,
Ніхто касцей звярыны дохлай не знаходзіць.
Сапраўды, няма прыкладу, каб быў калі-небудзь знойдзены шкілет мёртвага звера.
р.724:
А што? Мая стральбінка - дробненькая пташка..
Пталікі - гэта стрэльбы дробнага калібра, у якія ўкладаецца невялікая куля. Добрыя стралкі з гэткіх стрэльбаў збіваюць птушку ў палёце.
р.825 .
Пакуль дно залатым не заблішчала лістам.
У пляшках Гданьскай гарэлкі бываюць на дне лісткі золата.
р. 981-982
І гэтакі зямлі палетак старгавала,
Які б накрыць адной валовай скуры стала
Каралева Дыдона загадала парэзаць на палоскі валовую скуру і гэткім чынам ахапіла вялікую плошчу, на якой пабудавала места Карфаген. Войскі вычытаў апісанне гэтага здарэння не ў "Энеідзе", а, пэўне, у каментарыях схаластаў. Некаторыя месцы ў чацвёртай песні належаць пяру Стафана Вітвіцкага.
КНІГА ПЯТАЯ
р. 330:
І ў справу, як Піліп з канопляў, умяшаўся.
Аднойчы на сейме пасол Піліп з родавага сяла Каноплі, выступіўшы з прамовай, так далёка адступіў ад тэмы, што выклікаў у зале пасяджэнняў агульны смех. Адгэтуль паўстала прымаўка: вырваўся, як Піліп з канапель.
КНІГА ШОСТАЯ
Загаловак:
ЗАСЦЕНАК
У Літве ваколіцай або засценкам называюць шляхоцкае паселішча, у адрозненне ад вёсак або сёл, сялянскіх паселішчаў.
р.169:
Гарэшкам ён вадой на кісялі дзесятай..
Кісель - літоўская страва, род жэле, якая робіцца з аўсянай рошчыны; палошчуць яе вадой да тае пары, пакуль не аддзеляцца ўсе мучныя часткі. Адтуль прымаўка.
р.333:
Валадковіч, злоснік небывалы...
Пасля шматлікіх скандалаў, схоплены ў Мінску і расстраляны, паводле дэкрэту трыбунала.
р.381:
Праз віці вёў мабілізацыю ў павеце.
Калі кароль збіраўся правесці ўсеагульную мабілізацыю, загадваў утыкаць у кожнай парафіі высокую жэрдку з прывязанай на канцы мятлой, т. зв. віццю. І гэта называлася: раздаць віці. Кожны дарослы мужчына рыцарскага саслоўя быў абавязаны пад пагрозай пазбаўлення шляхоцтва неадкладна з'явіцца пад ваяводскую харугву.