Дърк спусна подводницата още малко и я позиционира на три метра над хребета.
— Готови за снимки!
Самър включи двете външни камери, монтирани на стабилизаторите на подводницата, и провери състоянието им на монитора.
— Камерите работят. Свали ни точно над хребета!
Дърк насочи подводницата напред, следвайки скалистия хребет, издигнал се над морското дъно. Близнаците работеха в синхрон с научноизследователския кораб „Александрия“ на НАМПД, който малко преди това бе изследвал района с помощта на многолъчев сонар. Изучаваха този активен разлом край бреговете на Мадагаскар с надеждата да започнат да предсказват по-добре земетресенията и предизвикваните от тях вълни цунами. Видеофилмът, заснет от подводницата, щеше да даде на геолозите на борда на кораба основна представа за района. Впоследствие подводницата щеше да се потопи отново и да постави на морското дъно наземни датчици, които да регистрират всяка сеизмична активност.
Реализирането на проекта изискваше участието на хора с познания и умения в най-различни области, което бе добре дошло за близнаците. Дърк бе завършил морско инженерство, а Самър бе специализирала океанография, което свидетелстваше, че и двамата са наследили любовта на баща си към морето. Бяха постъпили в НАМПД едва преди няколко години, но бързо оцениха възможността да обикалят земното кълбо и да разгадават всевъзможни морски тайни и започнаха да й се наслаждават. Най-хубавата част от работата им бяха онези проекти, в които можеха да вземат участие и тримата, както се бе случило неотдавна край бреговете на Кипър, където бяха открили древни артефакти, свързани с Исус Христос.
— Минаваме километър номер осем от подводния хребет, който сякаш няма край — обяви Дърк два часа след началото на плаването им над подводния възсед. Силното течение се опитваше неуморно да ги изтласка встрани, а Дърк трябваше да стиска здраво щурвала и да коригира курса, от което ръцете започнаха да го болят.
— Да не ти омръзна вече? — попита Самър.
Дърк погледна еднообразното кафяво дъно под краката им.
— Не бих имал нищо против да зърна някоя китова акула или гигантска сепия.
Продължиха да следват хребета още час, преди Дърк да отбележи, че акумулаторите им са на изчерпване.
— Борбата ни с течението изхаби акумулаторите по-бързо от предвиденото. Предлагам да изплаваме скоро.
Самър погледна изминатото разстояние.
— Какво ще кажеш да минем още шестстотин метра? Така ще ги закръглим точно на дванайсет хиляди!
— Дадено.
Изминаха последния участък и Дърк спря подводницата, докато Самър изключи видеокамерите. Тъкмо започна да изпразва баластните резервоари, когато Самър посочи нещо през илюминатора.
— Какво е това? Не е ли корабокрушение?
Дърк погледна и видя неясен силует, разположен далеч отвъд обхвата на външните прожектори.
— Възможно е — каза той, включи баластната помпа и насочи подводницата напред.
Пред погледите им изникна огромен черен корпус, който постепенно прие очертанията на кораб. Когато приближиха още малко, успяха да различат и най-дребната подробност от напълно запазения на вид кораб, потънал абсолютно изправен. Маневрираха на метър-два от морското дъно и приближиха средата на корпуса му, за да го огледат по-добре. Прожекторите осветяваха червената боя, с която бе покрит корпусът, и им позволяваха да видят всяко нитче.
— Сякаш е потънал току-що — каза Дърк и издигна подводницата покрай корпуса и над палубата. Там, в предната част на кораба, забелязаха три големи отворени люка. Дърк насочи подводницата към носа. Минаха точно над товарните трюмове, в които нямаше нищо освен вода. Обърнаха назад, огледаха щирборда и надстройката на кърмата, спуснаха се точно пред мостика. Надзърнаха през прозорците от разстояние само няколко метра, но помещението бе празно.
— Като че ли част от електрониката около щурвала липсва — каза Дърк. — Възможно е да е потопен нарочно.
— Трябва да се обадим в „Лойдс“ в Лондон — каза Самър. — Никога не съм виждала подобно девствено корабокрушение. Трябва да е потънал съвсем наскоро.
— Предполагам, че е станало преди няколко месеца, ако съдя по степента на обрастване на корпуса.