Maigan lachte zachtjes terwijl Mijrelle snel de tent uit liep. Voordat de tentflappen weer teruggevallen waren had ze saidar alweer omhelsd.
‘Er wordt natuurlijk gezegd,’ zei Lelaine terwijl ze vermaakte blikken met de andere Blauwe zuster uitwisselde, ‘dat ze met al haar zwaardhanden trouwt. Misschien vindt ze die arme Llyw geen geschikte echtgenoot.’
‘Hij heeft écht een grotere kont dan een paard,’ voegde Maigan daaraan toe. Ze vond het misschien wel leuk dat Mijrelle gevlucht was, maar ze zei het niet op een gemene toon. Ze deelde alleen maar een feit mee. Llyw was inderdaad een grote vent. ‘Ik ken een jonge Blauwe zuster die hem misschien wel wil hebben. Ze is niet op die manier in mannen geïnteresseerd.’
Lelaine knikte op een manier alsof de zaak al beklonken was. ‘Groenen kunnen heel vreemd zijn. Neem bijvoorbeeld Elayne Trakand. Ik had nooit gedacht dat Elayne voor de Groene Ajah zou kiezen. Ik vond haar een typische Blauwe. Het kind heeft een goed gevoel voor politieke zaken. Daar staat tegenover dat ze vaak te veel hooi op haar vork neemt. Vindt u ook niet, Moeder?’ Ze nam glimlachend een slokje thee.
Dit leek in de verste verte niet op Romanda’s subtiele aftasten. Dit waren houwen met een zwaard die je niet zag aankomen. Wist Lelaine hoe het zat met Mijrelle en Lan? Had ze iemand naar Caemlin gestuurd en, zo ja, hoeveel wist ze? Egwene vroeg zich af of Romanda zich ook van haar stuk gebracht en verbouwereerd voelde. ‘Denk je dat de moord op Kairen genoeg is om een verdrag tegen te houden?’ zei ze. ‘Voor hetzelfde geld is het Logain die wraak neemt.’ Licht, waarom had ze dat nu gezegd? Ze moest oppassen met wat ze zei en haar hoofd erbij houden. ‘Het zou ook heel goed een dwaas kunnen zijn die in een van de omliggende boerderijen of brugsteden woont.’ Lelaines glimlach veranderde van vermaakt naar spottend. Licht, dat mens was in maanden niet meer zo brutaal geweest. ‘Als Logain wraak wilde, Moeder, denk ik dat hij nu in de Toren bezig zou zijn de Roden uit te moorden.’ Haar stem klonk ondanks die glimlach rustig. Het was een verwarrend contrast. Misschien was dat ook wel haar bedoeling. ‘Misschien is het wel jammer dat hij dat niet doet. Maar dat zou meer zijn dan ze verdient. Nee, Kairens dood zal net als Anaiya’s dood een verdrag niet kunnen tegenhouden, maar de zusters zullen nu wel harder nadenken over voorzorgsmaatregelen en beperkingen. We hebben deze mannen misschien wel nodig, maar we moeten er zeker van zijn dat wij de leiding hebben. De absolute leiding.’
Egwene knikte. Ze was het ermee eens, maar... ‘Het zal niet makkelijk worden om ze dat te laten aanvaarden,’ zei ze. Niet makkelijk. Ze had er vandaag wel een handje van om alles zwak uit te drukken.
‘De binding met de zwaardhand kan enigszins aangepast worden,’ zei Maigan. ‘Je moet hem nu nog een beetje aansporen om hem te laten doen wat je wilt, maar dat kan makkelijk verholpen worden.’
‘Dat klinkt te veel als Wilsdwang,’ zei Egwene standvastig. Ze had die weving van Moghedien geleerd zodat ze wist hoe ze zich ertegen moest verweren. Het was iets smerigs om iemand van zijn wil, van zijn hele wezen, te beroven. Als je Wilsdwang op iemand uitoefende, deed hij alles wat je hem opdroeg. Alles. En hij zou nog denken dat hij er zelf voor gekozen had ook. Ze voelde zich vies als ze er alleen al aan dacht.
Maigan keek haar echter bijna even rustig aan als Lelaine en haar stem was even glad als haar gezicht. Zij voelde zich niet vies. ‘Er is Wilsdwang uitgeoefend op zusters in Cairhien. Dat is zo goed als zeker. Maar ik had het over de binding, en dat is iets heel anders.’
‘Denk je dat de Asha’man zich zomaar zullen laten binden?’ Egwene kon het niet zeggen zonder ongelovig te klinken. ‘En trouwens, wie gaat er dan binden? Zelfs als elke zuster zonder zwaardhand een Asha’man neemt, en elke Groene zuster er twee of drie neemt, kom je zusters te kort. En dan is het nog maar de vraag of ze een man willen binden die gedoemd is krankzinnig te worden.’ Maigan knikte bij elk argument alsof ze het ermee eens was. En ze legde haar rok goed alsof ze niet echt luisterde. ‘Als de binding op een bepaald punt veranderd kan worden,’ zei ze toen Egwene uitgesproken was, ‘dan moet het mogelijk zijn om hem ook op andere punten te veranderen. Misschien kan het bewust zijn van elkaars gevoelens verminderd worden. Dan zou de krankzinnigheid geen probleem zijn. Het zou een ander soort binding zijn en helemaal geen zwaardhandbinding. Ik weet zeker dat niemand er echt bezwaar tegen zal hebben. En een zuster kan evenveel Asha’man binden als maar nodig is.’
Plotseling besefte Egwene wat er gaande was. Lelaine deed alsof ze in haar theekopje keek, maar ze zat stiekem Egwene te bestuderen. En ze gebruikte Maigan om haar af te leiden. Egwene onderdrukte haar woede en haar stem klonk niet koud, maar ijskoud. ‘Dat klinkt preciés als Wilsdwang, Lelaine. Het is Wilsdwang en dat blijft het, hoe je het ook wendt of keert. Daar zal ik iedereen op wijzen die het voorstelt. En degene die meer doet dan alleen voorstellen, zal ik laten geselen. Wilsdwang is verboden en dat blijft het ook.’
‘Wat u wilt,’ antwoordde Lelaine, wat van alles en nog wat kon betekenen. Wat ze daarna zei, was zelfs nog suggestiever. ‘De Witte Toren maakt zo nu en dan fouten. Het is onmogelijk te leven of iets te doen zonder fouten te maken. Maar het leven gaat gewoon door. En als we soms onze fouten moeten verhullen, dan proberen we ze waar mogelijk te herstellen. Zelfs als dat pijnlijk is.’ Ze zette haar kopje en schotel neer en ging weg. Maigan volgde haar en omhelsde de Bron voor ze de tent verliet. Lelaine deed dat niet. Egwene concentreerde zich een tijdje op een regelmatige ademhaling. Ze deed de oefening van de rivier die door de oever in toom gehouden werd. Lelaine had niet gezegd dat Egwene Alveren een fout was die misschien hersteld moest worden, maar het scheelde niet veel. ’s Middags bracht Chesa weer een houten dienblad met daarop Egwenes middagmaaclass="underline" warm, knapperig brood met maar een paar zwarte spikkels erin en een linzenstoofschotel met taaie stukjes raap, wortel en iets wat waarschijnlijk geitenvlees was. Egwene kreeg maar één hap weg. Ze maakte zich geen zorgen over Lelaine. Lelaine had haar al eerder bedreigd voordat ze haar duidelijk had gemaakt dat ze écht de Amyrlin was en geen speelpop. Ze staarde naar Tiana’s verslag dat op de tafel lag. Ondanks haar potentieel zou Nicola misschien niet de stola verworven hebben, maar het was de Toren vaak genoeg gelukt om van koppige en prutsende vrouwen Aes Sedai vol zelfvertrouwen te maken. Larine had een mooie toekomst voor zich, maar ze moest eerst leren de regels te gehoorzamen voordat ze mocht weten welke regels gebroken konden worden en wanneer. De Witte Toren leerde je beide dingen, maar het eerste was het belangrijkst. Bode had een stralende toekomst voor zich. Haar potentieel was bijna even groot als dat van Egwene. Maar of je nou Aes Sedai, Aanvaarde of Novice was, de Toren liet je dingen doen die goed voor de Tóren waren. Aes Sedai, Aanvaarde, Novice of Amyrlin. Chesa uitte haar teleurstelling toen ze zag dat het eten nauwelijks aangeraakt was, vooral omdat het bij het ochtendmaal precies hetzelfde gegaan was. Egwene overwoog even te zeggen dat ze last van haar maag had, maar zag daar toch van af. Nadat Chesa’s thee tegen haar hoofdpijn geholpen had – het werkte maar een paar dagen waarna de hoofdpijn weer erger dan ooit terugkwam – bleek ze opeens een hele verzameling kruiden tegen allerlei klachten te hebben. Die had ze van gladde marskramers met een vlotte babbel gekocht, en het ene kruid smaakte nog smeriger dan het andere. Chesa zag er zo teleurgesteld uit als je haar afschuwelijke mengsels niet dronk dat je ze toch maar naar binnen werkte. Al was het alleen maar zodat zij zich geen zorgen maakte. Soms werkten ze tot Egwenes verrassing, maar het ging nooit van harte. Ze stuurde Chesa weg met het dienblad en beloofde dat ze later meer zou eten. Chesa zou ongetwijfeld met een enorme maaltijd aan komen zetten. Ze wilde glimlachen toen ze het voor zich zag – Chesa die handenwringend zou toekijken totdat ze alles op had – maar ze keek weer naar Tiana’s verslag. Nicola, Larine en Bode. De Witte Toren was een strenge leermeesteres. ‘Tenzij de Toren in oorlog is met een consensus van de Zaal, mag de Amyrlin niet...’ Maar de Toren was in oorlog.