якое я паліраваў бруском маралі
падалі падалі падалі падалі
падла
2000
АМБРОФКУСЫ АЭРАПЛАННЫЯ АФРЫКОЗНЫЯ
прымусілі вусатыя Сталіны
іх сляпых сівых байцоў роты смяротнікаў
верыць у тыя слівовыя сцягі
на якія я зазвычай
стаўлю стаўбун-бубен
з белым аўстрыйскім віном
і мальтыйскім селядцом
ад якіх мне робіцца дрэнна
тады падаюць каменьчыкі
з Ціхага акіяна і просяцца
у акварыум
да аднавокай камбалы
і трохвокай воблы
якіх я кармлю глюкозай
Вы абавязаны зразумець
маю маніякальнасць
у гэтым увесь пральны парашок
смак Дзе няма мяне
ёсць толькі газета
з маім запечаным сопушным фотаздымкам
ар грум фрунтрум з гэтых слоў
і пачалося вялікае падарожжа
у краіну цудаў сэрца загіне
вырасце кувалда валёнкавая
пярчонкавая
Я не буду яе грызці а праглыну
мне напляваць
хутка паміраць
роўна праз 1000 год
таму і не толькі
за хоўткай я хаваю жукоў
што размаўляюць на мове вятроў
і азбуцы Морзэ мордай
сябе клічу і ўхваляю
за сваю непаўторную тупасць
апранаюся як правадыр пралетарыяту
зрэдку індзеец ці індыец
заўсёды камсамолец
з панкаўскім білетам
гадам гадамі
мой сябра сядзіць у танку
бо падарожнічаць лепш гэтак
магчыма від транспарту
вусічнага вылузаўся з кукалкі
какаінавага ідыятызму
футурызму постмадэрнізму
поі-дэрнізм
дэрматыт
вочы
вочы
вочы вы
пахмурнелі пакрыліся лакам
пухам і пярхою
і глазурай мазутам
і фактурай сталі
для карціны факт
цяпер выцягну парабэлум
і застрэлю астральную лямпачку
няхай свеціць мне паходня
заціснутая рукамі маёй каханай
якая стаіць у бірузовым кабінеце
і даўно змуміфікаваная
для лепшага жыцця
фікусы кактусы шматкусы
крокусы сідарукасы мускусы
клопусы тараканусы біфштэкусы
я лячу як аэраплан
гудзю грымю рыкю
зараз халера ясная нарэшце
нараджу нешта падобнае
на гарбатнік
нап'юся гарбаты
і з'ем шакаладку
зразумейце хваробу
не жадаю выходзіць на памост
там тарарам
таму заўтра вазьму гіру
і падару бацьку
няхай займаецца спортам
я яго люблю маму таксама
а шханку хачу
таму на хвілінку
спыніце гадзіннікі маторы
у лес пайду закрычу
дрэннымі беларускімі словамі
балкампёсамі рознымі аблаю дрэвы
таму алес штопар
зямля вогнішча і вада
22.02.1998
АФРЫКОЗА ПРА ЗАХВОРВАННЕ НА ВАЙНУ СУСВЕТНУЮ 102-Ю
1.
Замярзаў я пад крыкамі гарматаў
3 похваў выцягваў пэндзлевы нож
I выразаў ім на соснах хатапхаў
гэтак у вайну я тварыў
вясной
калі месяц іскрыўся бравадна ад пылу дажджу промні пражэктараў размаўлялі
на мове Кру
Ды я няньчыў дзяўчынку
па імені Танк
і ў зубах маіх
грымелі сталёвыя пломбы
ад зайздрасці паміралі фашысты
але мне было пофігу
Я толькі раздражняўся
захутваўся ў драп колеру фініка
і піў з гарбастай пляшкі ром
этыкетка абвяшчала нямецкі марш
і было б няблага кусаць фарш нейкага звера
2.
Спіны кітоў накшталт лопасцяў
выломвалі з вады хвалі
жорсткасці Нараджалі
Падлодкі губатыя зубатыя
цокаліся аб камяні
уцякаючы ад калючых мінаў
гэтак некалі мы паядалі міндаль
у перапынах між выбухаў
і енкаў квадратных самалётаў
потым снілі самавітых баб
хацелі вельмі
апраналі іх у фартэпіянны шоўк
і барабанныя каралі
сядзелі сядзелі каля мора
у акопах
шкрэблі на твары
прыгожыя падобныя на сашчэпкі шнары
Былі мужчынамі
3.
Не
Не быў я героем краіны
я любіў забіваць толькі глянцавых камароў
прыкладам сваім баявым
не заахвочваў
а добра кагосьці даставаў
Мае думкі амаль пацыфіста
я не любіў афіцэраў
яны празвалі мяне люцыферам дабра
I таму я крывіўся
уключаў патаемна бра
калі аб'яўлялі сімфонна атаку
Я марыў аб леце
Бо з залацістага неба
будуць падаць сонечныя ананасы
жыў адным словам
гномам