Тры камедыі

(Засынае )

Уваходзяць ПУК і ДЗЯМЕТРЫЙ.

ПУК

Ха-ха! Смяльчак! Дык ты баішся бою?

ДЗЯМЕТРЫЙ

На месцы стой, каб стрэцца мне з табою.
Я ўсё вакол агойсаў самапасам,
Ды ўбачыцца не змог з табой сам-насам.
Ты дзе цяпер?

ПУК

Хадзі сюды, я тут.

ДЗЯМЕТРЫЙ

Заплаціш за круцельства, баламут.
Альбо лепш сам табе я заплачу...
Як я стаміўся, як я спаць хачу!..
Улягуся, напэўна, дзе стаю.
А стане днець — знайду душу тваю.

(Кладзецца і засынае.)

Уваходзіць АЛЕНА.

АЛЕНА

О доўгая, зняможлівая ноч,
Дай месца дню! Прыспеш свае хвіліны!
Каб ад людзей, што жорсткія, як нож,
Хутчэй змагла я адысці ў Афіны.
Хай сон, што засціць зрок і долі злой,
Мяне схавае ад мяне самой.

(Кладзецца і засынае.)

ПУК

Толькі трое? А для спісу
Трэба нам чатыры пысы.
Вунь ідзе: як ноч — пагляд.
Купідон найпершы хват:
Зводзіць з розуму дзяўчат.

Уваходзіць ГЕРМІЯ.

ГЕРМІЯ

Я падаю ад смутку, ад знямогі,
Калючкі колюць, мочыць рос макрэдзь.
Я ледзь іду, я ледзь паўзу, а ногі
Не могуць за жаданнямі паспець.
Спыніцца мушу. Ды прашу ў нябёсаў,
Хай літасцяць Лізандраваму лёсу.

(Кладзецца і засынае.)

ПУК

Моцна спі,
Не сапі,
З тваіх бед
Гэты квет
Цябе выбавіць дазвання.

(Выціскае сок у вочы Лізандру.)

Раніцой Дзеўцы той,
Што ў журбе
Ля цябе,
Зноў прызнаешся ў каханні.
Хай здзяйсняецца прыслоўе:
Што тваё — то на здароўе.
Знойдзе Ян сваю Яніну,
Верабей — сваю мякіну,
I кабылу — удалец,
А канец — вянцам вянец.

(Знікае.)

ДЗЕЯ VI

З’ЯВА І

Лес.

ЛІЗАНДР, ДЗЯМЕТРЫЙ, АЛЕНА і ГЕРМІЯ спяць. Уваходзяць ТЫТАНІЯ і МА ТАВІЛА, ДУХМЯНЫ ГАРОШАК, ПАВУЦІНКА, МАТЫЛЕК, ГАРЧЫЧНАЕ ЗЯРНЯТКА і іншыя ЭЛЬФЫ. У глыбіні — схаваны ад усіх АБЯРОН.

ТЫТАНІЯ

Прымосцімся — у кветкі, у траву!
I ружамі, барвовымі, як душы,
Я ўквечу дарагую галаву,
Я абцалую вушы-велікушы.

МАТАВІЛА

Дзе Духмяны Гарошак?

ДУХМЯНЫ ГАРОШАК

Я тут.

МАТАВІЛА.

Навядзі ў мяне парадак у галаве, Духмяны Гарошак,— начухай, пашкрабі. А дзе мамзэль Павуцінка?

ПАВУЦІНКА

Тут.

МАТАВІЛА

Мамзэль Павуцінка, вазьміце ў руку якую-небудзь прычындалу і ўкакошце, прашу вас, вунь таго нахабнага чмяля ў чырвоных штроксах, што ўсеўся на макаўцы дзядоўніку, і тады, дарагая мамзэль, прынясіце мне яго торбачку з мёдам. Вы, мамзэль, не надта завіхайцеся ў бойцы, каб, крый божа, торбачка з мёдам не лопнула: мне будзе вельмі шкада, калі вы раптам абальяцеся мёдам. А дзе васпан Гарчычнае Зярнятка?

ГАРЧЫЧНАЕ ЗЯРНЯТКА

Тут.

МАТАВІЛА

Дайце мне, калі ласка, вашу руку, васпане Гарчычнае Зярнятка. Ды кіньце вы ўсялякія цырымоніі, мілы васпане Гарчычнае Зярнятка.

ГАРЧЫЧНАЕ ЗЯРНЯТКА

Што загадаеце?

МАТАВІЛА

Ды нічога асаблівага, мой дабрадзею. Вось толькі дапамажыце кавалеру Духмянаму Гарошку шкрэбці маю галаву. Зрэшты, я мусіў бы схадзіць да цырульніка, бо мне здаецца, што маё аблічча стала зусім калматае. А я такі далікатны асёл, што, калі мяне казыча хаця б адна валасінка, мушу пашкрэбціся.

ТЫТАНІЯ

Мо хочаш музыкі пачуць, каханы?

МАТАВІЛА

О, што да музыкі, дык у мяне выдатнае вуха. Няхай сыграюць што-небудзь на клешчах і на трашчотцы.

Чуваць гукі грубай музыкі.

ТЫТАНІЯ

Мо хочаш, мілы, чаго-небудзь з’есці?

МАТАВІЛА