Бэндэ. Безумоўна!.. I не мае значэння, хто, што і як піша. Для нас найважнейшы клясавы прынцып — «свой» ён ці «чужы».
Гей. А знаете, Лукаш Афанасьевич, в вашей философии что-то есть. Ей-право, что-то есть!
Бэндэ. Скажу шчыра, Канстанцін Веньямінавіч, і тыя першыя, што тут да вас былі, Лукаша за дурня не трымалі. А дзе яны цяпер?.. Хоць за вас я, як за сябе, ручаюся.
Гей. Не надо ручаться. Все под Раппопортом ходим…
Бэндэ. Ну, не вам яго баяцца.
Гей. Не скажите. Это он вас, писателей, балует.
Бэндэ. I дарэмна. Многіх даўно ўжо трэба было браць.
Гей. Не торопите событий, Лукаш Афанасьевич, и сами не торопитесь.
Бэндэ. Дык прададуць жа сацыялізм за панюшку тытуню.
Гей. А куда же вы до сих пор смотрели, позвольте вас спросить?!
Бэндэ. Ізвініця, як кажуць, пасуньцеся — у мяне ў гэтым партфелі копіі ўсіх маіх рэляцый ва ўсе інстанцыі і, між іншым, усім вашым папярэднікам…
Гей. Молодец! Вот за это молодец!..
Бэндэ. Гы-гы… А што ж вы думалі?! Мы з «Маладняка» яшчэ ў 1927 годзе сігналілі аб нацыяналістычнай небяспецы ў нетрах літаратуры. I што ў адказ — беларусізацыя і адраджэнне?!
Гей. А вы не перехватываете часом?
Бэндэ. Хто, я? Дурню бачна, што ў «Полымі» і «Узвышшы» — гэтым закіслым балоце пад шыльдай пралетарскай літаратуры — квітнеюць зусім не пралетарскія тэндэнцыі. У Купалы, Коласа, Журбы, Пушчы, Гарэцкага, Труса і да іх падобных адзін індывідуалізм і псіхалагізм, надтрэснутыя ноты нездаровага песімізму, бадай ніводнага слова пра рэвалюцыю і грамадзянскую вайну, пра клясавыя баі. А Кляшторны?! Імажыніст з архіўнай мараллю, біблейскай цвіллю і містыкай з замагільнымі вобразамі. Чытаеш — зусім чужыя нам як па форме, так і па зместу. Ні ў «Полымі», ні ва «Узвышшы» ўдарнік так і не стаў галоўнай фігурай літаратуры! Жах!..
Гей (хітра). Дорогой Лукаш Афанасьевич, не скрою, вы мне буквально открыли глаза.
Бэндэ. Думаеце я іншым не адкрываў… Але ж усе памяшаліся на гэтай беларусізацыі. Даеш адраджэнне! А каму яно трэба?.. Адзін «ліст трох» чаго варты!
Гей. Простите, какой лист?
Бэндэ. Тры дурні — Александровіч, Дудар і Зарэцкі — напісалі адкрыты ліст аб выхадзе з універсітэта, бо там, маўляў, са студэнтаў-паэтаў насміхаюцца, бо там, маўляў, няма нічога беларускага, наогул, там усе супраць беларусізацыі. У мяне такое ўражанне, што ў гэтым універсітэце сабраліся адны плакальшчыкі патрыярхальнай Беларусі ды апалагеты ідыятызму вясковага жыцця, як казаў таварыш Ленін. I кіраўніцтва гнілое — былыя эсэры ды сацыял-дэмакраты. Уявіце сабе, добраахвотна вывучаюць беларускую мову, каб на ёй выкладаць навукі!..
Гей. Где?
Бэндэ. I ў БДУ, і ў Акадэміі навук. А дзе ж яшчэ?.. Кадры клясава засмечаныя. Толькі і гарланяць на кожным зборышчы: ад веку мы спалі і нас разбуралі. Горад з канца ў канец прабяжы, нідзе Інтэрнацыянала не пачуеш. Што ім сусветная рэвалюцыя, што ім дружба народаў? А тон задае хто? А наперадзе хто? Беспартыйныя класікі і да іх падобныя! З’ядналіся паганцы на крытыцы маладнякізму, а цяпер яшчэ і белаппізму. Жыць не даюць, сволачы!
Гей (з іроніяй). Действительно, вам не позавидуешь…
Бэндэ (прымае за чыстую манету). Што вы! Знаходзімся, можна сказаць, у поўнай асадзе. Наша партыйная, агітацыйна-бурапенная лірыка і паэзія ім як костка ў горле.
Гей. А чего они от вас хотят?
Бэндэ. Смех сказаць! Эпічнасці, глыбіні, канцэнтраванай вобразнасці, цэласнасці, канцэптуальнасці і яшчэ мастацкага мыслення. А адкуль тое мысленне ў пралетара? Ці той жа аквітызм…
Гей. А это еще что такое?
Бэндэ. А халера яго душу ведае! Нешта, відаць, накшталт… Нацдэмаўшчына, словам, і нічога іншага. Узвышанцы верхаводзяць. Над таварышам Авербахам смяюцца і маіх партыйных установак не выконваюць.
Гей. И какой же выход?..
Бэндэ. Я вам не ўказ, але, на маю думку, «Узвышша» трэба даўно садзіць. I найперш Бабарэку, Дубоўку, Крапіву, Пушчу, Чорнага, Глебку, Дарожнага, Кляшторнага, Кунцэвіча. (Вымае з партфеля чарговы аркуш.) Тут у мяне ўсе перапісаны. Туды б і Калюгу варта, і Мрыя, і Кундзіша, і Шашалевіча. Усе — контрыкі! I на што спадзяюцца? А колькі іх у «Полымі»? (Падае новы спіс.) Купала, Колас, Зарэцкі…
Гей. Ничего себе бараны!..
Бэндэ. Яшчэ трэба было б пашчупаць Грамыку, Гурло, Галубка, Нёманскага, Піятуховіча, Сянькевіча, Чарота, Вольнага, Дудара, Александровіча, Сташэўскага…