Што ж рабіць мне ѓ свеце суровым,
Дзе зараз стаѓ хлапчук рабом...
Наклалі са сталі кайданы,
І пагналі на грунт басанож!
Я крочыѓ па камянях па вострых,
То коле, то бізуном зло б'юць...
Мне хацелася мець шмат жанчын,
А зараз бачу, хутка капут!
На мяне ѓскладалі кошыкі,
У іх цяжкія камяні ляжаць...
Пуга наглядчыка паре мне спіну,
Лепш бы, далечы хутчэй аѓтамат!
Але Гасподзь, ён вядома, не дрэмле,
Пацану даѓ неймаверны шанц...
Не нарадзіѓся хлапчук у вёсцы,
І не піѓ з пенай выцвілы квас!
Вось яму прапанавалі пабіцца,
Балазе мода такая была...
Няма шанцу, павер, хлопцы здацца,
Шлях прайсці ад пачатку да дна!
Ты зараз жа пацан-гладыятар,
А не проста тупейшы асёл...
І папрэш у гэтую бітву, як трактар,
Дзіцятка ѓ хлапчука востры!
Вось сышоѓся ён у бітве суровай,
І супернік такі ж дзяцюк...
Ён прыём ужывае не новы,
І наносіць мячамі ѓдар!
Але ѓ адказ зрабіѓ выпад хлапчук,
І суперніка так уразіѓ...
Быѓ удар вельмі моцны, аж занадта,
Напалову ён хлапчука рассек!
Бой скончаны, і будзе ѓзнагарода,
Далі хлеба і сала да яго...
Новы бой праводзіць зноѓ трэба,
І не спытаеш, нажаль, чаму!
Рудая жанчына ѓхваляльна кіѓнула сваёй агнязарнай шавялюрай:
- Цудоѓна! А зараз пайшлі, будзеш біцца.
І хутка павалакла з катоѓня хлапчука. Кат заѓважыѓ з ухмылкай:
- За гэта, ты нам віна нальеш!
Рудая самка-кат пацвердзіла:
- Вядома!
І прыбавіла кроку. Яна таксама, як Юлій, была без ботаѓ. Бо ѓ катавальным памяшканні горача. Ды і наогул, жанчыны не вельмі вось і кахаюць абутак, аддаюць перавагу ѓ цеплыню хадзіць босымі, што куды прыемней.
Вось яны прайшлі па двары і выйшлі на невялікі стадыён. Там ужо сабралася публіка.
Праходзілі баі і са зброяй, і без яе. Пры апошнім, вядома ж, менш ахвяр, але гэта не так цікава. Заключыліся стаѓкі.
Рудая зняла з хлапчука шаѓковую кашулю, якая амаль не хавала мускулатуру. Памацала яму рэльефныя, пругкія мышцы і шэптам вымавіла:
- Першы бой, непаѓналетнія байцы да пятнаццаці гадоѓ, калі яны пачаткоѓцы, праводзяць звычайна з аднагодкамі і без зброі. Я бачу, ты моцны баец, і зможаш абкласці свайго візаві лёгка. Таму, прашу, зацягні бой, і дай сябе крыху пабіць. Інакш будзе не надта добра. Я хачу зарабіць на таталізатары, калі супраць цябе выставяць байца па больш сур'ёзна!
Юлій кіѓнуѓ:
- Я разумею - бізнэс. Ну што ж, будзем біцца!
Рудая падштурхнула яго:
- Ідзі! Ты навічок, першы.
Хлопчык, шлёпаючы босымі нагамі, выйшаѓ на рынг. Ён быѓ вельмі прыгожым і мускулістым. І яго літаральна пажыралі вачыма, асабліва жанчыны.
Вяшчальнік абвясціѓ:
- Гэты баец упершыню на арэне. Яго клічуць Юлій. Пакуль без мянушкі, якую павінна даць сама публіка!
У адказ ухваляльны гул.
Юлій пакланіѓся, устаѓшы ѓ цэнтры рынга. Ён раней, вось так не біѓся дзеля прыза. У ранейшым жыцці ѓ яго была крыху іншая прафесія. Хаця ён, зразумела, меѓ і паняцце, быѓ вельмі моцным ад прыроды. Можа, і сапраѓды ягоны бацька быѓ кімсьці вельмі крутым.