Изведнъж обаче се случи най-лошото. Докато обикаляха около пилоните, два самолета си закачиха крилете. И двата се засилиха към земята и паднаха, а после се запалиха. Линейката и пожарната кола отново се устремиха към тях. Видяхме как изкараха двамата пилоти навън, на носилки. Беше много тъжно, защото тези добри смели мъже сигурно щяха да останат сакати за цял живот или да умрат.
Така останаха само два самолета, номер 5 и номер 2, които се състезаваха за голямата награда. Номер 5 беше онзи тънък самолет без крила, който летеше много по-бързо от номер 2. Номер 2 беше футболната топка и не летеше много бързо, но вземаше завоите по-добре. Това обаче не му помагаше особено. Номер 5 вече го беше изпреварил с цяла обиколка. После говорителят обяви:
— Самолет номер пет вече има две обиколки преднина, остават му две обиколки!
Изглеждаше, че номер 5 ще спечели голямата награда. После обаче той се блъсна в един пилон. Вместо да вземе завоя, просто се блъсна в пилона и го събори на земята. После продължи да лети над полето, все по-ниско и по-ниско, с пълна мощност, и накрая тупна на земята. Колесникът пое удара, самолетът отскочи високо във въздуха, преобърна се и се запързаля. Този път линейката и пожарната кола трябваше да отидат доста далеч.
Номер 2 просто продължи да обикаля около трите пилона, които бяха останали, и около падналия пилон, а после се приземи. Беше спечелил голямата награда. Пилотът беше дебел, също като самолета си. Аз бях очаквал да видя някой красив здравеняк. А този просто извади късмет. Почти никой не му ръкопляска.
За финал на представлението имаше състезание по скачане с парашут. На земята беше нарисуван голям кръг, като мишена, и онзи от парашутистите, който успееше да се приземи най-близо до него, щеше да стане победител. На мен това ми се стори доста тъпо. Нямаше нито шум, нито действие. Парашутистите просто скачаха от самолета и се насочваха към кръга.
— Това май не е много интересно — казах на Франк.
— Не е — съгласи се той.
Парашутистите продължаваха да се приземяват близо до кръга. От самолетите в небето скачаха нови парашутисти. После тълпата изведнъж започна да ахка и охка.
— Виж! — каза Франк.
Един от парашутите не се беше отворил напълно. Затова не беше успял да се напълни с въздух и се спускаше по-бързо от останалите. Виждаше се как парашутистът рита с крака и маха с ръце, докато се опитва да отвори парашута.
— Господи Боже — каза Франк.
Човекът падаше все по-надолу и се виждаше все по-ясно. Не спираше да дърпа въжетата, за да разплете парашута, но не успяваше. Накрая се удари в земята, отскочи малко и повече не помръдна. Полуразтвореният парашут падна върху него и го захлупи.