Я - паўтарацца не аматар,
Але і змоўчаць не магу:
Фальсіфікатар-плагіятар
Рашыў падставіць мне нагу.
Заўчора стала мне вядома,
Што нейкі пэцкаль-абармот
(Янкоўскі скажа: «Пустадомак!»)
Пусціў свае падробкі ў ход.
Нікчэмнай зайздрасцю натхнёны,
Пад стыль падладзіўшыся мой,
Ён бэсціць добрыя імёны
Бездапаможнаю хлуснёй.
Катэгарычна пратэстую!
Пакуль жыву на свеце сам -
Я праўду чыстую, святую
На глум паскудніку не дам!
Няўжо ён думае, зламыснік,
Што ў зман грамадскасць увядзе?
Ды трыста раз ён дробна дрысне,
А гэткай рэчы не складзе!..
Го, колькі ёсць іх, тарбахватаў,
Таўстых кішкой, пустых душой, -
Уласнай славы малавата,
Дык смоллю ліпнуць да чужой.
Ад гэткіх праўды не чакайце!
Таму я вам і гавару:
Чытайце, з розумам чытайце
Мой «Сказ пра Лысую гару»!
1973
3. Другое і апошняе папярэджанне падробшчыкам
Літаратуру і мастацтва,
Што ўзносяць сэрцы да вышынь,
Тысячаногі спрут мяшчанства
У петлях хоча задушыць.
А я ў камуны сімвал веру,
Якому век не змізарнець,
І тому спруту-ненажэру
Я аб'явіў вайну на смерць.
Вайна на смерць!.. А нейкі пэцкаль
Пустыя смешыкі свае
З дзяшовай прымессю эстэцкай
За сказ мой гнеўны выдае.
Таму хачу я папярэдзіць
Апошні раз: канчай, махляр,
Мазгі падробкамі вярэдзіць -
Набудзь у працы ўласны твар!
А ўсім даследчыкам я раю:
Сядзіце, гніды падшчамя,
І дайце дзякуй, што хаваю
Сваё сапраўднае імя.
Бо як на грудзі перад вамі
Павешу ўвесь іканастас
Ды калі бразну медалямі -
Дык і кандрашка хопіць вас!..
А чытачам замест «бывайце»,
Як і раней, я гавару:
- Чытайце, з розумам чытайце
Мой «Сказ пра Лысую гару»!
1975