Выбрать главу

‘O ja?’

‘Hij heeft een heleboel ervaring met talen.’

‘Dat was de onvriendelijkste opmerking die je had kunnen maken.’

‘Wat?’

‘Laat maar. Ga verder.’

‘Hij is oud, Louis. Hij heeft een massieve dosis binnen gekregen van iets dat veel weg heeft van methusalixer, een hele tijd geleden. Hij zei dat hij het heeft afgepakt van een boze tovenaar. Hij is zo oud dat zijn grootouders zich de Val van de Steden nog herinnerden.

Weet je wat hij aan het doen is?’ Haar glimlach werd ondeugend. ‘Hij is bezig aan een soort pelgrimstocht. Lang geleden heeft hij een gelofte afgelegd dat hij naar het punt zou lopen waar de Boog op de aarde steunde. Daar is hij nu mee bezig. Al honderden jaren lang.’

‘Het punt waar de Boog op de aarde steunt?’

Teela knikte. Haar glimlach was stralend, en ze genoot duidelijk van de grap, maar in haar ogen lag nog iets.

Louis had in Teela’s ogen liefde gezien, maar nog nooit tederheid. ‘Je bent er trots op dat-ie dat doet! Kleine idioot die je bent, weet je dan niet dat er geen Boog is?’

‘Dat weet ik best, Louis.’

‘Waarom vertel je het hem dan niet?’

‘Als je dat doet, kijk ik je nooit meer aan. Hij heeft er een te groot gedeelte van zijn leven aan besteed. En hij doet goede dingen. Hij is redelijk goed thuis in een aantal ambachten, en die kennis draagt hij op zijn reis naar de tegendraaiwaarts uit.’

‘Hoeveel kennis kan hij met zich meedragen? Hij kan niet al te intelligent zijn.’

‘Nee, dat is hij ook niet.’ In haar woorden klonk door dat dat haar ook niet zoveel kon schelen. ‘Maar als ik samen met hem over de Ringwereld trek, kan ik een heleboel mensen een heleboel dingen leren.’

‘Ik wist dat dat zou komen,’ zei Louis. Maar toch deed het pijn. Wist ze dat het pijn deed? Ze wilde hem niet aankijken. ‘We waren een dag of wat tussen die winkels voor ik besefte dat jullie mijn cyclette zouden volgen, niet mij. Hij had me verteld over Hal — Hal — over de godin en de zwevende toren die wagens naar zich toetrok, en dus gingen we daarheen.

We bleven in de buurt van het altaar, en wachtten tot we jullie cyclettes zouden zien. Toen begon het gebouw in stukken en brokken uit elkaar te vallen. Daarna begon Zoeker …’

‘Zoeker?’

‘Zo noemt hij zich. Als iemand vraagt waarom, dan kan hij uitleggen dat hij op weg is naar het steunpunt van de Boog en hem vertellen over de avonturen die hij heeft beleefd … begrijp je?’

‘Jah.’

‘Hij begon de motoren van alle oude wagens te proberen. Hij zei. dat de bestuurders altijd hun motor afzetten als ze werden opgebracht door het krachtveld van de verkeerspolitie, zodat hun motor niet uitbrandde als ze hier binnenvlogen.’

Louis en Spreker en Nessus keken elkaar aan. De helft van de zwevende wagens deed het misschien nog!

‘We vonden een wagen waarmee we konden vliegen,’ zei Teela. ‘We zaten achter jullie aan, maar in het donker moeten we jullie voorbij zijn gevlogen, maar gelukkig werden we door het krachtveld gegrepen omdat we te snel hadden gevlogen.’

‘Gelukkig, ja,’ zei Louis. ‘Ik geloof dat ik vannacht de sonische‘ klap hoorde, maar ik ben er niet zeker van.’

Zoeker was opgehouden met praten. Hij leunde op zijn gemak tegen de muur van de slaapkamer, en keek Spreker aan, op zijn gezicht een flauwe glimlach. Spreker keek terug. Louis kreeg de indruk dat ze allebei dachten over hoe het zou zijn om tegen de ander te vechten.

Maar Prill keek uit het raam, en op haar gezicht lag een angstige uitdrukking. Toen het gejammer van de wind toenam tot een wild huiverde ze.

Misschien had ze wel eerder wolkenformaties van dit type geziene Kleine asteroïdegaten, snel gerepareerd, altijd ergens anders,’ maar altijd gefotografeerd voor de nieuwstapes of wat ze op de Ringwereld in plaats daarvan hadden. Altijd iets waar je bang voor was, de Oogstorm. Lucht die brullend werd weggezogen, de interstellaire ruimte in. Een wervelstorm op zijn kant, met onderaan een gat dat je even definitief kon wegzuigen als een zeepbel in de afvoerpijp van een badkuip.

Even laaide het geraas van de wind heftiger op. Teela fronste bezorgd haar voorhoofd. ‘Ik hoop dat het gebouw massief genoeg is,’ zei ze.

Louis was verbaasd. Wat is ze veranderd! Maar de Oogstorm had haar rechtstreeks bedreigd, die laatste keer.

‘Ik heb jouw hulp nodig,’ zei ze: ‘Ik wil Zoeker vasthouden, weet je.’

‘Jah.’

‘Hij mij ook, maar hij heeft een eigenaardig eergevoel. Ik probeerde hem over jou te vertellen, Louis, toen ik hem moest proberen naar het zwevende gebouw te krijgen. Hij kreeg het heel erg te kwaad, en hield op met me te slapen. Hij denkt dat ik van jou ben, Louis.’

‘Slavernij?’

‘Slavernij voor vrouwen, denk ik. Jij vertelt ’m wel dat ik niet van jou ben, hè, Louis?’

Louis voelde een pijnlijk brok in zijn keel. ‘Het zou een heleboel uitleg kunnen besparen als ik je gewoon aan hem verkocht. Als je dat tenminste wilt.’

‘Je hebt gelijk. Dat wil ik, ja. Ik wil de Ringwereld rondtrekken met hem. Ik hou van hem, Louis.’

‘Nou en of. Jullie waren voor mekaar in de wieg gelegd,’ zei Louis Wu. ‘Jullie ontmoeting was een voorbestemd iets. De honderd miljard mannen en vrouwen die precies hetzelfde van elkaar dachten …’

Ze keek hem met een heel twijfelende uitdrukking op haar gezicht aan. ‘Je bent toch niet … sarcastisch aan het doen, Louis?’

‘Een maand geleden wist je het verschil nog niet tussen sarcasme en een glastransistor. Nee, het gekke is dat ik helemaal niet sarcastisch doe. De honderd miljard mannen en vrouwen doen er niet toe, omdat zij geen deel uitmaakten van een er-is-verdomme-geen-gerechtigheid genetisch experiment van de poppenbazen.’

Opeens keek iedereen hem gespannen en oplettend aan. Zelfs Zoeker staarde naar hem om te proberen erachter te komen waar iedereen naar keek.

Maar Louis keek alleen maar naar Teela Brown.

‘We zijn neergestort op de Ringwereld,’ zei hij zacht en vriendelijk, ‘omdat de Ringwereld jouw ideale omgeving is. Jij moest dingen leren die je niet op Aarde kon leren, die je blijkbaar nergens binnen de bekende ruimte kon leren. Misschien waren er ook andere redenen — een beter soort methusalixer bijvoorbeeld, en meer ruimte om je heen — maar de belangrijkste reden dat je nu hier bent is om te leren.’

‘Om wat te leren?’

‘Pijn, blijkbaar. Angst. Het besef dat je iets hebt verloren. Je bent nu heel anders dan je was toen je hier landde. Daarvoor was je een soort … abstract iets. Heb je ooit je teen gestoten?’

‘Ik geloof het niet.’

‘Heb je ooit je voetzolen verbrand?’

Woedend keek ze hem aan. Ze wist het nog.

‘De Leugenaar is op de Ringwereld neergestort om jou hier te: brengen. We hebben een paar honderdduizend kilometer afgeleg. om jou bij Zoeker af te leveren. Je cyclette bracht je precies naar de plek waar hij was, en kwam precies op die plek in het kracht veld terecht, omdat Zoeker de man is die je bent voorbestem’’ lief te hebben.’

Teela glimlachte toen ze dat hoorde, maar Louis lachte niet terug.

Hij zei: ‘Je geluk vereiste dat je de tijd moest krijgen om he te leren kennen. Daarom hingen Spreker-tot-Dieren en ik o’: onze kop …

‘Louis!’

boven een afgrond van dertig meter. En dat zo’n twintig uur lang. Maar dat is nog niet het ergste.’

‘Dat hangt af van hoe je het bekijkt,’ gromde de Kzin.

Louis negeerde hem. ‘Teela, je bent verliefd op me geworden omdat dat je een motief gaf om mee te gaan met de expeditie naar de Ringwereld. Je houdt nu niet meer van me omdat je niet mee’.; van me hoeft te houden. Je bent er. Arrivé. En ik heb om dezelfde reden van je gehouden, omdat het geluk van Teela Brown mij lie dansen als een marionet …