Маленне да твайго халаціка
Дзе зор,
Дзе радзімак галактыка?
Малю ў вечаровым запале,
Каб гузікі ўсе з халаціка,
Як знічкі,
З твайго апалі.
Вяселле ў нас паркалёвае.
Хай іншым —
Нуда залатога!
Тугу на зямлі ўсталёўвае
Вянчальнай сукенкі тога.
Як досвітак,
Пеўнік хахлаценькі,
Клапоты абудзіць гарласта,-
Хай гузікі на халаціку
Узыдуць
I густа,
I часта!
Лютаўскі начлег
Неспакою прадвесце —
Прадвесне
I праз дзвесце,
Праз тысячу год
Уваскрэсне,
Галінкаю трэсне —
I запоўніць душу
Крыгаход.
На зыходзе якраз быў
Люты.
Месяц мой
На дзянькі жадзён:
Не хапіла снежнай валюты,
Каб трымацца хоць
Трыццаць дзён.
На размову
Дня ў лютым мала.
Для начлегу
Прычына ёсць.
Гаспадыня
Пасцель наслала,
Не наслала сон,
Як на злосць.
A віною ўсяму
Гаспадыня.
На бяссонне не варта злець.
Тут і мёртвага
Вас падыме,
Уздыхне маснічына ледзь.
Тут закрыцца б
Шляхетнай дужцы.
Толькі лез маладзік
Напралом.
Я варочаўся ў раскладушцы,
Як анёл...
З запасным крылом.
Урбаністычнае імгненне
Хоць адыдзіся ад акна,
Ды наракай на долю злую:
Адпіхваецца ледзь яна,
Рукамі ўсё слабей вяслуе.
Налёгла заграбае ён —
Аж сэрцаў чуецца біццё.
Плывуць удвух, як i спакон,
У забыццё...
Занадта клапатліваму мужу
Гатоў бядак
У мак разбіцца,
Каб толькі жонку апрануць.
На неапранутую быццам
I ў думках боязна зірнуць!
Нячысцік вінаваты
Віною ён, нячысцік той,
Дальбог жа, не хлушу:
Падбіў прасіцца на пастой,
Адкрый жа мне душу!
Бадай бы чмут
Засмяг i счах,
Няўжо й яму няўцям,
Што ў веснавых тваіх вачах
Зацесна ўжо чарцям?!
Высокая падушка
Над лесам гэтак задажджыла,
Здавалася, усяму капец.
Ззалелы, вымаклы да жылы,
Ускочыў пaд страху хлапец.
У леснічоўцы — леснічоўна.
Бацькі якраз на кірмашы!
Ноч нахапілася раптоўна.
Яна i ён.
I ні душы.
Пагасла млявай зоркі плошка.
На дыбачках ідзе спалох.
Ані канапы,
Ані ложка,
На ix, дваіх,—
Адзін палок.
Адгарадзіліся падушкай
I пажадалі добрых сноў.
А сэрца, як званок пад дужкай.
I трохі страшна лесуноў!
Хаця не росна,
I не млосна,
I не кусаюць камары,
Ды невыносна,
Немілосна,
Сон не прыходзіць —
Хоць памры!
Як праглынуўшы тапарышча,
Стаіць начлежнік,
Смех i' грэх!
— То пачакай...
Блінцоў напрышчу...
— Не трэба, дзякуй за начлег...
— Упірысты такі чаго ты,
Ці наварочаўся калод?
Праводжу, адчыню вароты.
— Сам пералезу цераз плот!
— Куды табе! Патуж папружку...
Пачырванела да вушэй.—
Не пералез цераз падушку,
A бацькаў плот —
Куды вышэй!..
Каўказскія дарогі
Важнасць растрасе тут.
Лоб,
Раўнівец строгі,
Мацай пакрысе
Ды
Важ у думках рогі.
«Абдымі суседа!» —
Паварот дарогі.
У гарах для брытвы
Не шукай разетку.
Дакажы свой спрыт ты
Пагукай суседку.
Тут не трэба тэнтаў.
А рака такая,
Як ад аліментаў,
Пад зямлю ўцякае.
Медзвядзём з бярлогу
Не вядзі разведку,
Знай адну дарогу:
«Не ўпусці суседку!»