Dağlayan, məhv edən ən kəskin zəhər,
Bu əclaf dünyada vecsiz ağıdan
Daha çox cinayət törədən qatil.
Sən deyil, mən satdım sənə zəhəri.
Yemək al, cana gəl. Artıq əlvida!
Gəl, şəfa dermanı, xilaskarım ol.
Əziz Cülyettanın məzarında mən
Görəcəyəm senin zövqünü hökmən.
Gedirlər.
İkinci səhnə
Rahib Lorensonun hücresi.
Rahib Covanni daxil olur.
Covanni. Müqəddəs atamız, qardaşım, ehey!
Rahib Lorenso daxil olur.
Lorenso.
Rahib Covanninin səsidir bu səs.
Mantuyadan gəldin? Tez danış görüm,
Romeo ne dedi? Məktub vermədi?
Covanni.
Xəstələrə baxan, o yalmayaq
Rahiblə birlikdə getmək istədim.
Onu soraqlaşıb tapdım evində.
Bu vaxt gəldi tibbi nəzarətçilər,
Taun düşən evdə olduğumuzdan,
Müdhiş yoluxmadan şübhələnərək
Bizi qoymadılar çıxaq bayıra,
Qapını bağlayıb möhürlədilər.
Daha Mantuyaya gedə bilmədim.
Lorenso.
Yaxşı, necə oldu, Romeo üçün
Yazdığım məktubu kim apardı bəs?
Covanni.
Göndərə bilmədim, budur, məndədir.
Qorxunc yoluxmanın zəhmindən onu,
Bir adam tapmadım, qaytarım sənə.
Lorenso.
Ah, uğursuz tale! Dinimiz haqqı,
Məktubda çox vacib bir xəbər vardı
Onun yolda bu cür ləngidilməsi,
Çox böyük fəlakət törədə bilər.
Covanni, qardaşım, get, mənə ling tap.
Tez gətir hürcəmə.
Covanni. Yaxşı, bu saat.
Gedir.
Lorenso.
İndi sərdabəyə tək getməliyəm.
Üç saatdan sonra qəşəng Cülyetta
Ölüm yuxusundan ayılacaqdır.
Romeo bir xəbər bilmədiyiçün
O mənə lenətlər yağdıracaqdır.
Yenə Mantuyaya məktub yazaram.
Romeo buraya gəlenə kimi
Cülyetta hücrəmdə qalar gizlicə.
Ah, yazıq qızcığaz ölü diyarda
İndi diridiri yatır məzarda.
Gedir.
Üçüncü səhnə
Qəbiristanlıq. Kapulettilərin sərdabəsi. Paris ilə əlində gül və məşəl gətirən nökər daxil olurlar.
Paris.
Məşəli mənə ver, çəkil bir yana.
Yox, söndür məşəli, məni görərlər.
Get, o ağacların altında uzan,
Söykə qulağını bir çuxur yerə.
Torpaq bomboş olur qəbiristanlıqda,
Addım atılantək eşidəcəksən.
Bir səs gələn kimi o saat fıt çal,
İndisə mənə ver sən o gülləri.
Di get, əməl eylə dediklərimə.
Nöker (kənara).
Tək qalmaq dəhşətdir qəbirstanlıqda.
Qorxuram, neyləyim, əlacım nədir?! Gedir.
Paris.
Örtüm yatağını güllərlə, ey gül!
Yorğanın daşlardır, döşəyin torpaq.
Sənin məzarmı şeh ilə deyil,
Odlu göz yaşımla yuyaram ancaq.
Bu fani dünyada necə ki, varam,
Hər gecə üstündə ağlar, ağlaram.
Nökər fit çalır.
Oğlan xəbər verir, nəsə var demək,
Hansı avaradır gələn bu gecə,
Mənim matəmimi gör pozur necə?!
Əlində məşəl var?!
Gizlənim gərek.
Gizlenir. Romeo ilə Baltazar əlində məşəl, ling və külüng daxil olurlar.
Romeo.
O lingi, külüngü mənə ver, tez ol.
Götür bu məktubu, saxla bir yerdə,
Onu səhər tezdən atama çatdır.
Məşəli mənə ver. Ancaq sən canın,
Nə səsimi eşit, nə üzümü gör,
Get burdan, işimə mane olma gəl.
Zövcəmin üzünü görməkdən ötrü
Ölüm yatağına girirəm indi.
Onun barmağında məzara gedən
Qiymətli üzüyü çıxarım gərək,
Mühüm bir iş üçün mənə lazımdır.
Odur ki, get burdan, dayanma artıq.
Əgər geri dönüb sən məni pussan,
Allaha and olsun, səni doğrayıb,
Səpəcəyəm bütün tikələrini
Bu acgöz, bu doymaz qəbirstanlığa.
Bu zülmət gecətək qorxunc qərarıra
Tufanh dənizdən, ac bir pələngdən
Daha amansızdır, daha qəddardır.
Baltazar. Gedirəm, mən sizə mane olnıaram.
Romeo.
Onda dostluğunu sübut edərsen
(Ona pul verir).
Al. Xoşbəxt ol, sağ ol, ey yaxşı adam.
Baltazar (kənara).
Yox, burda dayanıb gözləyim xəlvət.
Baxışı müdhişdir, niyyəti dəhşət.
Gizlənir.
Romeo.
Ey ölümün acgöz mədəsi, məzar,
Dünya gözəlini uddun sən, murdar!
İylənən ağzmı açıb mən indi
Sənə təzə yemək yedirəcəyəm!
Sərdabeni açır.
Paris.
Bu ki sürgün olmuş o Montekkidir.
Qaynımı öldürdü, qardaş dərdindən
Cülyetta ağlayıb, köçdü dünyadan.
O rəzil burada dolanır niyə,
Gəlib ölüləri təhqir etməyə?
Onu tutacağam. (İrəli çıxır).
Dayan, ey alçaq!
İndi də ölüdən qisas alırsan?
Sürgündən qaçıbsan, dustaqsan mənə.
Tabe ol, gəl, gedək, sən ölməlisən.
Romeo.
Düzdür, ölməliyəm, gəldim bununçün.
Çıx, get, əziz cavan, toxunma mənə,
Gəl, sınağa çəkmə bu divanəni.
Düşün öldürdüyüm bu gənclər haqda,
Onların bu acı taleyindən qorx.
Dayan, cin atına mindirib məni,
Sən məni yenidən günaha salma.
Allaha and olsun, ey nəcib oğlan,
Mən səni özümdən artıq sevirəm.
Buraya gəlmişəm silahlanaraq
Yalnız özözümdən qisas almağa.
Qaç burdan, get, yaşa, sonra de fəqət,
Bir dəli eylədi mənə mərhəmət.
Paris.
Andm da, sözün də iyrəncdir, iyrənc.
Mən səni tuturam bir cani kimi.
Romeo.
Meydan oxuyursan sən mənə, oğlan?
Eləsə möhkəm dur indi yerində.
Vuruşurlar.
Nökər.
Aman, Allah, onlar vuruşurlar ki,
Gedim, tez çağırım keşikçiləri.
Gedir.
Paris (yıxılır).
Ölürəm, qəbri aç, insafın varsa,
Məni Cülyettanın yanına uzat.
Ölür.
Romeo.
Səni bu arzuna çatdıraram mən.