Ой ты Кайса мая Вольга -
Над ракою-лёсам вольха...
Ой ты Кайса сон-Наталля...
Тут жанчына без імя:
"Ты ж казаў, што іх няма!.."
Тут яны і надавалі
Мне
ды ўсе, каб выбіраў,
З кім лятаць, калі паспаў -
І я ў Крэва
да сяброў.
- Во!.. А дзе ты быў? Здароў! -
Па плячах Лявон з Ляксеям. -
Ты б нам дзевак не падсеяў
Са сваіх?.. Бо на вяселлі
Гэткіх, як твае, няма.
І нявеста без імя.
Ё-маё!.. Маё вяселле
У жанатага ў мяне!
І па ўсіх кутах паселі,
Што віселі на сцяне...
Гімназіст, капрал і Юха,
І Стары, і бляха-муха,
Медсястра, і дзевы з Ахтам,
Што са Стапуліхай...
"Ах ты!..
Стапуліха, раз'яціттваюмаць,
Навучы мяне лявоніху скакаць!"
"А ці будзем мы скакаці, а ці
Ты пярвей мяне памні, памалаці!"
"Я з табой скакаць лявоніху хачу,
А пасля цябе памну, памалачу!"
"Ступуліху ды Стапуль палюбіў,
Стапулісе Стапулёначка зляпіў.
Хоць гаўняны Стапулёначак
Ды затое без пялёначак".
"Ані кроку я дахаты, пакуль
Цісне кнопкі на гармоніку Стапуль.
Ён заняты гарманістаю,
А я той, якую ціскаю".
"Не пайду я сала есці датуль,
Пакуль грае на гармоніку Стапуль.
Хоць я сала больш за музыку люблю,
Але я паабяцала Ступулю".
"Стапуліха, як ты малада была
Дык каня паіла з чорнага катла.
А як стала ты кацёл стапуліць,
Дык ня можа конь ня есці, ня піць".
"А ў начное гэта я ці ня я
Пасвіць гнала твайго здыхлага каня?
А твой конь у маю чорну траву
Толькі звесіў-перавесіў галаву.
А мой конь, рухавы коніку
Цісне кнопкі на гармоніку.
А ягоны конік рупіцца -
І таўчэ мяне і рухаецца".
"А скажы ты, раскажы ты, Станіслаў,
Як ты гэтакім канём рухавым стаў?
Рухавейшым за рухавы калаўрот,
Як каню твайму ўляцела муха у рот!"
"А я гэтакім-такім рухавым стаў
Як у паху Стапуліхі паскакаў.
Як не спаў я соннай мухаю,
Стапуліху рухаў-рухаўся".
"Стапуліха, раз'яціттваюмаць,
Ты давай мне рухаць-рухацца-даваць!"
"Каб не спаў ты з бляхай-мухаю,
Заскачу цябе зарухаю!"
"Каб я рухаў і зарухаў белы свет
Ты купі мне для каня веласіпед.
Будзе ён круціць педалямі,
Буду я канём з медалямі..."
І тут пчала - каня! Ах, бляха-муха!..
Бадай бы срачка ў залатое бруха
Табе, кусачка, авадня сяструха!..
Ну, а цяпер паслухай, засяруха...
Шалёная шаша ад Крэва да Варшавы!
Нябёсы п'е нагбом Мядзведзіца з Каўша,
І ў кожным з нас душа
разбойніка Варавы -
Вясёлая гульба, віно і анаша.
З чаго гульба пайшла?.. Забылася прычына!
З таго, што ў нас жыццё - адно і на глыток!
І ў нас адна на ўсіх - навошта больш? - жанчына,
Калі адзін канец - і ўсім у той жа бок!
"А ну нам раскажы, як ты да нас блудзіла!
А ну нам пакажы кайфовае кіно!
А ну ўсё загалі!.. "
"Ты меней пі,вадзіла!
Ці, калі хочаш, пі! Усё на ўсіх адно..."
Як смокча! - ах ты, б..! Як языком казыча!
Мы б не ўзялі з сабой старой якой каргі!..
"Гэй, музыку гучней, бо за вакном кыгыча,
І хто б гэта мог быць?! - кы-гы! кы-гы! кы-гы!"
А хто б ні быў - пляваць! Я сам сябе не помню!..
Забыўся, хто я ёсць!.. Крумкач? Пугач? Удод?..
І нахі-
ля-
ецца, плыве на захад поўня
Над скошанай шашой, што ўпаварот -
на ўсход.
Вадзіла, ты куды?! Мне ў гэты бок не ўспешкі!..
Там на мяне сіло! Я выскачыў з яго!
Дык для чаго - назад?
Які язык у Гнешкі!..
Але ж не жыць было - на ўсходзе - са свайго.
Ні анашу курыць, ні піць было ў астрозе!..
Я заплаціў за ўсё! Я ўсе вярнуў даўгі!..
Ды што за птушка там - наперарэз дарозе?!
Пра што яна крычыць: "Кы-гы! Кы-гы! Кы-гы!"
Мне патакае ўсё - яна не патакае!..
І што гэта за крык,
і што гэта за знак? -
Я б разгадаў, але
кампанія такая! -
І Гнешцы ўсё адно - і хто крычыць, і як.