КРУГ
(Пераклад ненапісанай аповесці Росена Босева)
Мілене Йоіч
Прыйшла.
Абняла, абвіла,
як мяжою дзяржаўнай.
Вось клетка.
Там жаўранак.
Здаецца, зліліся вытокі і вусце.
Чакаю:
адпусціш.
Амаль вар'яцею ў чаканні,
Як шпак у шпакоўні,
дзе лётку забілі.
Я вязень твой, Мілі...
Ніводнай дарогі,
каб ты не дагнала
ці ўвечар, ці ўранні —
Адны скрыжаванні!
На ўсіх скрыжаваннях
ідзе барацьба з небяспекай...
Кіёск, дзе гашыш з-пад крыса прадаецца,—
Насупраць аптэкі.
На могілкі
вокны
радзільнага
дома
выходзяць.
Аж зубы халодзіць!
Насупраць цябе —
я —
менестрэлі і бітнікі,
Лес Булонскі,
па-восеньску голы,
Гром на ракетадромах
I аўтамабіляў шалёныя колы,
Крыж Сафіі і Ольстэр,
апошняй Сусветнай калекі...
Як насупраць аптэкі.
Дай літасці, Мілі...
Аб меншым прасіць — вадэвільная сцэна.
Устаўлены вокны малюнкаў тваіх у цагляныя сцены,
Ніводнай сцяны не кранулі асколкі і кулі,
У вокнах — архангелы...
Мілі, цябе падманулі!
Архангелаў твары
як з жоўтага воску
адліты.
Найпершы архангел — твой выратавальнік —
Забіты.
Вядома, дарэмна...
Вядома, ён ісціну ведаў...
На гонках ГРАН ПРЫ
абарвалася сувязь па следу.
Ты зблытала след!
Ты мяне прыняла за былога!..
Як страшна,
калі прапануюць
вакантнае месца
Святога.
Заняць яго — быццам
праз часу масткі
перавесіцца
ў вечнае...
Над гулкай маёй галавой
Німб,
як круг аўтадромны,
высвечвае,
Анёлы па ім
пачынаюць сусветныя гонкі...
I рукі ты ломіш,
Зрываючы
З пальцаў
Пярсцёнкі.
Круг першы
замкнуты. Ля ганка
вішчаць тармазы дапамогі.
I вершы, закутыя ў рамкі,
Прыгожа падобныя
На некралогі.
Што ж дзеецца ў нас?..
сябе не ствараем — вымучваем.
Закручвае час, як віры травяныя закручваюць,
I мы прывыкаем круціцца,
Тануць прывыкаем,
I ўрэшце —
кругі па вадзе,
Быццам
Кінулі
Камень.
У сховах віроў
круг другі,
круг чужы пачынаецца;
Ён ледзь пачынаецца... і разрываецца.
Самкні яго, Мілі...
Ік соладка спіцца на Віташы!
Іа Віташы,
Густа прапахлай апошнімі вішнямі...
Калі застаемся мы
з боку ад хуткасці,
з боку ад гонак,—
быць — не ганьба,
першым — не гонар,
Гады вышыня вымяраецца
не вышынёй
п'едэстала,
А тым, што было вось...
свяцілася ў нас...
і не стала...
Дай радасці, Мілі...
Па Віташы коціцца, выплаканая,
Спякотная вішня
спякотнага месяца ліпеня.
ДАРОГА ДАРОГ
Спеўна граюць мастоў ланжэроны —
Ёсць дарога дарог!
Хай мільгаюць гадоў перагоны
У агнях перамог.
1. МАСКВА