Вызначэнне

Дзядзька Восіп,
Хіба не бачыш,
Як на печы, дзе грэў ты косці,
Лапушыцца, буяе крапіва,
А насенне з бярозы магільнай
Прарасло на парозе хаты...

Дзядзька Хведар,
А ты не заўважыў,
Як паехалі з селішча сцены
І газетныя моклі шпалеры,
Ад якіх ты шматкі адрываў,
Каб начную зрабіць самакрутку?
Кажуць, хаце тваёй пашэнціла:
Будзе ўжо амаль гараджанкай —
На садова-дачным участку
Будзе трускалкі есці ад пуза
І на градках лічыць гуркі...

Дзед Захар і прапрадзед Аўлас,
Ці вы бачыце, як журавель
Пахіліўся над студняй запалай,
Што капалі вы на падвор'і,
Каб нашчадкаў стагоддзі паіла?..
І паіла. А зараз не можа,
Бо вада застаялася ў зрубе,
Загнілася — няма каму піць...

Бабка Хіма, пяюха,
Ты чуеш:
Песень жніўных няма.
Толькі дружна
І натужна
Грукочуць маторы,—
Што жалезу да голасу нашага?!.
Вось таму камбайнёр і маўчыць,
Калі вечарам з поля вяртаецца,—
Знае цвёрда: не перакрычыш.
А прыедзеш дадому — якая
Будзе песня
Без поля і неба?

Песня там засталася — на полі,
Не спяваная i глухая.
Зімаваць на іржышчы будзе...
Ну а што як не перазімуе?..

Калыханкі таксама знікаюць:
На ўсю вёску — адзін унук,
Ды і той падкінуты з горада...
Вось дарога і зарастае...

А пажаць, пакасіць усё трэба,
Пакапаць усё трэба і выбраць...

Што ж вы гэта,
Дзядзькі і цёткі,
Што ж вы гэта,
Дзяды і бабкі,
Што ж вы,
Прадзеды і прабабкі,—
Што ж вы, мёртвыя —
Сорам у прыпар
На тым свеце ляжаць i лайдачыць.
Уставайце хутчэй!..

А потым —
Мы яшчэ раз па вас пагалосім.