Verkaro de V.N. Devjatnin. 1

Ŝujskij
Transpaŝos; li ne estas tre timema!…
Honoro granda estos por Rusujo!
Tataro, sklav’, bofrato de Maluto,
Krimulo, en anim’ ekzekutisto,
Akceptos kronon, sceptron Monomaĥan!…
Vorotinskij
Ne glora estas li,—ni—multe pli!…
Ŝujskij
Mi pensas, jes.

Vorotinskij
                Ja Ŝujskij, Vorotinskij…
Ĉu scias vi? naturaj estas princoj.
Ŝujskij
Naturaj, kaj devenas de Rjuriko.
Vorotinskij
Aŭskultu, princo,—ni ja havas rajton
Heredi Teodoron.
Ŝujskij
                        Eĉ pli multe,
Ol Godunov.
Vorotinskij
                Ja efektive!
Ŝujskij
                Vidu:
Se Godunov ruzadi ne forlasos,
Komencu ni popolon ekscitigi,
Foriru ili tute de Boriso:
Da princoj propraj ili multe havas
Kaj tial povas kiun ajn elekti.
Vorotinskij
Ni estas multaj, idoj de Rjuriko,
Sed estas van’ batali kun Boriso!
De ni popolo tute malkutimis,
Forgesis, ke ni estas Rjurikidoj,
Ĉar longe ni jam restas sen provincoj
Kaj longe nur al reĝoj ni servadas,—
Sed li popolon tutan jam ensorĉis
Per amo, per timigo kaj per gloro.
Ŝujskij (rigardas fenestron)
Kuraĝos li, sed ni… Silentu! Vidu:
Popolo iras reen en senordo,—
Ni kuru, kaj sciiĝu, ĉu jam fino?…