Тры камедыі

СЭР ЭНДРУ

Надзвычайна ўдала, далібог!

СЭР ТОБІ

Добра, проста добра.

БЛАЗЕН

(спявае)

Пакуль любіцца, любіся;
Пакуль молад, весяліся,
        Не марнуй начэй.
Заляцанняў час кароткі.
Пацалунак мой салодкі.
        Ну, хадзі ж хутчэй.

СЭР ЭНДРУ

Салодкамоўны галасок, слова рыцара!

СЭР ТОБІ

Як шклом па піле.

СЭР ЭНДРУ

Невыносна шкляны, дальбог жа!

СЭР ТОБІ

Калі слухаць носам, дык хоць і соладка казытна, але ўсё-такі праціўна. Дык мы пусцім неба ўпрысядкі ці не, я пытаюся? Спудзім сыча такой кругавой застольнай, каб ёю тры душы выматала, га? Пачнём?

СЭР ЭНДРУ

Калі вы мяне паважаеце, то давайце. Я на кругавых застольных пры добрай закусі сабаку з’еў.

БЛАЗЕН

Пры нашай мілэдзі, сіньёр, ёсць сабачкі, што і падкусяць і з’ядуць каго хочаце.

СЭР ЭНДРУ

Дзіва што — з’ядуць! Спяём «Ты круцель».

БЛАЗЕН

«Памаўчы, круцель» — гэту, рыцар? Я вымушаны буду ў песні называць вас круцялём, рыцар.

СЭР ЭНДРУ

Э, ці ўпершыню я даю падставу людзям называць сябе і круцялём і плуцягам. Пачынай, блазнота. Пачынаецца так: «Памаўчы, круцель».

БЛАЗЕН

Я ніколі не пачну, калі буду маўчаць.

СЭР ЭНДРУ

Ой, бесталковы, дальбог. Пачынай!

Спяваюць кругавую застольную.

Уваходзіць МАРЫЯ.

МАРЫЯ

Што гэта за каціны канцэрт вы тут развялі? Калі мілэдзі яшчэ не паклікала дварэцкага і не загадала пратурыць вас за вароты, то можаце мне ні ў чым не верыць.

СЭР ТОБІ

Ваша мілэдзі — кітаянка, мы — палітыкі, Мальвольё — навушнік, а наша тут тройца — «Тры веселуны». Я што — не адзінакроўны з ёй? Не з аднаго з ёй гнязда? Тралі-валі, графіня вялікая!

(Спявае.)

«У біблейскім Вавілоне
Быў я ў жончыным прыгоне».

БЛАЗЕН

Забі мяне гром, рыцар, ён — выліты блазен.

СЭР ЭНДРУ

О так, такія кулькі ён, захацеўшы, адлівае не блага; я таксама добры адлівака. У яго гэта выходзіць больш далікатна, а ў мяне затое больш натуральна.

СЭР ТОБІ

(спявае)

«Тыдні два пасля каляд...»

МАРЫЯ

Цішэй, богам прашу,— цішэй!

Уваходзіць МАЛЬВОЛЬЁ.

МАЛЬВОЛЬЁ

Шаноўныя гулякі, вы павар’яцелі, ці што? Няўжо вам не стае розуму, прыстойнасці, гонару, нарэшце, каб не рабілі стукату-грукату, як бляхары, у глухую поўнач? Ці, можа, вы лічыце дом маёй гаспадыні піўнушкай, што гарлапаніце свае кравецкія дрындушкі, не сцішаючы ні буянага разгулу, ні голасу? Ёсць у вас хоць якая павага да месца, людзей на гэтым месцы, хоць які-небудзь такт, скажыце вы мне?

СЭР ТОБІ

Такт, сіньёр, мы ў сваіх песнях трымаем. Правальвай!

МАЛЬВОЛЬЁ

Сэр Тобі, вы прымушаеце мяне выпаліць вам адкрыта ўсё. Мая гаспадыня распарадзілася давесці вам да ведама, што хоць яна і прыняла вас, як сваяка, у свой дом, тым не менш яна не мае нічога агульнага з вашымі папойкамі. Калі вы можаце адмежаваць сябе ад усіх вашых непрыстойнасцей, вы — жаданы госць у гэтым доме. Калі ж не, то будзьце ласкавы развітацца з ёй. Яна з вялікай ахвотай пажадае вам шчаслівай дарогі.

СЭР ТОБІ

«Разлука надышла.
Ну, што ж, бывай!»

МАРЫЯ

Сціхніце, дарагі сэр Тобі.

БЛАЗЕН

«Журбу ў вачах За ўсмешкай не хавай».

МАЛЬВОЛЬЁ

Вы што — здзекавацца?

СЭР ТОБІ

«Не, не памру! Ніколі не памру».

БЛАЗЕН

Сэр Тобі, міленькі,— вярзеш муру.

МАЛЬВОЛЬЁ

Гэта не робіць вам вялікага гонару.

СЭР ТОБІ

«Нам прэч яго прагнаць?»

БЛАЗЕН

«Ну, гэта так сказаць».

СЭР ТОБІ

«Пайшоў у будку, пустазвон!»

БЛАЗЕН

«Ах, не, глядзі — цябе ж прагоняць вон».

СЭР ТОБІ

Збіліся з панталыку, спявак. Не туды заехаў.— А ты што там у яе — вялікая шышка, шаноўны? Дварэцкі — гэта ўсяго толькі лёкай, халуёк. Ці ты думаеш, што калі ты такі анёлак, дык не павінна быць ні піражкоў, ні піва?