_ Zamierzasz wspomnieć, że to majakiś związek z doktor Sam i Nocnymi wyznaniami?
_ Jeszcze nie. Rozmawiałeś z nią?
_ Właśnie do niej jadę, tylko czekam na Montoyę• Lepiej będzie, jeśli powiemy jej to osobiście. Z tego, co wiem, była bardzo związana z Leanne Jaquillard. Dziewczyna uczestniczyła w terapii grupowej, którą Samanta Leeds prowadzi raz w tygodniu w Centrum Boucher. Chyba miała jakieś problemy rodzinne. Ojca nie było, a mamuśka to niezłe ziółko.
_ Rozmawiałam z Marlettą Vaughn – powiedziała Melinda. – Niewinna to ona nie jest. '
Bentz uśmiechnął się ponuro, słysząc te słowa.
_ Wiesz, że ostatnim razem, kiedy ten świr dzwonił do radia, znowu groził Samancie Leeds? Powiedział jej…, czekaj, chcę ci to dokładnie po¬wtórzyć. – Otworzył notes i przewrócił kilka kartek. – Mam. – "Wystarczy, że ci powiem, że to co stanie się dzisiaj, będzie z twojej winy. Z powodu twoich grzechów, za które musisz zapłacić, Sam. Błagaj o wybaczenie".
Zamknął notes.
_ Znaleźliśmy jeszcze jedną ofiarę – Cathy Adams – w noc urodzin Annie Seger, ale wygląda to na przypadek. Inny sprawca, więc miałem nadzieję, że skończyło się na torcie urodzinowym w rozgłośni. Pomyli¬łem się. Okazuje się, że ta dziewczyna – postukał palcem w zdjęcie ostat¬niej ofiary – Leanne Jaquillard, została zamordowana przez faceta, któ¬ry zameldował się jako John Fathers i według mnie jest Johnem, który dzwoni do radia. Wszystko pasuje, Melindo..
_ Dobra, skoro twierdzisz, że to wszystko ma ze sobą związek, to John i morderca to jedna osoba – powiedziała Melinda. – Jak wyjaśnisz telefón od kobiety, która podała się za Annie?
_ W ciąż nad tym pracuję – przyznał Bentz.
_ Uważasz, że ktoś przywiązany do tego Johna mógł to dla niego zrobić?.
_ Albo ktoś, kto nienawidzi Samanty Leeds. Ktoś zazdrosny o nią, ktoś, kto uważa, że wyrządziła mu krzyw.dę• Na przykład odbiła faceta. Powiedzmy, pierwsza pani Leeds, albo obecna, której nie podoba się, że Samantajest taka sławna. Może to współpracownica, której nastąpiła na odcisk, pnąc się do góry, albo rywalka, taka jak Trish LaBelle z WNAB…
Nie jestem jeszcze pewien.
– John mógł komuś zapłacić – zastanawiała się Melinda. – Sądzisz, że telefon od Annie został nagrany wcześniej? Mógł wynająć kogoś z ulicy.
– Teraz mówisz jak Montoya. Dla niego w każdej zbrodni chodzi o pieniądze.
Jaskiel uniosła brwi.
– Bo tak zwykle jest, Rick. Nie wszyscy są szlachetnym i idealistami.
– Nie ma takich wcale – poprawił ją. – Nie tutaj.
– Nie? – roześmiała się• Wyglądała kobieco i mniej surowo. – Może masz racje, ale zdaje mi się, że słyszałam kopyta Rozynanta w holu. Za¬wsze milkną w tym miejscu.
– O czym, do diabła, mówisz? – zapytał Montoya, który wpadł jak burza. Mimo upału, jego strój był nienaganny.
– Nieważne – powiedział Bentz.
Jaskiel rzuciła Montoyi spojrzenie.
– Fragment z Don Kichota.
– Jezu, skąd ty znasz takie rzeczy? – zapytał Montoya.
– Czytam – odpowiedziała. – Powinieneś znać się na tym, bo to część twojego hiszpańskiego dziedzictwa.
– Nie obchodzi mnie to.
– Ona rozwiązuje krzyżówki i ogląda Yabank.
– Jak mam czas. A jeśli o tym mowa – zerknęła na zegarek _ muszę się zbierać. – Uśmiechnęła się oficjalnie. – Nie mogę kazać im czekać.
– Gotowy do zabawy? – zapytał Montoya.
– Prawie. – Podał Montoyi portret pamięciowy.
– To nasz facet?
– Teoretycznie.
– To może być każdy.
– Człowiek od grafiki komputerowej zrobi zdjęcia facetom z życia Samanty i Annie Seger, tym z grupą krwi A, czyli prawie wszystkim, a po¬tem wrzucę to w komputer i porównam. W ten sposób pole się zawęzi.
– Miejmy nadzieję – powiedział Montoya bez entuzjazmu.
– Chodźmy. – Bentz wziął papier z ręki Montoyi i sięgnął po broń i marynarkę• Nie miał ochoty informować Samanty Leeds o śmierci jej podopiecznej, ale uznał, że lepiej, żeby dowiedziała się od niego niż z wiadomości o piątej.
Priscilla McQueen Caldwell nie ucieszyła się na jego widok. Ty specjalnie się tym nie przejął. Stwierdził, że skoro już dotarł do Houston, sprawdzi każdego, kto miał związek z Annie Seger. Wielu przyjaciół wyprowadziło się, ale Prissy nadal mieszkała w tym mieście, mniej niż pół godziny drogi od lotniska i Ty stał właśnie na werandzie jej domu.
– Nie wiem, dlaczego powinnam z panem rozmawiać – powiedzia¬la, uchylając drzwi, które prowadziły do zaśmieconego zabawkami wnę¬trza parterowego domu. Przez jej ramię zobaczył kojec i huśtawkę. Dziec¬ka nie było. Pewnie spało.
– Próbuję dowiedzieć się czegoś o Annie. Była pani jej najlepszą przyjaciółką. Wiedziała pani, że jest w ciąży i że to nie było dziecko Ryana Zimmermana.
– Jakie to ma teraz znaczenie? – zapytała Prissy.
– Myślę, że została zamordowana.
– Przez wiele lat słyszałam takie plotki, ale nic z tego nie wynikło – powiedziała Prissy i zmrużyła oczy. Miała na sobie różowe szorty, san¬dały i naszyjnik ze złotym krzyżykiem. Była ładną, drobną kobietą z wło¬sami koloru miodu związanymi w kucyk. – Wie pan, to zabawne, naj¬pierw ni z tego, ni z owego, dzwoni Ryan, a teraz zjawia się pan i chce rozmawiać o Annie.
– Ryan dzwonił do pani?
– Jasne. Nie wiedział pan? Był moim chłopakiem, kiedy Annie go sobie upatrzyła. – Skrzywiła się. – Tak było. Annie zdobywała wszyst¬ko, czego zapragnęła. – Z głębi domu rozległ się płacz dziecka.
– Ale pozostałyście przyjaciółkami.
– Nie tak od razu, ale w końcu pogodziłyśmy się, bo Ryan zaczął brać narkotyki i odwrócił się od Boga.
– Więc oddała go pani Annie z błogosławieństwem.
– Nic nikomu nie dawałam, ale ułożyło się dobrze. Poznałam Billy'ego Raya w kościele i jesteśmy razem. Wyszłam za mąż po skończe¬niu szkoły. – Zerknęła na tegarek. – Proszę posłuchać, nie chcę, żeby się dowiedział, że z panem rozmawiałam. Nie spodobało mu się, kiedy Ryan zadzwonił, a on jest porywczy.
– Po co dzwonił Ryan? Priscilla przewróciła oczami.
– Właśnie, ciekawe. Chciał, żebym się z nim spotkała – żebym przy¬jechała do Nowego Orleanu. Rozstał się z żoną, stracił pracę i czuł się samotny. Stał się cud nad cudami – pomyślał o mnie. – Uśmiechnęła się gorzko. – Teraz mnie potrzebuje, aja kazałam mu o tym zapomnieć.
Dziecko płakało coraz głośniej.
– Oj, Billy junior się budzi. Muszę już iść.
– Czy Ryan zostawił swój numer?
– Nie. Chyba wynajmuje pokój w motelu. Zanim stanie na nogach… ale nie jestem pewna. Przepraszam pana, ale naprawdę muszę ząjrzeć do dziecka.
Ty chwycił ją za rękę.
– Jeśli pomoże mi w tej sprawie, zrobi to pani przede wszystkim dla Annie – nalegał. – Z kim się zadawała, oprócz Ryana?
– Naprawdę nie wiem. To była jakaś wielka, ciemna tajemnica¬powiedziała Prissy. – Myślałam, że to jakiś żonaty facet, na przykład kolega doktora Faradaya, bo Annie naprawdę się tym przejmowała, a jak zaszła w ciążę, nie mogła powiedzieć rodzicom. Zabiliby ją. To dokład¬nie od niej usłyszałam. – Priscilla nagle pojęła, co powiedziała. – Oj, nie chodzi o to, że naprawdę by jązabili, tylko, no wie pan, Estelle dostała¬by szału.