* * *
Zbiary, o serca, ŭsie svaje žadanni,
Sad asałody chaj vartujuć zdani,
I ŭ sadzie na łaskavuju travu
Sadzisia ŭnočy, a ŭstavaj uranni.
* * *
U žycci być razvažlivym treba va ŭsim,
I pra spravy Susvietu nie viedać zusim,
I pakul u ciabie josć jazyk, vočy, vušy,
Treba być i niamym, i slapym, i hłuchim.
* * *
Pić dy z hožaj bavić čas pryhoža
Lepš, čym kryvadušničać varoža,
Jak u piekła pjanych upiakuć,
Dyk skažy, chto raj ubačyć moža?
* * *
Ty ŭ pałonie duchmianaŭ nie budzieš kali?
Što tabie pryhažosć i niahožasć dali?
Jak ty navat Zamzam ci žyvaja krynica,
Usio roŭna schavaješsia ŭ sercy ziamli.
* * *
Ciulpan štorannia achinajecca rasoj,
Fi'jałka chilicca ŭ łahodzie łuhavoj.
Klanusia, mnie butony tyja daspadoby,
Što padbirajuć kryssie vopratki svajoj.
* * *
Starasć — dreva sa słabymi karaniami,
Ščok majich hranaty pasinieli sami,
Dzviery, dach, scien čatyroch padpory
Zaniapali — i čakaj, što ruchnuć dniami.
* * *
Dzień minuŭ — zabudź jaho namier,
Dniu, jaki nie nadyšoŭ, nie vier,
Nie hladzi ni ŭ prošłasć, ni ŭ nastupnasć,
Nie marnuj žyccia, žyvi ciapier.
* * *
Pryjšoŭ ci vyjšaŭ ja — takoj biady.
I moj utok sciače, ŭciače kudy?
Ci ad ahniu niabiesnaha sumlenna
Na dym zharajuć ludzi, jak hady?
* * *
Znajsci b heta miesca spakoju ŭ žycci.
Ci doŭha darohaj biaskoncaj brysci?
Choć mieć by za tysiačy hod spadziavannie
Travinkaju z serca ziamli prarasci.
* * *
Toj čałaviek, chto vusnam smiech pačuty daŭ,
Harotnikam adčaj samoty luty daŭ,
Jak ščascia nam nie daŭ — markocicca nie budziem,
Paradujemsia — tysiačam pakuty daŭ.
* * *
Zakony viečnasci nie razumiejem ni ty, ni ja,
Piśmiony nieba pračytać nie ŭmiejem ni ty, ni ja,
Zasłonaj zmrok sens tajamnicy zasłaniŭ,
Kali ŭpadzie zasłona, nie ŭcalejem ni ty, ni ja.
* * *
Šaban abraziš, kažuć, chmielem čaš,
Nie pi ŭ Radžab ty — miesiac boha ŭvaž,
Šaban, Radžab — cviarozasciu sviatyja,
Napjomsia ŭ Ramadan — jon miesiac naš.
* * *
Vinar, my pjom, nie prapivajem klok,
My mokniem u vinie, čaho ž ty ŭzmok?
Pjom kroŭ łazy, ty smokčaš kroŭ ludskuju,
Razvaž cviaroza, chto ž z nas kryvasmok?
* * *
Dzie kumirni, jak huryi,— šlach moj tudy,
Chaj nie viedaje kubak abrazy vady.
Kažuć: chaj tabie nieba pašle pakajannie,
Jak pašle, adašlu, kab nie viedać nudy.
* * *
Niahodaŭ, što ŭ časie ciakuć chutkaciečna, nie bojsia,
I losu, jaki pratryvaje niaviečna, nie bojsia,
Addaj viesiałosci adziny svoj mih
I dnia, što prajšoŭ, što idzie, niedarečna nie bojsia.
* * *
Rasa zastyła ŭ ružy na dałoni — hoža,
Tvar zaravokaj zasvitaŭ na ŭłonni — hoža,
Pra znikły dzień što b ni kazaŭ — niahoža,
Viasioły budź, zabudź toj dzień, bo sionnia — hoža.
* * *
A majstra toj, jaki stvaryŭ ludziej, staranny
Navošta daŭ im niedachopy i zahany?
Jak formy dobryja, našto ich razbivać,
Błahi'ja, dyk čyje praviny pakarany?
* * *
Jak ščoki ciulpanu abmyje viasna,
Z pašanaj schilisia nad čaraj vina.
Zirni na travu i zapomni siahonnia,
Što z prachu tvajho zaŭtra ŭzydzie jana.
* * *
U koła našaj radasci, biady
Pačatku i kanca znajdzi slady.
Nichto dakładna nie skazaŭ pra toje,
Adkul pryjsci nam i pajsci kudy.