Бубнаў. А той мір, які вы прапануеце, не ганьба?
Ленін. Безумоўна, мір, які мы вымушаны заключыць зараз,— мір пахабны, гвалтоўны. Але я здзіўляюся, што таварышы не разумеюць простай ісціны, якую я вымушаны паўтарыць: калі пачнецца вайна, наш урад будзе змецены. Мы апіраемся не толькі на пралетарыят, але і на бяднейшае сялянства. Калі мы пачнём вайну, сяляне адыдуць ад нас. Армія распадзецца канчаткова. А новай арміі мы яшчэ не стварылі. З якімі сіламі мы будзем ваяваць? Перад намі драпежнік, узброены да зубоў. Імперыялістычны драпежнік, які толькі і чакае зручнага выпадку, каб задушыць рускую рэвалюцыю, ад трыумфальнага шэсця якой у маладых сяброў, што называюць сябе левымі (я апынуўся ў «правых»!), закружыліся галовы. Яны сталі забываць, дзякуючы чаму мы пасля Кастрычніка мелі некалькі месяцаў найвялікшага трыумфу. Нельга забываць, што міжнародная кан'юнктура, якая склалася вельмі выгадна для нас, прыкрыла нас ад імперыялізму. Наша рэвалюцыя — няхай гета гучыць парадаксальна — патрапіла ў шчаслівы момант, калі на чацвёртым годзе вайны краіны, што ваююць паміж сабой, знясіленыя, зайшлі ў тупік. Імперыялістычныя драпежнікі пакуль што не могуць аб'яднацца супраць нас. Гэта мы павінны выкарыстаць, а не прыкрывацца рэвалюцыйнай фразай, не лічыць, што і з міжнародным імперыялізмам мы расправімся гэтак жа лёгка, як з Керанскім ці з Карнілавым. Не, таварышы, так не будзе. Мы ведаем, як англійскія, французскія імперыялісты зацікаўлены, каб вайна прадаўжалася. Яны гатовы плаціць па сто рублёў за кожнага рускага салдата, які застаўся б у акопах. Але салдат не застаецца. Салдат не можа застацца. Армія развальваецца. А новай арміі, паўтараю, у нас яшчэ няма. Таварышы, якія стаяць на пазіцыі «рэвалюцыйнай вайны», даказваюць, што мы будзем знаходзіцца ў грамадзянскай вайне з нямецкім імперыялізмам і тым самым разбудзім рэвалюцыю ў Германіі. Але гэта наіўна, гэта падобна на дзіцячую развагу:
«Я магу рабіць любое глупства — Карл Лібкнехт мяне выручыць». Таварышы! Германія толькі цяжарная рэвалюцыяй. А ў нас нарадзілася выдатнае здаровае дзіця — сацыялістычная рэспубліка. І мы яго можам загубіць, па сутнасці, задушыць уласнымі рукамі, пачаўшы рэвалюцыйную вайну. Гэта авантура — думаць, што супраць рэвалюцыі Гіндэнбург і Гофман не адважацца наступаць. Не, таварышы, без стварэння новай арміі — рэвалюцыйнай арміі ніякай рэвалюцыйнай вайны мы весці не можам. Не можам мы весці яе і без умацавання Савецкай улады, без правядзення сацыяльных рэформ, без наладжвання работы чыгунак... Без хлеба. Без металу. А каб мець усё гэта — трэба час. Трэба перадышка!
Тое, што прапануе таварыш Троцкі — вайну спыніць, мір не падпісваць, армію дэмабілізаваць,— гэта інтэрнацыянальная палітычная дэманстрацыя, не больш. Каб зрабіць такую прапанову, трэба забыць, што каля нашага мірнага хатняга звера ляжыць тыгр, які тут жа выкарыстае гэтую сітуацыю — адкрыты фронт і непадпісаны мір. Аднабаковым загадам утыркаць штык у зямлю вайну скончыць нельга! Троцкі даводзіць, што немец не можа наступаць. А я пытаюся: «А калі ён пачне наступаць?» Можам мы рызыкаваць? Можам мы ставіць на карту лёс рускай рэвалюцыі? Мы, людзі, якія стаяць за абарону сацыялістычнай айчыны? Кожнаму селяніну зразумела, што калі арміі няма, а побач з вамі — страшны драпежнік, то самае разумнае заключыць з ім мір, няхай кароткі, няхай ганебны, але які дасць вам сабраць сілы ці хаця б у парадку адступіць. Нямецкага драпежніка на «ўра» мы не возьмем! Безумоўна, мы робім паварот направа, які вядзе праз вельмі брудны хлеў. Але мы павінны гэта зрабіць. Яшчэ раз паўтараю: калі немцы пачнуць наступаць, то мы будзем вымушаны падпісаць любы мір і тады, безумоўна, ён будзе горшым. Для ўратавання сацыялістычнай рэспублікі тры мільярды кантрыбуцыі не вельмі дарагая цана!
Бухарын. Дарагая цана — не сама кантрыбуцыя, дарагая цана — уніжэнне рэвалюцыянераў перад імперыялістамі.
Ленін (горача). Рэвалюцыянер, які не хоча, калі барацьба патрабуе, паўзці на пузе па гразі,— не рэвалюцыянер, а балбатун. Не таму я прапаную так ісці, што гэта мне падабаецца, а таму, што іншай дарогі няма.
Бухарын (выслухаў Леніна далікатна, з паблажлівай усмешкай). Дарога ёсць, таварышы. Я ўважліва слухаў тэзісы Леніна на нарадзе, яшчэ з большай увагай прачытаў іх. Я высока цаню ленінскую логіку. Але тут я ўгледжваю істотныя супярэчнасці. Таварыш Ленін гаворыць, што мы стаім на пазіцыі абароны. Так. Але абарона мае на ўвазе рэвалюцыйную вайну, гэта раней даказваў і сам Ленін. Цяпер жа, па яго логіцы, выходзіць, што такой вайной мы паможам не міжнароднаму пралетарыяту, а імперыялістам. Другая памылка Уладзіміра Ільіча: ён хоча ўратаваць Расійскую Савецкую Рэспубліку без рэвалюцыі на Захадзе...