– Віка, бяжым! – крыкнуў Мечык і маладыя людзі скрылiся за капліцай, прабегшы міма аслупянелага ў яе дзвярах прыслужніка Панурыша.
Пакуль яны беглi далей, ззаду чуліся стрэлы і крыкі. Дзесьці непадалёк завыла сірэна – да міліцыянтаў спяшалася дапамога. Маладыя людзі спыніліся ў нейкім закутку. Толькі тут Мечык нарэшце развязаў Віцы рукі і садраў з яе твару ліпкую стужку. Сябры сядзелі моўчкі і глыбока дыхалі. Сіл нешта казаць не было.
– Не можа быць, – ціха прамовіў Мечыслаў, трохі аддыхаўшыся. – У першы раз ён сапраўды апынуўся ў патрэбны час у патрэбным месцы.– Эй, Фёдар! – закрычаў малады чалавек, паднімаючыся з месца і падбягаючы да стоячай побач машыны.
Праз хвіліну Віка і Мечык ехалі дадому маладога гісторыка, усё яшчэ не верачы ў тое, што адбылося.
Фёдар хутка даімчаў іх у пункт прызначэння. Падзякаваўшы яму, сябры адразу выйшлі з аўтамабіля і павольна пайшлі да дома, спрабуючы асэнсаваць тое, што адбылося.
– Мне б трэба было трапіць да сябе, – ціха сказала Віка.
– Я цябе завязу, вось толькі растлумачусь са сваёй паловай, гэта будзе не так проста, – заўважыў, злёгку ўсміхаючыся, Мечыслаў.
На парог хаты ўжо выбегла жонка маладога чалавека. Мечыку сапраўды каштавала велізарных высiлкаў спроба трохі яе супакоіць. Потым сябры падняліся наверх. Гаспадар дома падышоў да свайго тэлефона і тут жа гучна паклікаў:
– Віка!
– Так, – адгукнулася стомленая дзяўчына, якая прымасцілася на ложак.
– Тут смс ад Уладзіміра, – вельмі напружана вымавіў гісторык. – Ён піша, што з ім адбывалася нешта неверагоднае і яшчэ, што мы не адказваем на званкі.
– Значыць, і з ім нешта здарылася, – устрывожана сказала Віка.
– Так… Піша, што я павінен зайсці на сваю старонку, там паведамленне ад яго… Так… так… ён пераслаў мне нейкае паведамленне, а яшчэ піша, што ўжо едзе ў Гродна. Давай паглядзім, што там у сецiве.
Гаспадар і госця селі да кампутара.
– Я так зразумеў, ён пераслаў мне паведамленне Лiтвакаса. Так… Вось і яно.
Мечык адкрыў паведамленне, і маладыя людзі нагнуліся бліжэй да экрана.
«Дарагі, Уладзімір, я павінен растлумачыць вам сёе-тое, што, магчыма, у мяне не атрымаецца растлумачыць вашым сябрам. Гэта тычыцца, як вы маглі здагадацца, знаходкі пана Мечыслава. Я павінен прызнацца вам, што ў маёй сям'і спрадвеку захоўваліся пэўныя паданні, якія тычацца якраз гэтых знаходак. Калі б не ўбачыў іх, дык лічыў бы, што гэта звычайныя казкі, але вось артэфакт сапраўды знайшоўся. Нейкі час я прымушаў сябе не верыць, што гэта загадка знайшла мяне, казаў сабе, што гэта нейкія выдумкі і дзіўныя супадзенні, але я не мог падманваць сябе вечна. На нашай сям'і, як я зразумеў з апавяданняў старэйшых, ляжыць місія па тлумачэнню таго паслання, якое пан Мечык, нажаль, вывудзіў са срэбнай капсулы. Яшчэ раз прывяду яго тэкст: [Рыцар Salsinatus імёны свае ў трыкутнік склаў. Пастаў абраных па імёнах на месцы іх у дзень прыходу рыцара ў свет зорная карта яго сонцам на сонца пакажа ў імёнаў трыкутнік. Адказ у імёнах абраных складзеных разам атрымаеш ты. На Шуканым знойдзеш яго ў дзень прызначаны]. Многае вы ўжо, мабыць, разумееце. Рыцар Salsinatus – імя караля ў масонскім ордэне. Трохкутнік імёнаў – тры яго гродзенскія рэзідэнцыі, адпаведныя імёнам караля: Станіслаў (Станіславова), Аўгуст (Аўгустова), Панятоўскі (Понямунь). Абраных не трэба ставіць па імёнах фізічна, гэта значыць. не трэба расстаўляць людзей у рэзідэнцыях, як сёй-той падумаў. Паставіць па імёнах значыць кожнага з абраных, так бы мовіць, звязаць з пэўнай рэзідэнцыяй. Калі вы яшчэ не ведаеце, то паведамляю, што выбраныя гэта вы! Вы, Уладзімір, Мечыслаў і Вікторыя. Не буду марнаваць час на даказванне – проста паверце. Ключ для сувязі гэта вашыя прозвішчы. Прозвішча Мечыслава пачынаецца на С, гэта значыць. ён павінен, як напісана ў лісце, быць пастаўлены ў сядзібе Станіславова, прозвішча Вікторыі пачынаецца на А, яе месца – Аўгустова. Трэці абраны – вы. Хоць, сёй-той лічыць інакш. Верагодна, справа ў тым, што ваш продак насіў прозвішча якое пачынаецца на П, хоць у вас іншая літара. Далей. Дзень прыходу рыцара ў свет – вельмі проста. Дзень нараджэння караля, i толькі. Зорная карта – гэта натальная карта караля. Ну, каб было зразумела, гэта такі дэталёвы гараскоп. Там шмат планет і зорак. Калі захочаце, дык прачытаеце на вікіпедыі. У гэтай натальнай карце ёсьць сонца, канешне. Калі накласці гэтую карту на карту Гродна, тады сонца ў гараскопе пакажа на нейкае іншае сонца. Як я разумею, гэта сонца павінна знаходзіцца ўнутры трыкутніка рэзідэнцый – у Новым замку. Так, што там далей? А! Адказ у складзеных разам імёнах выбраных. Паслядоўнасць складання ўжо вызначана імёнамі караля. S A P. То бок, першы Мечыслаў, з яго прозвішчам на С, потым Вікторыя і вы. Але тут вам трэба скласці ўжо вашыя імёны. Задумайцеся, што яны азначаюць. Мечыслаў – меч слаўны. Вікторыя – перамога, Уладзімір – той, які валодае светам. А цяпер складзём. Атрымліваецца: „меч слаўнай перамогі валодае светам“. Гэты надпіс знойдуць на Шуканым у дзень прызначаны. А гэты самы прызначаны дзень – дзень нараджэння караля, ну, а месца дзе яго трэба шукаць знаходзіцца пад нейкім сонцам, у Новым замку. Не думаю, што хтосцi можа расшыфраваць пасланне без тых ведаў, што захоўваюцца ў нашай сям'і. Усё гэта выглядае як фантастычная аповесць, але паверце мне, што ўсё гэта рэальна. Я згадваў адну асобу. Гэта нейкі Панурыш – вельмі небяспечны чалавек і кіраўнік адной секты фанатыкаў. Я мог бы пабольш распавесці аб гэтай арганізацыі, але цяпер гэта ўсё роўна не важна. Я амаль упэўнены, што ён паспрабуе вас забіць, прычым нейкім неверагодна жорсткім спосабам. Ён таксама вышуквае Шуканае, але нехта збіў яго са шляху і ён усё робіць не так. Што менавіта з'яўляецца Шуканым, не ведаю нават я. А цяпер савет: неадкладна кіньце гэтую справу і лепш наогул пакіньце свае гарады. Ну вось. Проста паверце мне. Мне пара.»