ІМЯ
Паклікала цябе па імені.
Ты адгукнуўся: што?
A ў мяне не было ніякай справы,
проста хацелася паклікаць
цябе па імені i пачуць адказ,
каб зразумець, які гэта цуд,
калі ёсьць каго паклікаць па імені,
i ёсьць каму на яго адгукнуцца.
* * *
Князю мой сьветлы, за рысаю гэтага гаю
Я не спытаю цябе, я цябе не спытаю,
Я не спытаю цябе, дзе радзінны твой замак,
Я не спытаю, дзе конь твой i дзіда таксама,
Я не спытаю цябе, дзе харугвы i войска
У тую хвіліну, якая ня кропка, а коска,
Толькі баюся, а раптам цябе не пазнаю,
Князю мой сьветлы, за рысаю гэтага гаю.
* * *
Недзе між дзённымі справамі й снамі
Ёсьць неназоўнае н е ш т a:
Тонкі праменьчык паветра між намі,
Выціснуты дарэшты.
РЫЦАР САМОТНЫ
Рыцар самотны прыйшоў да мяне,
Рыцар самотны, якога я клікала
Ў сьветлым маленстве, такога вялікага,
Рыдар самотны прыйшоў да мяне.
Я яго ведада гэтак даўно,
Ведала продкаў яго, радаслоўную,
Горкую, слаўную жытку вандроўную,
Я яго ведала гэтак даўно.
Царства свайго, Каралеўства свайго
Ён да карэньчыка воласа варты,
Возьме мяне як найлепшую варту
Царства свайго, Каралеўства свайго.
Дай мне, о Госпадзе, сілу тады
Варту ня здрадзіць сваю выпадкова
І распазнаць, дзе варожая змова,
І ўсьцерагчы мне яш ад бяды.