ПАБЛА ПІКАСО
(ПІКІ КЛАСНЫЯ ПА БЛАТУ АД ГОРНАЙ КАСЫ)
Напэўна і ў Афрыцы ёсць мястэчка Малага
там пластыка ластаўкі ляжыць
на ружовых палёх контура талага
там дзяўчынкі ходзяць на шарах
і птушка Герніка сядзіць на зламаных марах
САЛЬВАДОРУ ДАЛІ
(ДАЛЯГЛЯД ТОЛЬКІ ДЛЯ БАГАТЫХ
ДЭЛЬФІНАЎ - ДАЛІ БОГ)
Геній з вусамі да неба
кактэйль размешваў на крыві
Грамадзянская вайна! - крычалі
гішпанцы з шаблямі крывымі
але жанчына Галантна
перабірала белымі пальчыкамі
раяль выбіваў Далягляд
на сініх палотнах варанчыкамі
і полымя скручвалася ў спружыны
і застыгала залатымі шынамі
на якіх былі дэльфіны
ІЛЛЮ ЗДАНЕВІЧУ
(ЗДАНЬ НАД БЕЗДАННЮ)
Гузікі бліскалі ў Піцеры і Парыжы
напэўна хруць персвеці рынерыжы
як вядома акрэслілася не здань
ды вялікі творца пляваў у бездань
яго прозвішча фіксавалі градусы
моцнага напою футура-фабусы
ГЮНТЭРУ ЮКЕРУ
(ЮНКЕРС ДЫМЕЎ НАД КУРСКАМ)
Чалавек у панцыры з кінетычных цвікоў
ён нарадзіўся напэўна ўзімку
калі месяц быў маленькай срэбнай радзімкай
на малочным целе вякоў
бачыце як замест зорак-моржыкаў
на чорным небе выспяваюць вожыкі?
АМАДЭО МАДЫЛЬЯНІ
(ЗАДУМЕННАЯ МАДЭЛЬ ДЫЗЕЛЯ)
Пяшчотная ручка дзяўчыны як ліяна
Далонька выцягнулася ў накірунку
фартэпіяна
Ножка выцягнулася як у балеце
Твар у берэце падоўжыўся ў прадчуванні
кавалера
3 ружовай карціны сыпалася карыца
шпалерная
Лірычны свет быў пад аховай рыцара вернага
I нехта стаяў на сінім балконе і паліў цыгарэту
Ён глядзеў як унізе варушыцца
геаметрызаваная карэта
ЭНДРУУАЕТУ
(ЭЛІКСІР ЭНДАКРЫНОЛАГА)
Сярод амерыканскіх прэрый жыве паэт
Тэмпера матылькамі асядае на герб
На ржавых даляглядах спявае дуэт
У ім бяруць удзел герб і капялюх-брыкет
Тут любы штрых не падобны на штык
Шыхт гэтых карцін — паэтычны шык
***
па берасцейскіх аблоках Так
пусцілі перформанса ток
я стаю з малатком у цягніку
я таварыша Брэнера б'ю
у аблоках сядзіць балабух
гэта можа лоб кнігі нервовай «брэменскі
пісталет»
гэта можа лабок правакатара Брэнера
моцна б'ю малатком і абцасам гада
атрымай дэбошу лішайны білет
ад беларускага боса
па самыя зубы шкілет
косці і скура
2000
ПРЫГАЎСКІЯ ХАКУСАІ
Твар выцягнуты як у жырафы
У чалавека ў аквалангу.
Ён напэўна напалову дыназаўр,
Гэты чалавек падобны на жырафу.
У яго ёсць машына — рафінаваны рафік.
Яны абодва рахіты
У яго была клікуха — Фікус ціхі
Бо мог ён выпіць пляшку воцату піцерскага.
Так - аквалангіст, вядома, марынаваны
рахітык.
Бо ён літаратурны крытык.
Зрэдку ён ужывае новакардзін.
Апе жырафы — гэта дзеці дыназаўраў
Без аквалангаў.
Там-тарам-там-там.
Аквалангі-тарам-там-там.
Дыназаўры-тарам-там-там.
Жырафы-тарам-там-там.
Чалавекі-тарам-там-там.
Там-тарам-там-там.
1997
КАКОСЫ I ПАЛЬМЫ ВАЗНЯСЕНСКАГА
Перабіраю касеты магнітафонныя як косці.
Пераглядаю сваім вокам людажэрскім
этыкеткі
— паўсюль аксамітныя какосы.
Мне патрэбныя людзі!
Але няма,
Бо прайшла мода.
Я - апошні, з людажэрскім вокам,
Лячу ў ракеце на Венеру.
Няма чалавека ў яйкавых вокнах —
Можа, будзе на новай планеце?
Углядаюся да болю ў вакуумную прастору.
I раптам там бачу нейкую бутлю з коркам.
Этыкетка абвяшчае — рыцына!
I далей рыцарская прыпіска:
«Прымаць па сталовай лыжцы штодня
усім людажэрам з планеты Зямля,
пакуль іх мазгі падобныя на пальму».
2000