Спектакль Слонімскага народнага тэатра “Папараць-кветка” паказвалі па Беларускім тэлебачанні. Тэатр з ім аб’ездзіў амаль усю Беларусь.
Да спектакля “Папараць-кветка” былі выпушчаны афішы, а таксама праграмкі: адна на беларускай мове 3000-м накладам, другая да фестывалю – на рускай мове накладам 1000 экземпляраў.
Слонімскай “Пінскай шляхце” – 30 гадоў
Сёлета грамадскасць Беларусі адзначыла светлы юбілей – 200-годдзе з дня нараджэння класіка беларускай літаратуры Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча (1808-1884). Творчасць нашага песняра звязана і з нашым родным горадам Слонімам. А справа вось у чым.
30 гадоў таму, 17 студзеня 1978 года, у Мінску ў Доме літаратара адзначалася 170-годдзе В.Дуніна-Марцінкевіча. Вечар тады адкрыў і вёў паэт Анатоль Вярцінскі. Пра жыццёвы шлях песняра цікава распавёў Генадзь Кісялёў. А кампазітар Ігар Лучанок напісаў і выкананаў новую песню на словы Дуніна-Марцінкевіча.
Пасля ўрачыстай часткі на сцэне сталічнага Дома літаратараў адбылася прэм’ера спектакля ў пастаноўцы Слонімскага народнага тэатра. Гэтай прэм’ерай была “Пінская шляхта”.
Калі верыць даследчыку творчасці Язэпу Янушкевічу, “Пінская шляхта” Вінцэнтам Дуніным-Марцінкевічам была напісана ў 1866 годзе, а ўпершыню апублікавана ў газеце “Вольная Беларусь” у 1918 годзе. Пастаўлена “Пінская шляхта” упершыню была ў Менску ў 1925 годзе.
Прэм’ера слонімскай “Пінская шляхта” у Мінску прайшла на “біс”. Вельмі цікавы вобраз Кручкова стварыў артыст тэатра Аркадзь Будзілаў. З гэтай пастаноўкі гледачы ўбачылі, што артысту файна ўдаюцца вобразы сатырычнага характару.
У ролі Куліны былі занята артыстка Людміла Клімовіч. Дарэчы, гэта родная сястра Алега Лойкі. Пра яе, як артыстку, рэжысёр спектакля і кіраўнік народнага тэатра Мікалай Варвашэвіч пасля спектакля сказаў, што з Людмілай Клімовіч лёгка працаваць, яна хутка ўжываецца ў ролю, дапамагае працаваць маладым, карэктуе мову артыстаў, падказвае, як лепш вырашыць тую ці іншую сцэнічную сітуацыю.
Ціхона Пратасавіцкага і Івана Цюхай-Ліпскага добра сыгралі артысты Аляксандр Рыжкоў і Віктар Шчарбакоў. Грышку і Марыську ігралі Людміла Кісялёва і Анатоль Цярэнін. Дарэчы, і сам рэжысёр Мікалай Варвашэвіч стварыў на сцэне цікавы, самабытны вобраз Харытона Куторгі.
Гэта было ў Мінску роўна 30 гадоў таму. Пасля спектакля да слонімскіх артыстаў падыйшлі і сказалі словы падзякі Максім Танк, Ігар Лучанок, Анатоль Вярцінскі, Анатоль Сабалеўскі і іншыя дзеячы беларускай культуры. А Максім Танк ад імя Саюза пісьменнікаў БССР нават выступіў і павіншаваў слонімцаў з вялікім поспехам.
Да гэтай прэм’еры ў Слонімскай друкарні была выпушчана праграмка “Пінскай шляхты” і арыгінальная афіша (мастак Уладзімір Жук). А ў Мінску да вечарыны надрукавалі запрашальны білет.
Рэпертуар Слонімскага народнага тэатра (1948-1987 г. г.)
(Спіс няпоўны)
“Алазанская даліна” К.Губарэвіча, І.Дорскага. Рэжысёр М.Фрыдман.
“Апошнія” М.Горкага, 1963 г. Рэжысёр М.Фрыдман.
“Барабаншчыца” А.Салынскага, 1968 г. Рэжысёр М.Варвашэвіч.
“Бацькаўшчына” К.Чорнага. Рэжысёр М.Фрыдман.
“Васа Жалязнова” М.Горкага, 1973 г. Рэжысёр М.Варвашэвіч.
“Выгнанне блудніцы” І.Шамякіна, 1961 г. Рэжысёр М.Фрыдман.
“Вясёлка” М.Заруднага, 1959 г. Рэжысёр М.Фрыдман.
“Вяселле з пасагам” М.Дзяканава, 1951 г. Рэжысёр М.Фрыдман.
“Вясковыя перажыванні” Л.Шараградскага, 1961 г. Рэжысёр М.Фрыдман.
“Вяртанне” А.Кузьмічова. Рэжысёр М.Фрыдман.
“Ганка” У.Галубка”, 1972 г. Рэжысёр М.Варвашэвіч.
“Гняздо глушака” В.Розава, 1982 г. Рэжысёр М.Варвашэвіч.
“Глыбокая плынь” І.Шамякіна, 1959 г. Рэжысёр М.Фрыдман.
“Дзіўны доктар” А.Сафронава, 1971 г. Рэжысёр М.Варвашэвіч.
“Добрая памяць па сходнай цане” В.Іпатавай. Рэжысёр М.Варвашэвіч.
“Жаніцьба Бялугіна” А.Астроўскага. Рэжысёр М.Фрыдман.
“Зялёная вуліца” Л.Акулава. Рэжысёр М.Фрыдман.
“Іголка і штык” А.Галіева, 1967 г. Рэжысёр Б.Бруснікаў.
“Ілюшка смяецца” М. Віннікава, 1974 г. Рэжысёр М.Варвашэвіч.
“Калі кахаеш” М.Гарулёва, 1969 г. Рэжысёр М.Варвашэвіч.
“Капітан у адстаўцы” В.Сімукова. Рэжысёр М.Фрыдман.