Я й рад бы, але ж крыху страшнавата:
Трыбух для жоўці шкодны — вось бяда.
А як наконт грудзінкі, вы — не хваты?
З хранком сярдзітым? Смачная яда.
КАТАРЫНА
З’ем, не пытай: я ўсё гатова з гора
Са смакам з’есці.
ГРУМ’Ё
Так,— не без прычын.
Але ж хранок — ён можа ўзбурыць горыч.
КАТАРЫНА
Грудзінку прынясі, а хрэн пакінь.
ГРУМ’Ё
Без выбару: альбо хранок з гарчыцай,
Альбо нічога; выбар невялік.
КАТАРЫНА
Не раздражняй, каварная лісіца,
Мяне харчы цікавяць, а не лік.
Я з голаду не знаю, дзе прысесці.
Хутчэй прынось абы-якую дрэнь:
Дзве стравы ці адна — абы пад’есці.
ГРУМ’Ё
Ну, што ж, цудоўна: я прыношу хрэн.
КАТАРЫНА
Душыся хрэнам сам, ілгун каравы;
Пайшоў адгэтуль, чортаў абармот!
Кпіць проста ў вочы пералікам страваў,
Калі ў мяне к спіне прысох жывот.
Чума на вас усіх, на вашу зграю!
Ты чуеш,— прэч, у будку марш сваю.
Уваходзіць ПЕТРУЧ'Ё з талеркай у руках, за ім — ГАРТЭНЗ'Ё.
ПЕТРУЧ’Ё
Катулечка, ну як ты пажываеш?
ГАРТЭНЗ’Ё
Сумуеце, сіньёра?
КАТАРЫНА
Не, пяю.
ПЕТРУЧ’Ё
Развесяліся, глянь разок з усмешкай,
Які ў цябе руплівы, добры муж:
Сам пёк, сам смажыў, поркаў галавешкі,
Не ў свой упрогшыся мужчынскі гуж,—
I вось прынёс, каб заслужыць падзяку
Хаця б за ўвагу, клопаты.
(Ставіць талерку на стол.)
Маўчыш?
Відаць, мае прысмакі не да смаку
I за старанні мне ў падзяку — шыш.
(Да слуг.)
Прыміце прэч!
КАТАРЫНА
Прашу вас, не прымайце.
ПЕТРУЧ’Ё
За харч падзякуй, звычай ёсць такі.
Хто дзякуе, тым кажуць: «Спажывайце».
КАТАРЫНА
Што ж, дзякуй.
ГАРТЭНЗ’Ё
О, жаніх, вы гаваркі
Прыдзірлівы педант, што нам аж сорам.—
Сіньёра, я падсяду ў пару к вам.
ПЕТРУЧ’Ё
(шэпча на вуха Гартэнз'ё)
Гартэнз’ё, ты адзін з’еш гэты скорам.—
Жуй, жуй, каток, работу дай зубам,
Бо час бяжыць, а мы павінны сёння
Дапяць у Падую пад ноч хаця
I там гульнуць. Журботнае дзіця,
Пакінь нуду. Дзе пешкі, а дзе конна
Даедзем, дойдзем — і на людным сходзе
Так здзівім свет раскошаю абноў —
Шаўкамі плаццяў па агюшняй модзе,
Плюмажаў, фіжмаў, брыжаў і штаноў,
Капелюшоў, візітак, руж і рушак,
Пярсцёнкаў, завушніц, калье, камей
I розных фінціфлюшак і бразгушак,
Што зайздрасць вочы выесць у гасцей.
Ты скончыла жаваць? Кравец чакае,
Каб аксамітам твой аздобіць стан.
Уваходзіць КРАВЕЦ.
Ідзі сюды. Чаго дрыжыш, як Каін?
Кладзі тавар.
Уваходзіць КРАМНІК.
А што ў цябе, кафтан?
КРАМНІК
Капелюшок, сіньёр, для ваша кіска.
ПЕТРУЧ’Ё
Ну-ну, развязвай вузел, пакажы.
А гэта што тут — плісавая міска,
Кіла ці вымя дойнае казы?
I ты асмеліўся мне ў дом прыстойны
Прынесці бессаромна гэту дрэнь —
Курыны вылівак, благі падойнік,
Што хоць варон пужаць на кол надзень?
Цьфу! Забірай свой лямец і па згодзе
Паказвай большы.
КАТАРЫНА
Гэты — самы шык.
Цяпер капелюшы малыя ў модзе,
Блін-капялюш — апошняй моды крык.
У свеце ўсе прыстойныя жанчыны
Такія носяць.
ПЕТРУЧ’Ё
Вось і ты, калі
Пакорнай, свецкай станеш, Катарына,
Сабе закажаш гэты самы блін,
А да тае пары не мар аб новым.