Ну як, праняло? А цяпер выклікай астатніх акцёраў. Вось гэта — Грэкулесаўскі стыль, разбойніцкі. Каханак — ён слязлівейшы.
ХВІГА
Францішак Дудка, наладчык арганных мяхоў.
ДУДКА
Я тутака, Пятрусь Хвіга.
ХВІГА
Дудка, ты возьмеш на сябе Фісбу.
ДУДКА
Фісбу? А хто гэта? Хіба вандроўны рыцар?
ХВІГА
Гэта паненка, якую будзе кахаць Пірам.
ДУДКА
Не, далібог, не давайце мне жаночай ролі. У мяне ўжо вусы растуць.
ХВІГА
Гэта не мае розніцы. Ты будзеш выступаць у масцы, а гаварыць можаш самым танюткім голасам.
МАТАВІЛА
Калі знойдзецца маска, дайце мне згуляць таксама і Фісбу. Я буду красамоўнічаць жахліва танюсенькім галаском: «Хвіся, Хвіся!», «Ах, Пірам, каханак мой ненаглядны! Я твая мілая Фісба, я твая абранніца дарагая!..»
ХВІГА
Не, не... Ты згуляеш Пірама, а ты, Дудка, Фісбу.
МАТАВІЛА
Ну, добра! Падавайся далей.
ХВІГА
Беньямін Недаедак, кравец.
НЕДАЕДАК
Мы тут, пане Хвіга.
ХВІГА
Беньямін Недаедак, ты згуляеш Фісбіну матку. Тамаш Храпа, бляхар.
ХРАПА
Вось я, трасцы з хваробаю.
ХВІГА
Ты — Пірамаў бацька, а я — Фісбін бацька. Зэдлік, сталяр, табе даручаецца роля льва. Ну вось, здаецца, і ўсе асобы размеркаваны.
ЗЭДЛІК
А ці ёсць у цябе львіныя рэплікі? Калі ёсць, давай адразу, а то мне навука ідзе, як сырое гарыць.
ХВІГА
Тут і вучыць няма чаго, згуляеш без рэплік: табе давядзецца толькі рыкаць.
МАТАВІЛА
Дайце і мне льва згуляць! Я так буду рыкаць, што ў вас сэрца будзе радавацца; я так буду рыкаць, што сам герцаг скажа: «Ну-тка, хай рыкне яшчэ разок, хай рыкне яшчэ разок».
ХВІГА
Калі ты рыкнеш на ўсё горла, ты перапалохаеш герцагіню і ўсіх паненак. Яны закрычаць, а то і самлець надумаюць, а гэтага хопіць, каб нас усіх павесілі на адным дубе.
УСЕ
А-га-га, перавешаюць нас усіх — і квіта.
МАТАВІЛА
Святая праўда, сябры. Калі мы ў пух і прах перапалохаем мамзэляў, дык лепшае платы і шукаць не давядзецца. Але я так расчулю свой арган, што буду рыкаць, як галубяня ў гняздзечку, я буду рыкаць, як той салавейка ў садзе.
ХВІГА
Апроч Пірама, табе і гуляць нікога нельга, бо Пірам — пісаны прыгажун, кавалер на ўсе сто, з манерамі, выкшталцоны, словам, цюцелька ў цюцельку такі, як ты... Табе проста на раду напісана гуляць Пірама.
МАТАВІЛА
Згода, пераканалі, я бяруся. А ў якой барадзе з ім выстаўляцца?
ХВІГА
У якой хочаш.
МАТАВІЛА
Дык я зарэкамендую яго з барадой саламянага колеру, альбо з вогненна-рудою, альбо нават з пурпуроваю, альбо, лепш за ўсё, з барадой па-натуральнаму жоўтай, ну, як французская крона.
ХВІГА
Французская карона?!. Да твайго ведама, асобныя прадстаўнікі французскай кароны зусім безвалосыя, і табе, у такім разе, давялося б гуляць з паголенай пысай... Шаноўныя панове, калі ласка, вось вашы ролі. I пры гэтым прашу вас, малю і заклінаю, каб да заўтрашняй ночы ўсё ведалі назубок. А заўтра ноччу мы спаткаемся ў замкавым лесе, за вярсту ад горада: там і наладзім пры месяцовым асвятленні сваю рэпетыцыю. Бо сабярыся ў горадзе — прычэпяцца розныя разявакі, салапякі, расплявузгаюць загадзя аб нашым намеры. За гэты час я складу спіс рыштунку для нашага спектакля. Яшчэ раз нагадваю — не падвядзіце.
МАТАВІЛА
Прыйдзем, пра што гаворка. Збяромся і прарэпеціруем свае ролі на ўлонні прыроды бязбоязна і бессаромна. Каб нам не пляснуцца тварам у гразь — трэба старацца. Да скорай сустрэчы!
ХВІГА
Сустрэча — каля Старога дуба.
МАТАВІЛА
Добра. Са скуры павылузваемся, а будзем на месцы.
Выходзяць.
ДЗЕЯ II
Лес непадалёку ад Афін.