– Jasna cholera… – jęknął Fairfax. – A Die Organisasie?
– Nikt o nich zbyt wiele nie wie – odparł Alvy. – Ponieważ jednak M szesnaście prowadzi ich akta, to samo robi CIA. To ponoć podziemna organizacja białych emigrantów z Afryki Południowej, próbujących przygotować spisek mający za zadanie obalenie rządu ANC i przywrócenie stanu z dawnych dobrych dni. Bogaci dranie… bogaci, rasistowscy dranie. Znani także jako „Trzecia Siła” albo „Pajęcza Sieć”. W zeszłym roku Interpol umieścił ich na swojej liście czynnych organizacji terrorystycznych.
Kiedy Alvy wyszedł, Fairfax się zachmurzył.
Co superbogata ultraprawicowa południowoafrykańska organizacja i elitarny oddział specjalny mogą chcieć od leżącej na takim zadupiu amerykańskiej bazy sił powietrznych?
Hot Rod Hagerty i Nicholas Tate podeszli od razu do prezydenta, a Elvis zajął się rannym kolegą – Maszyną Miłości.
Schofield stał pośrodku pomieszczenia dekompresyjnego, a obok niego Gant.
Skinęła głową w kierunku Hagerty’ego i Tate’a.
– Znaleźliśmy ich we wnętrzu Marine One, w kapsule ewakuacyjnej prezydenta. Ukrywali się tam.
– Hagerty pewnie zaraz przejmie dowództwo – mruknął Schofield.
– Jest najwyższy rangą.
– Nigdy nie był w ogniu.
– Cholera…
Kilka metrów od nich Mózgowiec i Herbie Franklin siedzieli przy komputerze.
– I co? – spytał Schofield, podchodząc do nich.
– Bardzo dziwne – odparł Herbie i wskazał na ekran. – Niech pan popatrzy:
0S(00D)7-A ZAPIS DOSTĘPU 7-3-010229027
CZAS KLUCZOWE DZIAŁANIE OPERATOR ODPOWIEDŹ SYSTEMU
06.30:00 Sprawdzian stanu systemu 070-67 Wszystkie systemy operacyjne
06.58:34 Rozkaz zamknięcia 105-02 Uruchomienie zamknięcia
07.00:00 Sprawdzian stanu systemu 070-67 Wszystkie systemy operacyjne (w trybie zamknięcia)
07.30:00 Sprawdzian stanu systemu 070-67 Wszystkie systemy operacyjne (w trybie zamknięcia)
07.37:56 UWAGA: zakłócenie zasilania System Awaria zlokalizowana H awaryjnego w terminalu 1-A2
Brak sygnału zwrotnego z: TRACS, SYS AWAR-1, RAD KOM-SFERA, WSN, WY FAN
7.38:00 UWAGA: moc zasilania System Terminal 1-A2 nie odpowiada awaryjnego 50%
08.00:15 Rozkaz wyłączenia zasilania 008-72 Odłączenie zasilania głównego (terminal 3-A1)
08.00:18 Uruchomienie zasilania System Zasilanie awaryjne start awaryjnego awaryjny operacyjne. Protokół oszczędnego zasilania Aktywizacja protokołu oszczędnego zasilania działanie wszystkich systemów istotnych
08.01:02 Wpisany rozkaz zwolnienia 008-72 Otwarcie drzwi 003-SE zamknięcia specjalnego (terminal 3-A1)
08.04:34 Wpisany rozkaz zwolnienia 008-72 Otwarcie drzwi 062-Z zamknięcia specjalnego ____________________(terminal 3 A1) ____________________
08.04:55 Wpisany rozkaz zwolnienia 008-72 Otwarcie drzwi 100-Z zamknięcia specjalnego (terminal 3-A1)
08.21:30 Rozkaz zamknięcia systemu 008-93 BŁĄD SYSTEMU: system kamer nadzorczych (terminal nadzorczych już wyłączony 1-A1) z powodu protokołu niskiego zasilania
– Zaczyna się normalnie – dodał po chwili Herbie. – Standardowy sprawdzian systemu dokonany przez lokalnego operatora. To pewnie któryś z operatorów konsolet w głównym hangarze na poziomie ziemi. O szóstej pięćdziesiąt osiem następuje zamknięcie, wpisane przez operatora kodem sto pięć – zero dwa. To ktoś wysoko postawiony, bo prefiks sto pięć oznacza pułkownika lub wyżej. Prawdopodobnie był to pułkownik Harper. Potem jednak, o siódmej trzydzieści siedem, coś musiało się stać na poziomie pierwszym i w tym momencie wysiadła niemal połowa zasilania awaryjnego.
– W skrzynkę przełącznikową trafiła rakieta – oświadczył Schofield, przypominając sobie potyczkę z avengerami wyposażonymi w wyrzutnie stingerów – właśnie w hangarze na poziomie pierwszym.
– No dobrze… – mruknął Herbie. – To by wyjaśniało sprawę. W tej skrzynce przełącznikowej mieściły się generatory zasilania awaryjnego. Ale to… – Wskazał na kolejną linijkę tekstu na ekranie.
08.00:15 Rozkaz wyłączenia zasilania 008-72 Odłączenie zasilania głównego (terminal 3-A1)
– Ktoś wyłączył zasilanie główne – powiedział. – Dlatego nie mogłem później wyłączyć kamer nadzorczych. Widzicie – to mój wpis o ósmej dwadzieścia jeden. Mój kod operatora to zero zero osiem – dziewięćdziesiąt trzy. Problem polegał na tym, że ktoś inny – operator zero zero osiem-siedemdziesiąt dwa – wyłączył kamery, odcinając zasilanie główne. Kiedy odcina się zasilanie główne, system przełącza się samodzielnie na zasilanie awaryjne, teraz jednak – z powodu tej rakiety – pozostała jedynie połowa zasilania awaryjnego, które na dodatek szybko słabnie. Gdy włącza się zasilanie awaryjne, system wyłącza wszystkie mniej potrzebne odbiorniki prądu – takie jak dodatkowe oświetlenie i kamery nadzorujące. Na tym właśnie polega protokół oszczędnego zasilania, o którym tu mowa.
– Tak więc wyłączając zasilanie główne, operator wyłączył kamery… – myślał głośno Schofield.
– Właśnie.
– Nie chciał, by go widziano.
– Więcej… Proszę zobaczyć, co zrobił potem. Wpisał trzy specjalne kody zwalniające zamki – raz o ósmej zero jeden i dwa razy o ósmej zero cztery – i otworzył troje drzwi.
– W czasie pięciominutowego okienka?
– Zgadza się.
– Które drzwi otworzył?
– Sekundę… zaraz sprawdzę. – Herbie wcisnął kilka klawiszy. – Najpierw zero zero trzy SE. – Na ekranie pojawił się schematyczny rysunek Strefy 7. – Oto i one. Awaryjny Szyb Ewakuacyjny.
– A pozostałe dwa?
– Zero sześćdziesiąt dwa Z i sto Z… – powiedział Herbie, sprawdzając schemat. – Zero sześćdziesiąt dwa W oznacza: „drzwi sześćdziesiąt dwa zachód”, ale to by oznaczało, że to było…
– Co? – spytał Schofield.
– Sześćdziesiąt dwa zachód to drzwi pancerne, zamykające idący na zachód tunel kolei X na poziomie szóstym…
– A trzecie drzwi? Sto zachód?
– Przy nich kończy się tunel kolei X, przy jeziorze Powell, jakieś sześćdziesiąt pięć kilometrów na zachód stąd. Sto zachód to drzwi zabezpieczające, wychodzące na jezioro.
– Po co ktoś miałby otwierać te drzwi? – zdziwił się Mózgowiec.
– Po to, żeby wpuścić swoich kumpli. Aby pomogli mu wywieźć stąd łup.
– A pozostałe dwa wejścia?
– Żeby stąd wyjść.
– Ale dlaczego odciął prąd? – spytała Gant.
– Zamierzał wyłączyć kamery nadzorujące. Nie chciał, aby siły powietrzne widziały, co robi – odparł Schofield.
– To znaczy co? – spytał Mózgowiec. Schofield i Gant wymienili się spojrzeniami.
– Nie chciał, by widzieli, jak uprowadza chłopca – wyjaśnił Schofield i zwrócił się do Herbiego: – Możesz się dowiedzieć, kim jest operator zero zero osiem – siedemdziesiąt dwa?
– Pewnie. – Herbie zaczął szybko pisać i po chwili zawołał: – Mam!
Na ekranie pojawiła się lista nazwisk. Schofield przeglądał ją przez chwilę i zatrzymał się przy jednym z nich.
008-72 BOTHA, Gunther W.
– Kto to jest? – spytał.
– Skurwysyn – odparł jakiś głos za ich plecami. Był to prezydent, który podszedł do nich.
– Botha… – wyrzucił z siebie z obrzydzeniem. – Powinienem był się domyślić.
– Południowoafrykański naukowiec, pracujący tu nad szczepionką – wyjaśnił po chwili. – Jeśli zawierasz pakt z diabłem, powinieneś się spodziewać, że wróci i ugryzie cię w tyłek…
– Dlaczego miałby zabierać chłopca?
– Kapitanie, sinowirus zabija zarówno ludzi białych i czarnych, bezpieczne są przed nim jedynie osoby pochodzenia azjatyckiego. Chłopiec został stworzony genetycznie jako uniwersalna szczepionka – zarówno dla białych, jak i dla czarnych. Jeżeli poda się szczepionkę tylko białym, tylko oni przeżyją epidemię spowodowaną sinowirusem, ale jeżeli Botha pracuje dla ludzi, o których myślę…