Так

Хоць ядлоўцам стань пад елкай,
Хоць альхою над ракою,
Стань хоць ягадай, хоць рыбай,
Ці хоць воўкам, хоць мядзведзем -
А туга ў грудзях збалелых
Застанецца там тугою,
Як яе не выракайся...

...Вырас дуб.
Пчала, збірайся".

Залатая Кайса - ф-ф-ы-ы-р па Сонца
Ветрам у пабітае аконца,
Калі вырас дуб на Свят-гары...

Капялюш услед
прыўзняў Стары.

Верны вешчы Вяйнямёйнен выпеў
Дом і хутар...

Каб я з'еў і выпіў,
Наспяваў гарэлку і кансервы...

Выпіў я...
заплакаў...
мусіць, нервы...

Ой, жураўку, жураўку,
Чаго крычаш на ранку?..

Ой, як жа мне не крычаць? -
Трэба высака лятаць...

Ой, высока, высака
Ды ад дому далёка...

Упаў камень дый ляжыць -
На чужыне цяжка жыць...

Як прыдзецца захварэць -
Няма каму пажалець...

Як прыдзецца паміраць -
Няма каму пахаваць...

Кулікамі над балотам
Плачуць тут па мне і ў Крэве...
Не такі ўжо я гаротны!
Што вы ўсе, як падурэлі?

Я жывы - дык я здаровы,
А здаровы - дык багаты,
А багаты - дык шчаслівы,
А шчаслівы - дык крылаты, -

І магу я сам ускрыліць,
Паляцець да роднай хаты!..

"Не бывае, каб бяскрылы,
А лятаці можа.
Ды бывае, што нямілы,
А такі прыгожы.

І бывае, што крылаты,
А не трэба крылы.
І бывае, што багаты,
А такі нямілы..." -

Плача і спявае маці
Над калыскаю маёй...

...Я ўсё прыбраў, спарадкаваў у хаце
І паляцеў за залатой пчалой.

Пакуль ляцеў, вярэдзіла адно:
Што не зашкліў пабітае акно.

На дальняй старане
Мне наплывае ў сне
Дом з Дубам пад акном
За дымам-туманом...
А там, у тумане,
А там, у тым акне,
А там няма мяне
На роднай старане...

Там босыя сляды,
Там неба ў галубах,
Там ад жывой вады
Так горка на губах...
Там жытам узыйшлі
І запляліся ў лёс
Спеў сцішанай зямлі,
Гнеў зрушаных нябёс...

Мне птушкай з выраю
Да Дому прылятаць
І абдымаць зямлю,
І неба цалаваць...
А як таму не быць -
Дык хоць бы сном праплыць,
Хоць дымам-туманом
Над Дубам пад акном...

З дальняй стараны да Дому
Сам гукаюся самому,
Тому Дому, Дубу тому -
І плывуць, як сны,
З дальняй стараны дадому
З дальняй стараны дадому
З дальняй стараны дадому
Дым ды туманы...